Stígandi - 01.07.1944, Blaðsíða 63

STÍGANDI
DROTTNING SUÐURSINS
221
„Nafn lians er ekki nefnt af neinum mannlegum vörum. En
einkenni hans eru vitsmunir.“
„I liverju birtast vitsmunir hans?“
„Þér verðið að spyrja Salómon."
„Tamrin, þú hefur gleymt þér! Og ég vil ekki Jrvaðra lengur
við þig um jrennan laglega prins, sem þú heldur verndarhendi
yfir á ferðalögum jn'num. Þú hefur gleymt því, hugsa ég, að
ríkisráðið kemur saman á morgun til að velja mér eiginmann.
En ég hef ekki óskað að breyta lifnaðarháttum mínum og það
verður þú að segja þeim — ákveðið. Þeir hlusta á þig. Seinna,
ef til vill, mun ég senda eftir þér aftur.“
„Ég skal verða hér.“
„Nei, ekki hér! Þú skalt vera í hinurn enda garðsins, undir
krónum sítrónutrjánna, þar sem þessar masgefnu þjónustu-
stúlkur mínar heyra ekki hvert orð, sem drottningin segir við
ráðgjafa sinn. Þjóðhöfðingjar eiga engin einkamál. Segir Saló-
mon konungur ekki hið sama?“
Ríkisráðsfundurinn var stuttur. Elskhugarnir voru athugaðir
og sendir burt afi meiri hraða en kurteisi, og máninn var ekki
fyrr risinn yfir brúnir fjallanna en drottningin kom. Kjóll
hennar var sem silfri ofinn í tunglsljósinu og faldur hans snerti
jurtirnar, sem spruttu iðgrænar milli sítrónutrjánna. Tamrin
beið hennar á grasbala, sem þakinn var áklæðum.
„Hvað þá?“ spurði hún ögrandi.
„Þér eruð harðleikin við biðla yðar, kæra drottning. Þrír
prinsar og fjórir höfðingjasynir iiefðu farið móðgaðir heim af
þessum fundi, ef mín hefði ekki notið við. En nú dvelja þeir í
liúsi mínu og ég hef sagt þeim, að á morgun muni drottningin
enn einu sinni athuga mál þeirra.“
„Tamrin, þetta er ósvífið! “
„Þjóðin krefst þess, að þér eignizt erfingja."
„Ég er kona sólguðsins —
„Sem samkvæmt venjunni þarfnast staðgengils."
„Ég er leið á öllum venjum."
„Þér verðið samt sem áður að sjá þessa prinsa einu sinni enn.“
Hún lá á áklæðinu, teygði hvíta arrnana út í hávaxið grasið
og lék að því.
„Segðu mér meira a£ ferðum þínum.“
„Verður prinsunum veitt áheyrn á morgun?“