Stígandi - 01.07.1944, Blaðsíða 65

STÍGANDI
DROTTNING SUÐURSINS
223
hefði mér aldrei dottið þessi prófraun í hug. Átti hann vitra
móður?“
„Móðir hans, Batseba, var fögur kona, en hún var ekki vitr-
ari en aðrar konur. Hún olli föður Salómons meiri fyrirhafnar
en réttmætt gat talizt vegna verðleika hennar. Salómon veit vel
um ókosti móður sinnar. Þó elskar hann hana og gerir margt
fyrir hana.“
„Elskar hann drottningu sína?“
„Hann vill ekki gera neina af konum sínum að drottningu."
„Tamrin,“ sagði drottning suðursins og reis allt í einu upp.
Það var eftirvænting í mjúkri rödd hennar. „Tamrin, mér finnst,
að þessi Salómon sé vitrasti maður í veröldinni. Eg hugsa, Tam-
rin, að Salómon mundi segja mér, hvert mannsefni ég ætti að velja
mér vegna konungsríkisins, ef ég næði fundi hans. Eg hugsa að-
eins um það, sem bezt er fyrir Eþíópíu. Þú hefir alltaf ráðið mér
heilt, kæri Tamrin, en konungur og drottning tala saman eins og
jafningjar. Ég vil senda sveit manna á fund Salómons konungs
með góðar gjafir og bjóða honum til ríkis míns, Tamrín.“
„Hann mundi ekki koma.“
„Hann getur ekki vænzt þess, að ég komi til hans?“
„Hvað því viðvíkur, kæra drottning, sagði hann mér sjálfur,
að engin kona rnundi hafa þrek, áræði eða þrautseigju til slíkrar
ferðar. En hann sagði mér frá því, að innan skamms ætlaði hann
að halda mikla veizlu fyrir konunga jarðarinnar, þangað kvaðst
hann ætla að bjóða yður, fremur í kurteisisskyni, en hann gæti
vænzt þess, að þér þekktuzt boð hans.“
„Hvaða veizlu?“
„Vígsluhátíð musteris síns — musteris guðs.“
„Hví mælir þú þessi orð af svo mikilli lotningu?"
„Vegna þess að ég trúi því, að þar sem Salómon konungur
biður, sé hverjum manni hollt að biðja. Ég legg ráð mitt í hendur
guðs þess, er skóp sólina og dætur hennar, sjöstjörnurnar.“
„Prestarnir munu brenna þig fyrir guðlast,“ sagði kona sól-
guðsins kuldalega.
„Ef þér biðjið þá þess.“
„Ég mun athuga málið,“ sagði drottningin uggvænlega, „og á
ríkisráðsfundinum á morgun getur vel verið, að ég mæli svo fyrir,
að þú verðir brenndur fyrir guðlast.“
Og svo fór hún burt. Hinn góðlyndi Tamrin stóð nokkra stund
í sömu sporum, en brosti svo og hallaði sér út af á áklæðið. Hann