Stígandi - 01.10.1944, Blaðsíða 6

244 MILLI HRAUNS OG HLIÐA STIGANDI
annars vegar, en hins vegar sölumöguleikum þeim, sem tekst
að tryggja íslandi í heimsviðskiptunum;
að hafa sem öruggastan hemil á verðlagi;
að koma á sem fullkomnustu kerfi almannatrygginga, sem nái
til allrar þjóðarinnar, án tillits til stétta eða efnahags;
að tryggja vinnufriðinn í landinu og vinna að jöfnun kjara
þegnanna.
Hér er aðeins stiklað á stóru í málefnasamningi flokka þeirra,
sem að hinni nýju stjórn standa, en af þessum útdrætti ætti þó
að vera fullljóst, að það hai'i verið djarfir menn og stórhuga, sem
héldu til Alþingis í haust.
Því er ekki að leyna, að mörgum mun þykja nóg um dirfskuna.
Halda þeir því fram, að fyrirætlanir stjórnarinnar séu svo stór-
felldar, að þær verði ríkinu ofviða fjárhagslega, því að gífurlegt
verðfall hljóti að dynja yfir hér á landi innan skamms. Hinir,
sem vilja að eitthvað sé aðhafzt, svara því til, að mál sé komið til
að losna við kotungsbraginn úr hugsunarhætti og athöfnum, og
aldrei hafi þjóðinni boðizt jafndásamleg tækifæri til vaxtar og
viðgangs og nú, ef hún þori að neyta þeirra.
_ ., _ Nýiu stiórninni hefir vfirleitt verið vel tekið,
Stjomarandstaða. 'j J ,. . ,„
enda mun það mala sannast, að alpjoð manna
hafi viljað, að stjórnmálaflokkarnir tækju höndum saman og
mynduðu röggsama og einbeitta stjórn. Hins vegar mun það
hafa valdið allmörgum vonbrigðum, að annar stærsti þingflokk-
urinn, Framsóknarflokkurinn, skarst úr leik eða tók ekki þátt
í stjórnarmynduninni, af hverju sem það var. Opinberlega hefir
flokkurinn lýst yfir því, að hann telji málefnasamning stjórnar-
flokkanna óframkvæmanlegan, og það hljóti að leiða til fjárhags-
legs hruns ríkisins, ef reynt verði að framfylgja honum, en ýmsir
telja, að óttinn við endurskoðun stjórnarskrárinnar, sérstaklega
hvað snertir kjördæmaskiptingu og kjördæmaskipun, hafi engu
minnu ráðið um afstöðu flokksins. En þá verður mörgum spurn:
Gat ekki flokkurinn haft mun meiri áhrif á stefnu þá, er tekin
verður um stjórn ríkisins, ef liann hefði gerzt einn stjórnaraðil-
inn, og mundi hann ekki þá einnig hafa ráðið meiru um, hvernig
stjórnarskránni yrði breytt?
Annars hafa blöð Framsóknarflokksins bent á það með réttu,
að stjórn, sem ætlar sér að leysa mikið hlutverk af hendi, þurfi,
næst öruggum meirihluta, að hafa stjórnarandstöðu, sem sé í
senn gagnrýnin og harðvítug, þegar því er að skipta, en þó ekki