Stígandi - 01.10.1944, Blaðsíða 9

STÍGANDI
MILLI HRAUNS OG HLIÐA
247
útgerð annars staðar hlaupið undir bagga, lial’i þar aftur vel
gengið, svo að síður þurfi til þrots að koma. Hins vegar munu
margir segja, að þetta blessist aldrei, hjá svona fyrirtækjum sé
alltaf illa unnið, alltaf svikizt um.
Verkstjórn þ:l hvarflar í hug manns, hve íslendingar iiirða oft
lítið um verkstjórn. Verkamönnum er oft brugðið um
slæleg vinnubrögð, en ætli slælegri verkstjórn sé síður um að
kenna? Það er ekki öllum gefið að kunna að stjórna mönnum
við vinnu. Sumir eru þannig gerðir, að engum dettur annað í
hug en að vinna vel hjá þeim, aðrir liafa þveröfug áhrif á undir-
menn sína, og svo eru öll stig þarna á milli. Sumir taka að sér
alltof mikla vinnu og sjá svo hvergi fram úr að stjórna öllu.
Þannig baka þeir verkseljanda margs konar tjón. Sums staðar
eru verkstjórastöður hafðar sem bitlingar, en í engu farið eftir
hæfni. Er þetta auðvitað hin mesta óliæfa, því að framkvæmd
verks, kostnaður þess og hve vel það er unnið, fer að mjög miklu
leyti eftir verkstjórninni.
Það munu ótrúlegar upphæðir, sem farið hafa í súginn hjá
einstaklingum, bæjarfélögum og ríkinu sökum slælegrar verk-
stjórnar, og mætti ahnenningur gjarnan rumskast til meiri um-
Intgsunar og eftirtektar á Jiessu.
,, , . , . , , . , Rússar tóku upp vinnuverðlaun o<>
„Vaskur jafnt ur bytum ber , , . , , °
, , . , „ bættu pannig vinnuafkost sm stor-
busa þeim, sem latur er. , , i, ° , , .v. „
lega. Her er stundum talað um, að
koma þurfi á vinnumati. Röskum verkmanni svíður það eðli-
lega að bera í engu meira úr býtum en letinginn, sem styðst
fram á skófluna meirihluta vinnutímans. Slíkt getur varla tal-
izt hvatning til að vinna vel. En sennilega er víða erfitt að
koma sanngjörnu vinnumati við. Mörgum þykir gaman að
vinna í ákvæðisvinnu, en forráðamenn verklýðssamtakanna hafa
frekar lagzt á móti henni, enda er margs að gæta við deilingu
\ innunnar. Gamlir menn og aðrir miður vinnufærir þurfa oft
að ganga á vinnumarkaðinn, en yrðu mjög fyrir borð bornir í
ákvæðisvinnu eða þar, sem strangt vinnumat væri framkvæmt.
Hins \egar ætti öllum að vera ljóst, að fyrir slíkum mönnum á
þjóðfélagið að sjá á annan hátt en þann að láta verkkaupendur
greiða vinnu þeirra jöfnu verði og fullvinnandi manna.
Sama kaup fyrir sömu vinnu.
En þá kemur okkur í hug annað,
sem ekki virðist síður óréttlátt, en
það er, hve konum er greitt miklu lægra kaup en körlum í flest-