Stígandi - 01.10.1944, Blaðsíða 55

Stígandi - 01.10.1944, Blaðsíða 55
STÍGANDI HIÐ GULLNA RYK ENDURMINNINGANNA 293 Ást í meinum er undrasterk. Víðfeðmari en veröldin öll. Sterkari en dauðinn. Og úthafsöldur hennar eru eilífar eins og lífið sjálft. — Hvað er það annars, sem eigi er eilíft í skynheimi vorum? Mælt orð? Hugsanir vorar? Innsta liræring hugar míns? Bylgjur frá geimi lits og ljóss og hljóms? Eru þær eigi allar sálar- bylgjur vorar í fjölþættri eining og eilífri frá uppsprettu alls lífs og að innsta kjarna þess? — Hver svarar því? Hví ættu annars atburðir löngu liðinna tíma að berast mér, óviðbúið og tilefnislaust, úr allt að hálfrar aldar fjarlægð? Flotna upp á úthafi sálar minnar, skýrast og birtast í nýrri mynd, ókunnri og óvæntri, er opinberar hulda leyndardóma mannssál- arinnar, fegurð hennar og göfgi? Atburðir, er valda sálhrifum, sem ná langt út yfir gröf og dauða og ónumdar víðát.tur mann- legrar tungu. — Dagvitund vor rúmar fátt eitt af þessu. En í draumum vorum er þetta einfaldur \ eruleiki, og handhægt við- fangsefni anda vorum og eðlilegt.----------- Frásögn mín verður öll í molum og aðeins daufur kvöldbjarmi og fölur af fegurð þeirri, sem birtist mér í undursamlegu háflæði gullinskærrar geisladýrðar örstutts draums, er þó náði yfir geysi- víðáttur rúms og tíma. Frænka mín góð. Hve þú ættir skilið, að minning þín geymd ist hrein og skír með ættmennum þínurn, sem nú minnast þín eigi framar, þekkja tæplega nafn þitt né vita deili á ævi þinni og undursamlegum örlögum þínum. Á erfiðum tímum Islandsbyggðar fórstu ung úr landi með er- lendum manni, er gegnt hafði embætti hér á landi, og fjölskyldu lians. Og fósturjörð þín kvaddi þig kuldalega. Svo mjög, að þú varst nær orðin úti á einum háskalegasta fjallvegi Austfjarða, ör- stuttum. Merki þeirrar skammdegisnætur barstu æ síðan. Síðan dvaldir þú áratugi í erlendri stórborg, og árum saman hjá frægri leikkonu, sem var í miklum metum hjá þjóð sinni. Og líf þitt og tilvera öll var víðsfjarri liarðindum og ygglibrún ættjarðar þinnar. En þó gleymdist þér aldrei hin sólbláu sumar- næturbros hennar með blómaangan úr holturn og móum, og bú- pening á beit á döggvuðum grundum, — né hin nóttlausa vor- aldar veröld með faðminn fullan af friði og fuglakvaki. En vefur lífsins er slunginn þúsundum þráða, sem liggja um hug vorn og hjarta. Og töfrar þeirra fylla tilveru vora seiðmagn- aðri þrá og eirðarleysi. Uppistaðan er hugsanir guðs og áætlanir,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Stígandi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Stígandi
https://timarit.is/publication/1085

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.