Stígandi - 01.10.1944, Qupperneq 71

STÍGANDI
Á FLEKA NIÐUR WAINDINAÁNA
309
og Wainivaluáin raætast. Við ármótin er þorp, sem lieitir Nam-
bukaluka, og þar hafði fylkisstjórinn í Navua ráðlagt mér að
gista. En séra Calviac sagði mér, að staður þessi hefði ekki sem
bezt orð á sér, og liann hefði alltaf forðazt að hafa þar viðdvöl.
Það hefir lengi verið grunnt á því góða á milli íbúanna í Nam-
bukaluka og Narnosi. Ég er að vísu ekki hræddur um, að slíkt
komi að sök, en fylgdarmönnum mínum er ekkert um það gefið
að setjast þarna að. Nokkru neðar með ánni er katólsk kristni-
boðsstöð, og þar vilja þeir gista.
Lítil bátabryggja er \ ið bakkann, og við höfum lagt fleka okkar
þar að. Rétt þar hjá er h'till timburhjallur með bárujárnsþaki,
en í honum rekur Indverji einn smáverzlun. Sökum þess að
vindlingabirgðir mínar eru á þrotum, fer ég þangað til þess að
kaupa fáeina pakka. Úti fyrir búðinni mæti ég þremur ungum
innfæddum stúlkum, sem ég ávarpa, og kemst að raun urn, að
ein þeirra talar allgóða ensku. Hún er óvenjulega fríð sýnum og
frjálsmannleg í framkomu. Þegar hún heyrir, að ég kem alla
leið frá Namosi og ætla að halda strax áfram, lætur liún mig vita,
að það sé miður kurteislega að verið. Hún er gift höfðingja
þorpsins, sem því miður er nú ekki lieima, en það væri persónu-
leg móðgun við hann, ef ég gisti ekki eina nótt í húsi hans.
Fyrst í stað renna á mig tvær grímur. Vissulega liggur mér
ekkert á, svo að ég get eins gist þar eins og annars staðar. En
ákefð stúlkunnar og augnaráð hennar, sem mér gezt ekki að,
koma mér á þá skoðun, að aðvaranir séra Caliviacs liafi ekki verið
alveg út í bláinn. Fullyrðingar mínar um, að ég sé nauðbeygður
til þess að halda áfram, eru ekki teknar hátíðlega, en þegar engu
verður unt þokað, lítur hún á mig með slíkri fyrirlitningu, að
ég þakka mínum sæla fyrir, að hún hafði ekki eina af stríðskylf-
um forfeðra sinna í höndunum. Svo snýr hún við mér baki, án
þess að eyða frekar orðum við mig, og skundar burt.
Það glaðnar yfir ferðafélögum mínum, þegar ég kem aftur og
gef þeinr sinn pakkan hvorum, og þeir svæla ákaft, á meðan þeir
stjaka frá landi. Sólin sezt fljótlega á bak við fjöllin í vestrinu.
í kvöldkyrrðinni berast hljóð frá mönnum og dýrum út til okkar.
Þenna dag hefir verið lítil umferð á ánni, en eftir fáa daga, þegar
farið verður að flytja banana á markaðinn, verður þar meira líf.