Stígandi - 01.10.1944, Blaðsíða 79

STÍGANDI
BOKAFRETTIR
íslendingar hafa löngum þótt bók-
elskir menn, jafnvel svo, að sumum
hefir þótt úr hófi keyra. Gamla fólkið
sagði 1/ka, að ckki yrði bókvitið í askana
látið, en eigi virðist núlifandi kynslóð
á þeirri skoðun, því að einhver bókleg
fraðsla þykir nú sjálfsögð hverjum ung-
lingi. og bókaútgáfa hefir aklrei orðið
stórkostlegri hér á landi en á allra
sfðustu árum. Því var almennt spáð
í fyrra, að bókaútgáfan mundí komín
i hámark. Kom þá út margt ágætra
bóka, bæði hvað snerti frágang allan
og innihald. Seldust feiknin öll af bók-
tim, og ganga ýmsar sögur um val
kaupanda, áttu sumir að hafa beðið
um svo og svo marga metra af bókum
í þessum eða hinum litnum, aðrir um
bækur, er kostuðu svo og svo mikið, en
um höfunda eða efni bóka hafi þessir
snjallgáfuðu kaupendur ekki spurt. En
annað tveggja eru íslenzkir bókaút-
gefendur fremur tregir til að virða
smekk þessara manna eða þeim hefir
skilizt, að þorri kaupanda hefir aðra
mælistiku á bækur en þá, sem mælir
þykkt og verð. Það virðist a. m. k.
svo, að bókaútgáfa hefði orðið enn
slórfelldari í ár en í fyrra, hefði ekki
prentaraverkfallið skollið á, og bóka-
útgefendur sýnast leggja kapp á að
vanda val og frágang bókanna enn
meir en nokkru sinni fyrr. Ef til vill
hefir verkfallið orðið til þess að sía
eilthvað af ruslinu frá, en einnig til
að tefja margt ágætra bóka, sem freist-
að hefðu áreiðanlega margs bókakaup-
andans, sem verður tíðfarið fram hjá
sýningargluggum bókaverzlananna. Sex
úlgáfufyrirtæki fást nú hér á landi við
útgáfu fornrita: Hið íslenzka fornrita-
félag, Bókaútgáfa Menningarsjóðs og
I'jóðvinafélagsins, Bókaútgafan Forni,
Flateyjarútgáfan, Helgafellsútgáfan og
nýtt útgáfufélag. sem hefir Sturlungu í
prentun.
Hið íslenzka fornritafélag liefir sent
fní sér eitt bindi í ár (prentað 1943, en
kom ekki á bókamarkað fyrr en í ar)
eru það Vestfirðingasögur, og hafa þeir
Guðní Jónsson og Björn K. Þórólfsson
séð um útgáfuna. Auk þess hefir forn-
ritafélagið látið Ijósprcnta útgáfu sína
af Laxdælu, sem var orðin uppseld.
Mörgum hefir þótt félagið helzti sein-
virkt við útgáfu sína á fornritunum, en
þess ber að gæta, að hér er um vísinda-
lega útgáfu að neða, sem engan veginn
má kasta höndum til, en óneitanlega
kysu allir, sem fornritunum unna, að
bókaskápum þeirra bættust örar í hiUur
bindi af þessari ágælu útgáfu.
Bókaútgáfa Menningarsjóðs og Þjóð-
vinafélagsins sendi Njálu á markaðinn í
allsæmilegum kla-ðum. Þó verður ekki
vel skilið, hver ástæða hefir þótt til
þessarar útgáfu, því að hin alþýðlega
i'itgáfa á Njálu fæst enn (endurprentun
liennar). Um vísindalcga i'itgáfu er ekki
að ræða, en ætlazt mun til, að menn
hyllist fremur til að lesa söguna í hin-
um nýja búningi en verið hefir um
skeið, og væri vel, ef svo yrði. Upp-
drættir og myndir prýða bókina.
Bókaútgáfan Forni hefir úlgáfu Forn-
aldarsagna Norðurlanda á prjónunum,
og annast þeir Guðni Jónsson og Bjarni
Vilhjalmsson um verkið. Eitt bindi kom
um áramótin síðustu, smekklegt að fr.i-
gangi, en band harla svikult, eins og