Stígandi - 01.01.1949, Blaðsíða 72

|>að eftir að' leggja ykkur miklu betri
bækur í hendur, og það getur verið gott
til kynningar góðurn mönnum að þekkja
Iíka takmarkanir þeirra og jafnvel ó-
kosti. En höfundinum vildi ég segja það
— ef hann les mál mitt — að eftir áróðri
lians óska ég ekki (þó að ég skuli þola
honum hann), en mér væri það sönn
ánægja, að hann færði sínar „tefrokrono-
logisku studier" í íslenzk klæði, endur-
skoðaðar og umbættar vegna athugana
sjálfs hans hér á landi eftir heimkom-
una, og að þær „studier" lians yrðu sá
Draupnir, að af drypu baugar jafn
höfgir nfundu hverja nótt.
Agrip a£ ævisögu.
Steindór Sigurðsson: Menn og
kynni. Bókaútgáfa l’álina H. Jóns-
sonar.
Hið' fyrsta, er ég heyrði um höfund
þessarar bókar var dómsorð Benedikts
heitins á Auðnum: „Þetta er bráðgáfað-
ur bölvaður asni.“ Eg held, að þetta
dómsorð hafi valdið því, að eg hefi allt-
af orðið dálítið vonsvikinn af honum,
þegar ég hefi fengið í hendur rit eða
kvæði eftir hann. Eg hefi alltaf haldið,
að hann væri maður fyrir meiru. Aðeins
tvær sntásögur hefi ég eftir hann lesið,
sem mér hefir fundizt að væru í jafnhæð
við getu hans, báðar í smásagnasafninu
Menn og dýr. Og íslenzkar úrvalsstökur
\ aldi liann ágætlcga. Eg hcfi orðið fyrir
sömu vonbrigðum með þessa bók og
flest annað frá hans hendi. Hér er að
vísu komið víða við, en við flestu svo
lauslega snert, að lesandinn er ekki
miklu nær. Þó sindrar við og við af
steðja lians, svo að glóbjart vcrður uin
hann: „Kynntist Sigfúsi Blöndal bóka-
verði eilítið. Féll nærri í stafi yfir einka-
bókasafni hans. Þar var eg feiminn.
Hann gaf mér mörg góð ráð og sagði
mér margt um bækur eina kvöldstund.
Honum hefir kannske gleymzt það kvöld
fljótt, en mér varð það ógleymanlegt,
ekki síður en hin látlausa alúð' og létti
jafnkynnisblær, sem viðmót hans allt
bar með sér. Það kvöld eða þá stund,
þótt ekki væri löng, hlustaði eg —“ Því-
lík sindur eru fleiri. Svo er þarna bókar-
auki: Þú saknar einskis, ljóð og lag.
„Eins konar söngkveðja til lesandans í
lok bókar. Og jafnframt kveðja liöfund-
arins til samferðamanna fyrr og síðar
og til þessa vors svo oft misskilda mann-
lífs." Lagið kann eg ekki að meta, cn
ljóðið finnst mér ljómandi vel gert, og
að höfundurinn sé fullsæmdur af. Einar
Benediktsson segir um Kormák Ög-
mundsson: „Hann kunni eitt lag og
liann söng það í bana.“ En Kormákur
hefir þótt stórskáld í þúsund ár.
Rit um galdramenn.
Sjö jiccttir islenzkra galdramanna.
Jónas Rafnar læknir bjó undir
prentun. Bókaútgáfa Jónasar og
Halldórs Rafnar.
Þetta er úrval íslenzkra galdrasagna,
og er leitað fanga til flestra þeirra þjóð-
sagnasafna, scm út hafa komið. Er hver
hinna sjö frægu galdramanna, séra Hálf-
dan í Felli, Galdra-Leifi, Arnþór á
Sandi, Þorvaldur á Sauðanesi, séra Ei-
ríkur á Vogsósum, séra Snorri á Húsa-
felli og Torfi á Klúkum, sér um þátt.
Er þar fyrst í fáum orðum fræðilega
skýrt frá uppruna og ævi galdramanns-
ins, en síðan eru tilfærðar þær sögur um
þá, er bezt hafa fallið í smekk útgefanda,
og er frásögnin alls staðar með því
bragði, að sem sannast og samvizkusam-
legast sé frá sagt. Munu og ýmsir hafa
lagt trúnað á þessar sögur, enda margar
þeirra komið upp vegna trúar manna á
galdra, en aðrar hafa verið uppdiktaðar
til skemmtunar og í blóra við trúgirni
manna, og verður nú eigi auðveldlega
fundið urn hverja sögu, hver hefur ver-
ið uppruna hennar. Enn hefur alþýða
manna gaman af sögum þessum sem
furðulcgum samsetningi, enda eru marg-
70 STÍGANDI