Stígandi - 01.03.1949, Blaðsíða 10

Vorharðindi
mjög tilviljunarkennd, sem vitanlega var eðlileg afleiðing af hin-
um slælega undirbúningi.
I>að er mjög erfitt að verjast þeirri hugsun, að núverandi fjár-
málaráðherra og núverandi formaður fjárveitinganefndar séu
hvorugir þessum vandastörfum vaxnir.
Ofan á þessa óáran í stjórnarvöldum vorum bætist
svo óáran í veðráttunni. I.iðinn vetur var illliryss-
ingslegur í sambúð, en þó kastaði fyrst tólfunum með vorkom-
unni, a. m. k. hér norðanlands. Nú á fardögum sést varla gróður-
litur í túni hér við Eyjafjörð, og hvarvetna að berast uggvænleg
tíðindi um yfirvofandi heyþrot í stórum stíl meðal bænda, ef þess-
um þrálátu kuldum heldur áfram. Mörgum hættir við að gleyma
nú á tímum, hve snar þáttur landbúnaðurinn er í lífi þjóðarinn-
ar, þótt önnur atvinnugrein leggi nú til meginliluta útflutnings-
teknanna. Sannleikurinn er þó sá, að hann er í rauninni hið sama
þjóðinni og heimilisstörfin eru heimilinu. Okkur hættir oft til að
lnigleiða ekki, hvers virði þau eru, fyrr en lröndin, senr vinnur
þau, forfallast, og á sama hátt hugleiðum við ekki, hve mikilvæg-
ur landbúnaðurinn er, fyrr en okkur verður það allt í einu ægi-
ljóst, að köldum heljarljá liafíss og lrarðrar veðráttu er brugðið
ískyggilega nærri einum lífsþætti þjóðarinnar.
F.itt af mörgu, sem nú þjáir þjóð vora, er skilningsskortur milli
stétta og starfshópa á hag hvers annars: Bóndinn býsnast oft yfir
háu kaupi, en hann man það ekki alltaf, að um allt Vestur-, Norð-
ur -og Austurland a. m. k. verður verkamaðurinn að gera ráð fyrir
allt að 3 mánaða atvinnuleysi yfir veturinn, sums staðar meiru.
Slíkt er fljótt að skerða tekjurnar. Verkamaðurinn býsnast yfir
Iiáu verðlagi landbúnaðarvörunnar, en man það sjaldan, að bú-
peningurinn getur drepizt, þegar minnst varir, og það er 2000—
2500 kr. tap fyrir bóndann, ef ein kýrin Iians drepst, eða 15—20
ung lömb týna lífi í vorharðindum. Fjölmörg dæmi um líkan
skilningsskort annarra stétta mætti nefna.
^ Stundum verður manni að hugsa, þegar hinar ýmsu
, ' aðgerðir ríkisvaldsins gegn vaxandi verðbólgu fara
í handaskolum, svo að átakanlegt er, hvort það sé
ekki einmitt þessi sífelldi grunur um auð í annars garði, sem er
frumkraftur dýrtíðarskrúfunnar. Það reynir Iiver af fremsta megni
að skara eld að sinni köku, svo að luin verði jafnvel glóðarbökuð
og kaka náungans. Og þessi ákafi hefir verið slíkur, að flestir eru
á góðum vegi með að brenna kökurnar sínar: Verkstæðisvinna
o o
so STÍGANDI