Stígandi - 01.03.1949, Blaðsíða 12

Hver óskar ekki, að vorharðindin flytji búferlum frá okkur?
Hver óskar ekki eftir heilbrigðari stjórnarháttum? Hver óskar
ekki eftir drengilegra þjóðlífi?
Við vorharðindin ráðum við ekki. En hitt er okkur i sjálfs vald
sett. Ef við viljum nógu einlæglega, ef við reynum af nægri þraut-
seigju, ef við skiljum af nægilegri víðsýni, þá getum við vissulega
látið hvítasunnu nýs og fagurs sumars renna upp yfir okkur, nú
að loknum fardögum. Og ætti það, lesandi góður, að vera nokkuð
álitsmál?
Á fardögum ’49.
\
Veturinn 1748—49.
En vetur hinn næsti settist að norðanlands með Michaelsmessu (29. sept.),
hlánaði með jólaföstu og eigi lengi, og gerði síðan hinn mesta harðinda-
vetur, svo að hestar féllu af hungri og megurð víða um land, og sauðfénaði
var lógað 20 eða 30 á bæ; var jiað þó mest fyrir sunnan og austan; — létti
nokkuð og hlánaði í fyrstu viku Góu. Víða urðu menn þá úti í hríðum, og
skip fórust: eitt 1 Staðarsveit, annað við Hellna, Jiriðja undir Eyjafjöllum,
fjórða við Drangey með 6 mönnum, fimmta á Eyjafirði með jafnmörgum,
og tekur nú nokkuð að skipta um tíðina, frá ])ví sem verið hafði um hríð.
(Arbækur Espólíns.)
82 STÍGANDI