Stígandi - 01.03.1949, Blaðsíða 29

Hátíðahöldin 1. maí í Danmörku og um gjörvalla Vestur-Evrópu
voru tákn um vilja og þrá fólksins í þessum löndum. Vilja til frið-
ar og þrá eftir frelsi og lýðræði. Ef til vill getur einingarhugur
þeirra þjóða dreift óveðursskýjunum úr austri.
Margir hafa spurt mig síðan ég kom heirn, hvort ég hafi ekki
orðið var við kala frá Dana hálfu til íslendinga, sem ýmsir ferða-
menn hafa mætt þar úti. Frá því er skemmst að segja, að hvergi
varð ég lians var, hvorki rneðal kunnugra né ókunnugra. Hitt
heyrði ég á sumum, að þeir gátu ekki varizt því að bera saman
kjör beggja þjóðanna á stríðsárunum, en öfundlaust virtist mér
það tal.
Síðasta kveldið í Höfn að þessu sinni verður mér minnisstætt.
Það var 4. maí, en þá minnast Danir frelsis síns í stríðslokunum
síðustu. Til hátíðabrigða voru þá öll ljós tendruð í borginni, jafn-
skjótt og rökkva tók. Skipti hún við það svo um svip, sem komið
væri úr þokuheimi inn í ljósálfaborg, og það mátti einnig sjá, að
létti yfir fólkinu, sem á ferli var. Rektor Einar Ande.rsen, sem
ýmsir íslendingar þekkja, síðan hann var hér á ferð með nemend-
um sínum fyrir stríðið, bauð okkur hjónum í samkvæmi. sem
hann og nokkrir vinir hans héldu í tilefni dagsins. Þar ríkti hinn
gamli, glaði andi, sem Dönurn var eiginlegur. Sú samkoma, ásamt
1. maí hátíðahöldunum, sannfærði mig um, að nú væri að birta til.
Nú var kornið að ferðalokum. Síðdegis liinn 5. maí lögðum við
á loftvegu á ný. Var nú flogið yfir Prestwick í Skotlandi, en lítt
sá ég þar til lands fyrir þoku og rigningu. En nálægt miðnætti
lenti flugvélin á Keflavíkurflugvellinum. Við vorum komin til
íslands eftir rétta mánaðar útivist, og þrem dögum síðar fórum
við heim til Akureyrar og reyndum hinn ævagamla sannleika
allrar ferðareynslu, að af öllu góðu, er ferðamanninum mætir, er
þó hamingjusamleg heimkoma hið bezta.
Ég hefi nú rakið það helzta, er ég sá og heyrði í þessari ferð, og
það sem helzt orkaði á hug minn. Margt er ótalið, sem vert hefði
verið að geta, en ég hefi valið það efni, sem flestir hafa spurt mig
um, þeirra er ég hefi átt tal við um ferðalag þetta. Og njóti hver
sem nemur,
Akureyri, 20. febrúar 1949.
T
STÍGANDI 90