Stígandi - 01.03.1949, Blaðsíða 59

Stígandi - 01.03.1949, Blaðsíða 59
seni ekki skilja það, sem tíminn heimtar, fremur en latínu, þegar svona kona er á liinu leitinu, og hann sýslumaður með tíman- um, kannske. Magnleysi læðist út í taugarnar með varúð. Máske það hafi verið •heldur mikið í glösunum. En það er hún Sigríður. Hann sér hana fyrir sér í huganum, íturvaxna æskumey, sem bíður eftir lionum með opinn faðni og umönnun. Dropi fellur ofan úr skýjunum. Einn tveir, einn tveir. Regn er að koma með svo undarlegum asa, að það er varla skiljanlegt. Eftir litla stund er komin dynjandi úrkoma, og líkist krapa. Maðurinn staðnæmist andartak til að átta sig á, hvaðan áttin standi: Að norðan. Það er ills viti, hvað sjúrinn lætur illa. Áslákur hvetur Svan. Það er vissara að slóra ekki að óþörfu í svona útliti. Ríða mætti héðan á tveimur stundum út að Stóra- bakka á öðrum eins gi ip og Svan, ef líf lægi við. Að stundarkorni liðnu slettir norðanáttin slyddu framan í ferðamanninn. Það er meiri hraðinn á þessu veðurfari. Það líða bara fáar mínútur, þangað til ekki sér út úr augunum. Bleytu- hríð, og eins og veggur að sjá í hana. Áður var haustkvöldið eins og blek og jörðin biksvört. Nú gránaði til jarðarinnar, svo að djarfaði fyrir götuskorningum. En það stóð ekki lengi. Allt varð hvítt í vetfangi, og ómögulegt að aðgreina þúfu frá skorningi. Hvassviðri lamdi, svo að lneystiraun var að Iiorfa móti því. Svanur lagði kollluifur og setti hausinn í áttina fyrsta kastið og ókyrrð- ist. Áslákur tók í taumana og sté af baki. Hann vildi glöggva sig á, hvar hann væri staddur. Það er ekki auðvelt að átta sig á staðháttum, þegar svona er blindað, þó að snjólétt sé. Jú. Hér er gata, og á meðan er maður á réttri leið. Allt í einu verður hann þess var, að sævarhljóðið liefir fært sig tih Það er eins og það hafi fengið fætur og vikið sér til austur- áttar. Þeir eru staddir hjá lækjardragi, Áslákur og Svanur. Hlæj- andi lækjarsytra trítlar fram hjá niðri í grámanum. Hér er eng- inn lækur að vera. Það er eins og sá skratti liafi dottið ofan úr skýjunum. Getur verið, að Svanur hafi slagað undan hrakviðr- inu? Þetta er ekki einleikið með sjóinn, og svo er það þessi lækjar- __ seytla. Áslákur fer af baki og rýnir ofan í jörðina. Jú. Hér er gatan. En hvernig er það? Þetta er gróin gata. Hann krafsar ofan í hana. Gras, gras. Hér hefir ekki hestur stigið í lmndrað ár eða þús- und. Hin rétta reiðgata er aðeins mold og leir og tillieyrir nú- 9 STÍGANDI 129
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Stígandi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Stígandi
https://timarit.is/publication/1085

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.