Harmoníkan - 28.02.1991, Blaðsíða 10

ekki til að rífast, H.R. er sterkt
félag.“
Er rígur milli félaganna
í Reykjavík?
„Það er rígur í sumum ennþá, ef
uppi hefur verið hálfgerð Sturl-
ungaöld vona ég að það mildist
smátt og smátt, enda sér maður
ekkert athugavert við að fólk
gangi milli félaganna, menn eiga
að vera þar sem þeim líður best.“
Síðan stofnar þú landssamband.
„Tími var kominn fyrir slík sam-
tök þegar átta eða níu félag voru til
í landinu, orðið var nauðsynlegt
að þau hefðu samband sín á milli.
Sá trúmaður er ég, að ekki sé
nægjanlegt að menn spili saman,
fólk þarf einnig að tengjast vin-
áttuböndum, verða kunningjar.
Hugmyndin að þessu er eiginlega
Samband lúðrasveita, landssam-
band þeirra hefur verið til lengi.
LandsambandiðS.Í.H.U. er allt-
af að styrkjast en auðvitað get ég
gamall nöldrari fundið að, t.d.
fyrir landsmótin hefur S.Í.H.U.
ekki látið neitt vita af sér í fjöl-
miðlum, eina málgagnið sem
skrifar um það núorðið er blaðið
Harmoníkan.
Nauðsynlegt er að vera harður í
áróðrinum, nýta útvarp og sjón-
varp meir. Ekkert hljóðfæri kemst
í hálfkvisti við harmoníkuna með
almenningsvinsældir. Harmoník-
an er mikið félagshljóðfæri, fjöldi
harmoníkuleikara getur spilað
saman í einu, píanóleikarinn er
t.d. einn.
Harmoníkan lifir ef stjórnir
félaganna eru hvetjandi og kunna
að skipuleggja starfið fram í tím-
ann fyrir meðlimi sína.“
Hvað með vinsældir í
framtíðinni?
„Ég lít ákaflega mildum augum
á öll hljóðfæri, meira að segja
kynblendinginn, barriton bassa-
harmoníkuna sem þeir kalla og
allt önnur músik er einhliða keyrð
í gegnum, finnst mér það hljóð-
færi eigi að heita öðru nafni, eins
og konsertínan t.d. hún er náskyld
líka. Um fyrrnefnt efni hafa marg-
ar greinar birst eftir mig í dagblöð-
um. Harmoníkan er eitt fárra
hljóðfæra sem getur skilað lag-
línu, hljómum og bassaslætti, það
gerir að hún hlýtur að verða klass-
ísk eins og píanóið og orgelið.
íslenskir tónlistafrömuðir eru
steinaldarmenn, allavega er har-
moníkan mun hærra skrifuð víða
erlendis allt í kringum þá. Eflaust
er slíkt bara afbrýðisemi, þeim
finnst gremjulegt að harmoníkan
dragi til sín 400 manns á ball
meðan þeir sitja uppi með nokkra
tugi á tónleikum. Á næstunni trúi
ég að breyting verði á popptónlist-
inni, fólk er að verða leitt á að
hoppa á öðrum fæti út í horni með
dömuna langt í burtu og engin tjá-
skipti vegna hávaða.
Unga fólkið vill nálgast hvert
annað, strákarnir vilja halda utan
um sína stelpu aftur. Dansskól-
arnir eru fullir af fólki er nemur
hina eldri dansa. Það þýðir að laga
verður músikina að því sem fólkið
vill, auðvitað breytist allt, en ungt
fólk er mikið að átta sig á að finna
má annarskonar tónlist en upp-
spennt gítargarg.
Undanfarin ár hefur mér leiðst
að geta ekki sinnt börnum meir í
tónlistaskólanum, alltaf er full-
bókað. í haust auglýsti ég ekki
fremur venju en 10 börn hafa sótt
um inngöngu, sum þeirra sögðust
hafa séð börn spila á harmoníku á
útisamkomu í Reykjavík. Þessi
börn eru glöð með sína harmon-
íku.
Nú þegar eru margir á uppleið,
góður kjarni, sem dæmi Einar
Björnsson H.R. úr Húnavatns-
sýslu rétt tvítugur orðinn hörku
tekniker og Jakob Yngvason
F.H.U.R. glæsilegur strákur, þetta
eru menn framtíðarinnar.“
Karl dreymir þig enn?
„Ég er fæddur fiskur og er
draumóramaður. Allt hvað varðar
harmoníkuna óska ég að þróist
henni i hag. Nemendur mínir og
félagar í H.R. eru ánægðir með
það sem ég hef verið að gera, ekki
er hægt að meta slíkt öðruvísi én
verið sé á réttri leið.
Nokkuð er að aukast samband-
ið við útlönd, landssambandið
getur gert marga hluti í samráði
við landsfélögin, skipstjórinn í
brúnni þarf að kunna á siglinga-
tækin, nauðsyn er að hafa topp er
getur þroskað þetta. íslenska
landssambandið er á réttri leið en
meir þarf að beina sjónum til út-
landa, mikið er hægt að læra af út-
lendingum.
Á fyrsta fundi landssambands-
ins í Reykjavík kom ég með bréf
frá Lars Dyremose í Danmörku
þar sem boðið var uppá að liðka til
að við gengjum í Norðurlanda-
sambandið.
Ekki var fallist á það því miður.
Við misstum áreiðanlega af stræt-
isvagninum, í öllu falli er hann
ókominn enn til okkar, veit heldur
ekki hvort það stendur til boða nú.
Mér sárnaði þessi afstaða, alla
víðsýni vantaði þeim í þessu til-
felli, en svona ganga hlutirnir
stundum fyrir sig, auðvitað verður
ekki allt að vilja manns.“
Að lokum?
„Að lokum vildi ég óska þess að
harmoníkan nái að verða tekin
gild með öðrum hljóðfærum. Um
þessar mundir er hún frekar hátt
skrifuð og víða er harmoníku
blandað með í músik.
Ég vona mér endist líf og heilsa
til að sinna nemendum mínum,
gaman er að vinna með áhuga-
sömu fólki. Við skulum ekki
gleyma að i okkar landi eru til af-
bragðs harmoníkuleikarar, fleiri
en margur heldur, við eigum að
rækta þessa menn, margir eru ekki
síðri en þeir útlendingar er komið
hafa.
Ég varð mjög glaður þegar þið
fóruð að gefa út harmoníkublað-
ið, það er menningarlegt og gagn-
legt á allan hátt, ekki koma fréttir
gegnum aðra fjölmiðla, mikilvæg-
ast að hafa sinn eigin fjölmiðil.
H.H.
Við lýsum eftir viðtölum við
harmoníkuleikara af lands-
byggðinni og fleira í þeim dúr.
10