Alþýðublaðið - 11.06.1924, Blaðsíða 2

S
Æsmgamenn.
Það er gamaft kæntkubragð
þjóía, þegar þeir eru eltir og
eiga örðugt undankoflctu, að þeir
látast vera úr hópi eltingamann-
anna, benda fram tyrir sig og
hrópa: Þjótur! Þjófur! Grfpið
þjófinn!
Burgelsarnir hér hafa séð, að
kænskubragð þetta var þeim
samboðið; hafa þeir því tekið
það upp og nota óspart, eins og
blöð þeirra bara vltni um.
Undanfarið hefir »danski Moggi<
og dindiar hans tönniast á þvf, að
>æsingamenn< beri róg mllli stétt-
anna, og tótaskinn Magnúsar
Gnðmundssonar, >Vörðnr<, syng-
ur fnllum hálsi sama iagið; seg-
ir hann, að þeir, sem sundra
kröftunum með þvf að æsa stétt-
irnar hverja móti annari, séu
>höggormar manntélagsins<, að
fjárhagsvandræðin, atvlnnuleysið
og skattarnir sé alt afielðlngar
stríðsins, en alls ekki burgelaum
að kenna. Þegar verkamenn hafa
orð á þvf, að atvinnan sé of lítil,
kanpið of Iágt og toliarnir of
háir, þá eru þeir æsingamenn,
>höggormar þjóðfélagsins<, óal-
andl og óferjandt að >Varðar<
dómi.
íslenzk alþýða er ekki svo
skyni skroppln, að hún látl æsa
sig með orðum einum, og enginn
alþýðnflokksmaðnr er svo távfs,
að hann láti sér koma tii hugar
að reyna að æsa verkamenn með
skröksögum um kaup þeirra og
kjör og aðbúnað af hálfu at-
vinnurekenda. Verkamenn sjálfir
ern þelm efnum kunnugastir og
leggja þvf ekki trúnað á kvik-
sögur; þeir fiuna bszt, hvar skór-
inn kreppir.
En með aðgerðum sfnum hafa
burgelsarnir sjálfir æst og æsa
daglega ekki einasta verkafólkið,
heldnr allau almenning. Með
óstjórn sinni og óiögum á þingi
og utan þess hafa þeir gert al-
þýðu þessa lands gramt í geði.
Þess vegna reyna þeir nú að
beina athygli hennar, frá sér og
sfnnm gerðnm og hrópa f sffeliu:
>Æsingamenn! Æsingamennl Al-
leiðingar stdðsinsU
Nú veit það hver hugsandi
maður, að vér höfum engan þátt
tekíð í stríðinu og það enjfan
pening kostað oss; þvert á móti
færði það burgeisum hér á landi
milljóna gróða. Varðveizta þess
fjár tókst þeim ekki b^tur en
svo, að það er nú alt tapað,
skuldaklyfjar komnar f staðinn
og krónan íslenzka fallin um
hálfvirði.
Með genglsfalánu hafa þeir
rænt helmingnnm at sparifé al-
mennings. — Með umráðum sín
um yfir framleiðslutækjunum
skapa þeir vitandl vits atvinnu-
leysi, iágt kanpgjald, örbirgð
og skort. — Með þlngvaldi sinu
taka þeir mörg hnndruð króna
( tolia og skatta af hverjum
fátækum fjöisky.'duroanni, sem
með vinnu sinnl skapar þeim
arð. — Með erlendu fé og undir
danskri yfirstjórn gefa þeir út
svo köllnð fslenzk stjórnmála-
blöð, og fslenzka stjórnln svo
kallaða viðu'kennir þau þegjandi
sem sín. — Með ofbeldi og svf-
virðilegum hrossakaupum náðu
þeir þingvaldinu, — og sfðast,
en ekki sfzt: þeir hafa á sfðasta
þingi gert tiiraun til að lögbjóða
herskyldu og koma upp á kostn-
að alþýðu föstu herliði, sem
ætlað er það hlutverk eltt að
vera töðull hennar, en varð-
hundur bnrgelsa og íhaldsins
aUs,
Með orðagjáltri æsir enginn
íslenzka alþýðn, en þegar hún
er beitt slíkum þrælatökum og
reynt er að ógna henni slíkum
hótunum, getur henni hiaupið
kapp í kinn, — og henni mun
hlaupa kapp í kinn; hún er
þegar farin að sjá, að það eru
burgelsarnir, sem eru einu æs-
ingamennirnir hér á landl.
Ucnmæli >Varðar< eiga við
þá eina,
Ánnað ræri alreg ronlanst.
>Moggi< reynir á föstud. að vekja
athygli á þvf, að í »ísatold<
hfms séu aðsend ír greinar. Hann
velt sem er, að »ritstjórnar<-
greicarnar er vonlaust að aug-
lýsa. Fáir geta lesið þær alvar-
lega án þess að kveljast af le'ð-
indum. Það væri þá helzf til
þess að safna ambögum, en í
slfka rusIakÍBtu vilja fáir kasta
i penlngum.
yoaotxKsoooooœx^xKsaitot
Alþýðublaðið
kemur út á hyerjum virkum degi.
Afg reið sla
við Ingólfsstræti — opin dag-
lega frá kl. 9 árd. til kl. 8 síðd.
Skrifstofa
á Bjargarstig 2 (niðri) opin kl.
SVa—iOVa árd. og 8—9 líðd.
S í m a r:
683: prentsmiðja.
988: afgreiðsla.
1294: ritstjórn.
V e r ð 1 a g:
Askriftarverð kr. 1,00 á ménuði.
Auglýsingaverð kr. 0,16 mm. eind.
mxxxxxxxxsoisQuaiKxtQuaisou
&
I
H
I
I
1
8
j
8
ð
1
ÚtbrelSlð Alþýðublaðlð
hvar sem þlð aruð og
hwart aaat þlð farlðl
Skalli við skalla.
(Skollaleiknr.)
Júnbjörnsen (situr viö skrifborð
Bitt og nagar pennastöngina. Lítur
út um gluggann): Nú, já, já. Þarna
kemur sá sköllótti.
Kúfiæðingurinn: Hvern fjandann
vill hann nú?
Jón herforingi: Hann veiðurnú
að stjákla hér á skrifstofunni næstu
tvo klúkkutímana.
HÚ8bóndinn .(kemur inn, gerir
beran skallann, fleygir hattinum
á boið): Gúden dagen. No, tór er
her tá allesammeD. Já, tað á
soleðes að vere. Tað er skú ekki
muligt að holde folk, nema teir
atbeiði.
Kúfræðingurinn: Já, nú gengur
það vel bjá okkur.
Húsbóndinn; Gengur tað vel.
Nei, gú ger tað ekki. Tessi slyDgel
tarna á Norðfjord heflr pantsat
okkur skuldir, sem slet ikke
eksistera, alls ekki til nema bara
á pappírið. Ég sagðe tað alt af,
að mann matti ekki stóla po
mann sem heiddi Jónas.
Jón herforingi: Já, en það geng-
ur vel hjá okkur nú.
Húsbóndinn: Já, en hvorledes
haldiö tér, að vi kan betale store