Fréttir - Eyjafréttir - 24.01.2008, Blaðsíða 13

Fréttir / Fimmtudagur 24. janúar 2008
13
/
Kristín Oskarsdóttir - Skyndibitar fyrir sálina:
Mistök eða reynsla?
KRISTÍN: Ég myndi því segja að stærstu mistökin sem við myndum
gera væru að lifa í ótta við að gera mistök.
Mig langar að byrja þennan pistil á
að minnast á einn þanka sem ég
kannski gleymdi að nefna í skrifum
mínum um markmiðssetningar. Það
er að muna að gera ráð fyrir að
endurskoða markmið sín reglulega.
Lífið heldur áfram og stundum
samræmast gjörðir okkar í lífmu
ekki alveg markmiðunum sem við
höfðum sett okkur. Þá þurfum við
að vera tilbúin að gefa okkur leyfi
til að endurskoða eða breyta mark-
miðinu sem við settum okkur.
Ég kom einnig svolítið inn á orðið
reynslu í síðasta pistli og langar
mig að halda áfram að skrifa út frá
þeim punkti. Hvert skref sem ég
hef tekið í lífinu hingað til, hvort
sem það er gott eða slæmt, hefur
leitt mig til þess staðar sem ég er á
í dag. Við misstígum okkur öll á
lífsleiðinni, sumir myndu kalla það
mistök en ég kýs orðið að kalla það
reynslu.
Þegar við gerum „mistök" þá
lærum við venjulega eitthvað af því
sem gerðist og setjum það í
reynslubankann. Þegar kemur aftur
að svipuðum aðstæðum þá hugsum
við okkur oftast tvisvar sinnum um
áður en við framkvæmum.
Jafnframt, eins og ég kom inn á
hér á undan, þá hafa þessi fyrri
„mistök“ gert okkur að þeim
manneskjum sem við erum í dag.
Ég myndi því segja að stærstu
mistökin sem við myndum gera
væru að lifa í ótta við að gera mis-
tök. Það er gott ef maður kemst að
því að hafa tekið rétta ákvörðun en
ef ákvörðunin var röng verðum við
að gera leiðréttingar og beina hlut-
unum í réttan farveg af hugrekki
(úr bókinni Eitt augnablik). Þar
stendur einnig; „Vinur minn spurði
mig nýlega hvort ég myndi breyta
einhverju ef ég mætti lifa lífi mínu
upp á nýtt. Af hverju ætti ég að
vilja breyta einhverju? svaraði ég
að bragði. Vinur minn og ég vissum
báðir að sumar ákvarðanir sem ég
hef tekið í lífinu voru rangar og að
oft hafði það reynst mér erfitt að fá
afleiðingarnar í hausinn. Til þess að
vaxa, taka framförum og geta tekist
á við áskoranir dagsins í dag þarf
ég að læra að hlaupa hindrunar-
hlaup. Það er ekki svo að ég geti
stokkið yfir hverja hindrun með
góðum árangri í fyrstu tilraun.
Stundum þarf ég nokkrar tilraunir
til að komast yfír hindrunina. Ég
fínn til þegar ég lendi á sköfl-
ungnum en vonandi mun ég læra að
stökkva rétt í næsta skipti“.
Þetta er nákvæmlega það sem ég
á við þegar ég kýs að kalla hlutina
reynslu frekar en mistök. Líf okkar
er fullt af hindrunum sem við
þurfum að horfast í augu við og
læra að yfírstíga. Þetta krefst að
sjálfsögðu stundum gífurlegrar
þolinmæði en á endanum þá hefur
maður vonandi lært eitthvað sem
kemur til með að nýtast í framtíð-
inni.
Ur sumum hörmulegum að-
stæðum lærum við eitthvað sem
hefur afgerandi áhrif á líf okkar og
markar okkur til lífstíðar. Ég lærði
til dæmis hversu dýrmætur tíminn
er og hversu mikilvægt það er að
sóa ekki einni sekúndu þegar ég
missti kæran vin minn fyrir rúmu
ári síðan. Allt sem við höfum er
augnablikið og því er mikilvægt að
nýta sér það.
Að lokum langar mig að þú, kæri
lesandi, spyrjir sjálfan þig: „Hvað
er mikilvægast í lífí þínu? Ef þú
hefur það alltaf hugfast þá muntu
komast að því að flest annað leysist
að sjálfu sér (úr bókinni
Friðargjöf). Mér fannst þetta frábær
pæling. Ef maður einbeitir sér að
því þá verða þessi litlu smáatriði að
engu og maður heldur áfram að lifa
lífinu með það að leiðarljósi að
njóta hvers augnabliks með þeim
sem eru manni mikilvægastir.
Stórfenglegt! :)
Kristín Ósk Óskarsdóttir
kristino @ vestmannaeyjar. is
Spurning vikcinnar:
Ertu ánægð/-
ur með hand-
boltalands-
liðiðP
Pétur
Steingrímsson
-Þeir hafa spilað
undir væntingum.
Bjuggust ekki allir
við 3. ti. 4. sæti?
Þóra Arnórsdóttir
-Er hægt að vera
ánægður með þá?
ú|^li|^T|io^d|dsen
Gróta
Grétarsdóttír
-Nei, en þeir hafa
gert sitt besta.
Sr. Kristján Björnsson, sóknarprestur:
Sjáum almættisverk Guðs í björguninni
Grein
Kristján Björnsson
skrifar:
Höfundur er sóknar-
prestur Landakirkju
Að kvöldi 22. janúar 1974 prédik-
aði Sigurbjörn Einarsson, biskup
Islands, í Landakirkju og var það
mögnuð prédikun. Með þessari
guðsþjónustu var lagt af stað með
þann sið að minnast atburðanna 23.
janúar 1973 í einlægri þökk til
Guðs fyrir björgun allra íbúanna í
Vestmannaeyjum þessa örlagaríku
nótt. Hún líður þeim aldrei úr
minni sem þá voru á lífi og það er
bæn mín að það líði engum úr
minni hversu mikil mildi það var
að enginn fórst við eldsumbrotin
eða brottflutninginn.
f prédikun sinni kveður Sigur-
bjöm sterkt að orði og leitar bæði í
smiðju sr. Hallgríms Péturssonar og
sr. Jóns Steingrímssonar, eldklerks.
Bendir Sigurbjöm á að öllum, sem
fréttu þennan atburð, hafi verið
augljóst þessa miklu nótt „að svo
mörg íslenzk mannslíf hafi aldrei
áður verið í senn í svo bráðum og
stómm háska.“
Biskupinn heldur áfram og segir:
„Það hefur ekki önnur nótt þyngri
lagzt yfir landið í 11 alda þjóðar-
sögu. Það var mörg bæn flutt þá
nótt. Og þegar dagur rann, þá blasti
það við, að hér hafði gerzt það
almættisverk, að allir voru heilir,
þessi fyrirvaralausa ógn hafði
engum manni grandað. Önnur eins
björgun hefur aldrei gerzt í sögu
landsins, og fá munu dæmin annars
staðar, sem gætu talizt hliðstæð."
Það er vert að minnast þessara
orða núna þegar við fömm yfir það
w II [ w1 II II > 'W II yt- ‘ ' ' *

1)
II BB
II II
HLJÓMSVEITIN Foreign Monkeys, sigurvegari Músíktilrauna 2006, er mcðal sveita sem Rokkeldið gat af
sér.
35 árum eftir upphaf jarðeldanna á
Heimaey. Þá er rétt að minnast þess
hvemig Eyjamenn stöppuðu stálinu
hver í annan, leituðu ráða og unnu
dáð á örlagastundu. Það er vert að
minnast þess hvemig allir lögðust á
eitt og gáfu ekki bjartsýnina frá sér
hvemig sem eldfjallið mmdi og
hvæsti. Ógnin var yfirstandandi og
hún var raunvemleg. Tvísýnt var
um byggðina og margt lét undan.
Eyðingin var mikil. Það er því afar
brýnt að minnast þeirra með þökk
sem börðust og réðust gegn eyð-
ingunni með öllum hugsanlegum
tækniráðum, útsjónarsemi, fmm-
leika og þekkingu. „Snarræði
manna, æðmleysi Vestmanna-
eyinga, kjarkur og frábær viðbrögð,
allt átti þetta sinn ómetanlega þátt í
því, hvemig til tókst,“ segir
Sigurbjörn.
Við þessi tímamót er ekki aðeins
þarft að minnast þeirra sem
biskupinn víkur orðum að í þessari
tímamótaræðu. Þá þegar var
byggðin tekin að blómgast og
fólkið byrjað að byggja upp heimili
sín að nýju og ný heimili í Eyjum.
Lífið hélt velli og gerir það þennan
minnisverða kafla í íslandssögunni
enn merkilegri. Hann verður að
einum merkasta kafla í hjálpræðis-
sögu landsins.
Það er mikilvægt að við sjáum
þennan atburð í því ljósi hvemig
yfirþyrmandi ógn var snúið í von
og blessun. Þannig fáum við ekki
aðeins þakkað þeim sem þakka ber
snarræði og dugnað í þágu sam-
félagins. Þannig sjáum við hvemig
Drottinn alLsherjar kom öllu því
góða til leiðar sem varð.
í þakkarstefi dagsins þökkum við
fyrir það almættisverk sem við
fengum að sjá. Endurminningin 35
ámm síðar hefur áhrif á alla sem
tengjast atburðinum, vom hér eða
reyndu hann á eigin skinni á einn
eða annan hátt. En endurminningin
hefur líka aðra merkingu. Hún talar
með skýmm hætti inn í líf þeirra
sem enn eiga eftir að fæðast og
heyra af þessum atvikum öllum.
Það er mikilvægt að allir þeir eigi
líka eftir að sjá almættisverk Guðs í
því hvernig til tókst. Það er fyrir
hans verk að enn er blómleg byggð
í Eyjum. Um það segir biskup
Sigurbjöm: „Vestmannaeyjar hafa
orðið sterkasta vitnið í nútímasögu
fslands um mátt og miskunn
Drottins..." Og þannig verða
Vestmannaeyjar um aldur og ævi
öðrum til eftirbreytni og blessunar.