Fréttir - Eyjafréttir - 14.02.2008, Blaðsíða 14

14
Fréttir / Fimmtudagur 14. febrúar 2008
Hópurinn samanstóð af fólki á öllum aldri. Allir skemmtu sér hið besta og það var mikið ævintýri að heimsækja Mörkina á þessum árstíma, ekki síst fyrir þá sem voru að koma
þarna í fyrsta skipti að vetri til.
Þrjú dásamleg tilbrigði við Þórsmörk
-sem verður innan seilingar hjá Eyjamönnum með tilkomu Landeyjahafnar
Tjj-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------.ul1 :<. 'iíU
SKÁLINN í Básum, sem margir Eyjamenn þekkja.
Það var mikil upplifun að koma í
Þórsmörk eftir göngu um Fimm-
vörðuháls á Jónsmessu síðasta
sumar. Mörkin skartaði sínu feg-
ursta í morgunsólinni og fyrir
undirritaðan, sem var að koma í
þarna í fyrsta skipti, var þetta
ógleymanleg stund. Við blasti
umhverfi sem óvíða er fegurra og
hafi almættið einhvern tíma verið í
góðu skapi, er það daginn sem
hann fann Þórsmörkinni stað þarna
í skjóli jöklanna. Já, mig skortir orð
til að lýsa fegurðinni og það sama
gildir örugglega um flesta sem
þangað koma. Undantekningin eru
skáldin sem svo auðveldlega geta
teiknað fyrir okkur það sem fyrir
augu þeirra ber með orðum.
En þessi perla á sér aðra hlið og
ekki síður fallega sem er Þórsmörk
í vetrarböndum. Og enn vantar orð
nema ef vera skyldi sú fullyrðing
að enn hafi ekki verið búið til það
jólakort sem nær með nokkru móti
að lýsa því sem fyrir augu ber
þegar komið er inn eftir. Hvít
mjöllin liggur yftr öllu og er eins
og ekki hafi hreyft vind í margar
vikur.
Undirritaður átti þess að kost á
rúmlega hálfu ári að kynnast
báðum þessum hliðum á Þórsmörk.
Seinna skiptið var um miðjan
janúar sl. sem mátti rekja til þess
að Þorsteinn nokkur Olafsson,
dýralæknir á Selfossi, sagði frá því
á göngunni yfir Fimmvörðuháls, að
hann ásamt vinahópi sínum hefði í
mörg ár haldið þorrablót í Þórs-
mörk. Mér varð að orði að það hlyti
að vera bæði skemmtilegt og
athyglisvert og þegar Þorsteinn
bauð mér á fyrstu dögum nýs árs að
koma með var ekki hægt að segja
nei.
Þrjá tíma að komast 30 km
Heppnin var með okkur því þessa
helgi var veður með besta móti þó
um tíma væri ekki alveg víst að við
Helga Hallbergs, fjarbúðarkona
Þorsteins, kæmumst upp á land.
Allt bjargaðist, Þorsteinn náði í
okkur á Bakka og ævintýrið var
haftð.
Leiðin inn í Þórsmörk liggur
meðfram Seljalandsfossi og þangað
eru ekki nema 30 km samkvæmt
því sem stóð á vegvísi Vegagerðar-
innar. Á hefðbundnum þjóðvegi
GREINARHÖFUNDUR kunni
vel við sig í snjónum, sem var
eins og snjór á að vera.
hefði ferðin tekið 20 mínútur eða
svo en það liðu um þrír klukku-
tímar áður en komið var í
ákvörðunarstað. Var þó ekki áð
nema einu sinni í ferðinni.
Fararskjótarnir voru jeppar, allir
mikið breyttir og hjólbarðar allir
mun stærri en á litla bílnum
mínum. Ein undantekning var þó,
par á Land Rover sem lét ekkert
stöðva sig en það sögðu kunnugir
að þar færi frábær bílstjóri.
Alls voru jeppamir um tíu og
leiðin inn eftir var ekki beinn og
breiður vegur. Fylgt var slóð sem
álfka stór hópur hafði skilið eftir
sig fyrr um daginn. Hvergi var
snjór til mikils trafala. Helstu
farartálmamir vora ársprænur og
lækir en á einhvern ótrúlegan hátt
tókst jeppunum að klóra sig upp á
bakkann sem oft var ein klaka-
brynja. Þetta var mikið ævintýri
fyrir mig en hinum, sem öll eru
vant fjallafólk og margir með
reynslu af starfi í björgunarsveitum,
fannst örugglega lítið til um. Og
uppeldið í fjallamennskunni byrjar
snemma því yngstu ferðalangarnir
voru rétt eins árs.
UM KVÖLDIÐ var varðeldur og
örugglega voru álfar ekki langt
undan þessa nótt.
Vandamál til skemmtunar
Þegar komið var inn í Þórsmörk var
Krossá, sem oft er viðsjárverð,
stóra spumingin og líka þurfti að
finna leið að henni því hún rennur
um aura þar sem geta verið djúpir
álar. Þeir vom faldir undir hvítri
ábreiðu en ofurhugarnir héldu
ótrauðir af stað og einhverjir stung-
ust á endann í vatnsagann og ein-
hverja þurfti að draga upp. En það
gerði hlutina bara enn skemmtilegri
að mati jeppakarlanna.
Eftir krókaleiðum komumst við að
Krossá sem reyndist með rólegra
móti og allir komust klakklaust yftr
og að skálanum í Langadal sem var
ákvörðunarstaðurinn. Fegurðin var
ólýsanleg, jafnfallinn snjór yftr öllu
og það eina sem rauf kyrrðina var
léttur niðurinn frá ánni. Aðeins
snjóaði og degi tekið að halla.
Þama kynntist ég fyrsta tilbrigðinu
í vetrarkaflanum í þeirri sinfóníu
sem Þórsmörk er.
Næst var að koma þorraföngum í
skálann sem var kaldur í gegn enda
frost um tíu gráður en þama var
fólk sem kunni til verka. Smám
saman tókst að koma yl í skálann
og nóg var plássið því þar geta gist
allt að 80 manns. Veislan var
undirbúin og á meðan konumar
stilltu upp í salnum stóðu karlamir
yftr pottunum. Hvar annars staðar,
því þar var mesti hitinn.
Sjálft þorrablótið fór fram með
hefðbundnum hætti en það hófst
með því að forseti hópsins, Gunnar
Eydal, bauð fólk velkomið. Jón
Backmann bauð upp á íslenskt
brennivín sem er hinn eini sanni
þorrablótsdrykkur, ekki síst í
óbyggðum um miðjan vetur þar
sem besta rauðvín smakkast hálf
hjákátlega.
Kvöldið leið í góðum félagsskap
þar sem undirritaður var látinn vita
að þarna væri hann meðal stór-
komma. Kommar eða ekki komm-
ar, þetta er skemmtilegur hópur
sem varð til af áhuga á fjallaferðum
og bflum, fyrst og fremst. Að
nokkm leyti em svona ferðir eins
og hestaat til foma þar sem reið-
skjótamir, sem í dag em á fjóram
hjólum en ekki fjórum jafnfljótum,
eru reyndir til hins ýtrasta. Og rígur
milli jeppategunda er hluti af
leiknum en allt í mestu vinsemd.
Um nóttina gilti að troða sér eins
djúpt í svefnpokann og kostur var
því hitinn fór ekki mikið yftr frost-
markið í skálanum. Um miðja nótt
fór undirritaður út og þá blasti við
sjón sem aldrei gleymist. Nær fullt
tungl lýsti upp Mörkina og kyrrðin
algjör. Þetta var tilbrigði númer tvö.
Þegar dagur reis sleikti sólin tinda
og jökla og eins og áður magnaði
hvítur snjórinn upp birtuna. Enn og
aftur skorti orð en þarna var komið
þriðja tilbrigðið við meistaraverkið
Þórsmörk. Það var þvf með hálf-
gerðum söknuði að maður sneri
bakinu í Mörkina. Ferðin niður eftir
gekk að óskum og var að því leyti
ánægjulegri en ferðin inn eftir að
útsýni var betra.
Þá er ekkert eftir annað en að
þakka fyrir sig. Ekki síst jeppa-
félögunum Þorsteini og Helgu og
Sigurði, rithöfundi og skáldi, sem
varð svo tímalaus þama í auðninni,
eins og fulltrúi allra alda.
Margir hafa komið í Þórsmörk en
ég er kominn í hóp útvalinna sem
hafa kynnst henni um miðjan vetur.
Fyrir það verð ég að eilífu þakk-
látur.
Ómar Garðarsson.
E.s. Verði Landeyjahöfh að veru-
leika verða margar náttúruperlur á
Suðurlandi innan seilingar hjá
Eyjamönnum.