Fréttir - Eyjafréttir - 13.03.2008, Page 9

Frcttir / Fimmtudagur 13. mars 2008
9
Brugðið á leik með norskum hjúkrunarfræðingi. Þrátt fyrir allt er hann mjög ánægður með norska heil-
brigðiskerfið: Maður var líka svo þakklátur fyrir allt sem fyrir mann var gert því mér fannst eins og ég
væri hálfgerður aðskotahlutur þarna. Það var alltaf hlustað á allt sem ég sagði og ef ég kvartaði yfir ein-
hverju var alltaf tekið hundrað prósent mark á öllu sem maður sagði. Allt tekið mjög alvarlega og það
kannað.
Öflugir stuðningsmenn, Þórína og Valgerður sem studdi sinn mann
með ráð og dáð: Vala var með mér allan tímann sem var frábært því
ég var í hálfgerðu rússi, í lagi annan daginn en úti að aka þann næsta.
Hún tók að sér að fara í tryggingamál og annað sem gera þurfti. Gekk
ótrúlega vel að koma því öllu í gang,
Auk ferðatryggingarinnar í gegn-
um VISA er Viktor slysatryggður
hjá Sjóvá. „Siggi Braga, umboðs-
maður þeirra í Eyjum, leiðbeindi
okkur mjög vel. Vil ég þakka
honum og Agli fyrir mjög góða
þjónustu. Þeir stóðu sig eins og
hetjur strákarnir."
Aldrei ósáttur
Þau koma heim fyrstu dagana í
febrúar og hann er ekki enn byrj-
aður að vinna. Hann segir þó að
tíminn hafi verið fljótur að líða og
sér hafi liðið vel. „Það gerðist bara
eitthvað hjá mér, sem ég veit ekki
hvað er. Eg tel mig ekki hafa verið
óheppinn og var aldrei ósáttur við
þetta. Mér fannst alveg fullkomlega
eðlilegt að þetta kæmi fyrir mig en
ekki einhvem annan.“
Það hefur aldrei skotið upp í hug-
ann, af hverju var ég þarna akkúrat
á þessu augnabliki? „Nei. Það
gerðist aldrei. Það voru líka allir
einhvem veginn tilbúnir að leggja
hönd á plóg. Eftir að ég kom hef ég
getað hringt í Jenna, Halla eða Tóta
til að skutla mér. Þarf ekki nema
eitt orð og þeir eru tilbúnir."
Ekkert þunglyndi? „Nei, alls ekki.
Reyndar hafði Vala fyrst þrjá
krakka til að hugsa um en ég er
aðeins farinn að braggast. Get
eldað mat og einhvem veginn tók
ég þann pólinn í hæðina að reyna
að bjarga mér eins og ég gat. Það er
ofboðslega mikilvægt og ég held að
fólk gleymi því í endurhæfingunni.
Það er svo gott að sitja og láta fólk
hjálpa sér. Eg bý í þriggja hæða
húsi sem flækir oft májið en ég hef
komið mér upp kerfi. Eg er með
flösku undir mjólk og poka fyrir
annað dót þegar ég fer á milli
hæða. Set brauðsneiðar í munninn
þegar maður fer upp til að horfa á
sjónvarpið. Það er ekki að fólk vilji
ekki hjálpa til en maður hefur svo
gott af því sjálfur að reyna að
bjarga sér. “
Magga Braga er slyngur
Það var handboltinn sem dró Viktor
til Noregs en hvað með eigin
íþróttaferil. „Eg var í íþróttum í
yngri flokkunum en á engan meist-
araflokksleik í handboltanum. Eg
datt inn í starfið fyrir tíu árum
síðan. Það var fyrsta árið hjá
Þorbergi Aðalsteinssyni og við
nýkomnir upp í fyrstu deild. Þá
gekk okkur vel í knattspyrnunni og
mikil stemmning í kringum hana.
Við náðum titlum og þetta var of-
boðslega skemmtilegur tími sem ég
sakna í dag. Gunnar Berg, frændi
minn, var í handboltanum og mér
fannst þeir vera svolítið útundan.
Eg datt í að fara á leiki og heillaðist
af íþróttinni. Svo var ég að klippa
Magga Braga og nefni að það gæti
verið gaman að hjálpa til á leikjum.
Maggi er slyngur þegar handboltinn
er annars vegar og hann var ekki
lengi að klófesta mig. Síðan hef ég
verið viðloðandi handboltann, í
stjórn í tíu ár, formaður um tíma og
mun tengjast honum áfram.“
Afraksturinn var ekki svo slæmur
á þessum tíma, einn íslandsmeist-
aratitill hjá stelpunum 2006 og silf-
ur hjá strákunum 2005. „í gegnum
tíðina voru ungir strákar sem voru á
byrjun ferilsins en náðu að þroskast
og verða góðir leikmenn. Núna eru
þrír þeirra t.d. í Haukaliðinu, Arnar
Péturs, Gunnar Berg, Kári Kristjáns
og um tíma Birkir Ivar Guðmunds-
son.
Vildir þú sjá einhverja breytingu á
starfinu hér í Eyjum eða erum við á
réttri leið? „Það er engin patent-
lausn fyrir hendi. Eg held að við
verðum að gera okkur grein fyrir
því að við getum ekki alltaf verið í
toppbaráttunni. Við verðum að geta
tekið því að liðið fari niður. Til að
búa til gott lið í Vestmannaeyjum
þarftu utanaðkomandi hjálp en þú
verður líka að hafa sterkan grunn
hér heima. Þannig tímabil koma og
fara. Stundum eigum við góðan
annan flokk til að byggja á og
stundum ekki, það verður alltaf
dýrara að vera með meistaraflokks-
lið í Eyjum en í Reykjavík, að-
stöðumunurinn er svo mikill. Til
að mynda getum við verið með lið í
fallbaráttu sem kostar álíka og lið í
toppbaráttu í Reykjavík.
Hvernig sérðu framtíðina fyrir þér?
„Eg sé hana bara ágæta en við
verðum að læra af því sem búið er
að gera. Fara varlega og við
byggjum ekki mikið upp til langs
tíma hér en verðum að grípa tæki-
færið þegar það gefst.“
Draumur um heims-
frægð
Það er ekki hægt að sleppa Viktori
án þess að minnast á tónlistina en í
spjalli á undan sagðist hann hafa átt
sér þann draum að verða heims-
frægur bassaleikari. Hefur hann
lengst af verið í hljómsveitinni
Dans á rósum og er kominn með
bassann í hendur þó hann sé á
annarri löppinni. „Það gekk ekki
eftir með heimsfrægðina," segir
hann og hlær. „Eg var bara tólf ára
þegar þetta byrjaði og sá eini í tón-
Íist sem maður þekkti var Hebbi
frændi. (Guðmundsson). Eg var
aldrei settur í tónlistarskóla eða að
tónlist væri haldið að mér. Mig
langaði í hljómsveit og ætlaði að
spila á trommur eins og alla stráka
dreymir um.“
Ekki rættist draumurinn um að
verða trommuleikari en Viktor fór á
kaf í tónlistina með Magnúsi
Viktorssyni sem var á gítar, Gísli
Gíslason sló trommur og þá var
bara bassinn eftir fyrir Viktor. „Það
var æskuvinur minn, Hersir Sigur-
geirsson, sem var menntaður í tón-
list og lék á hljómborð sem kom
inn í þetta með okkur. Hann gellaði
sér fyrir synthesiser sem varð alveg
frægt. Það var eiginlega hann sem
bjó mig til sem bassaleikara. Hann
gat leitað til pabba síns sem var
bassaleikari í Qmen 7 og við sátum
heima hjá honum. Hann var mjög
þolinmóður og veitti ekki af.“
Eftir ábendingu Kötu, móður
Hersis, var ákveðið að fá Hermann
Inga Hermannsson yngri sem söng-
vara. „Úr varð hljómsveitin Ekta og
átti ég eftir að starfa með Hermanni
Inga og Hersi í ein tíu ár, með
hléum, en hinir duttu út með
tímanum."
Dans á rósum
Dans á rósum var stofnuð 1991 en
það var 1994 sem Viktor gekk til
liðs við sveitina ásamt Eyvindi
Steinarssyni en fyrir var Þórarinn
Ólason, söngvari. Þeir þrír hafa
haldið hópinn og hafa náð fótfestu
á ballmarkaðnum uppi á landi.
„Það sem hélt okkur saman í
upphafi var að þá voru haldnar
poppmessur í Landakirkju einu
sinni í mánuði. Þannig að við
fengum mjög kristilegt uppeldi í
byrjun. Við vorum farnir að spila
um hverja helgi uppi á landi en
erum að reyna að skera það niður í
tvær. Við erum langt frá því að vera
einhverjar poppstjörnur en málið er
að okkur finnst þetta svo gaman. Er
hljómsveitin eins og örlítill sauma-
klúbbur hjá okkur. Við höfum gefið
út eitt lag á ári undanfarið og það
hefur gengið vel en nú ætlum við
að gefa út disk. Okkur er alveg
sama hvernig gagnrýni við fáum.“
A laugardaginn spiluðu þeir
ásamt Logunum á Vestmanna-
eyjaballi á Players í Kópavogi. Þar
mættu um 700 manns en í fyrra
voru gestir um 900 sem var met.
Var Viktor ánægður með
viðtökumar en er ekki erfitt að gera
út frá Vestmannaeyjum?
„Auðvitað en við búum hérna og
maður stillir sig inn á það. Það
þýðir ekkert að væla yfir því. Við
tökum Herjólf og notum hann sem
hvíldarstað. Ég er nýbyrjaður aftur,
móður minni til mikillar armæðu
en þeir passa vel upp á mig.“
Viktor lærði rakaraiðn hjá föður
sínum, Ragnari Guðmundssyni,
Ragga rakara og hafa þeir staðið
vaktina saman síðan. Raggi er að
hætta enda orðinn löggiltur ellilíf-
eyrisþegi og keypti Viktor stofuna
af honum í byrjun árs. „Þetta vesen
á mér varð til þess að hann frestaði
því að hætta. Ég veit ekki hvenær
ég get byrjað en fer að mæta í kaffi
á næstunni. Ég hlakka líka til að
komast á Hressó þar sem ég byrjaði
að æfa í haust. Það held ég að hafi
hjálpað mér mikið að takast á við
slysið og afleiðingar þess. Þar er
líka svo skemmtilegur andi og
frábært spjall.
Svo má ekki gleyma foreldrum
okkar beggja og vinum fyrir alla
hjálpina með börnin okkar hér
heima, meðan við vorum úti. sagði
Viktor að lokum.
Viktor: þeir voru bara svo fljótir að átta sig á að blóðrásin var ekki eðlileg. Þegar búið var að opna sárið fór mér að líða betrur. í framhaldi af því var verið að loka skurðinum örlítið
hvern einasta dag.