Fréttir - Eyjafréttir - 20.03.2008, Blaðsíða 10

10
Fréttir / Fimmtudagur 20. mars 2008
STOLT MAMMA Sigríður Bjarnadóttir var ánægð með soninn,
Harald Ara sem stóð sig frábærlega í sýningunni
EKKI SÍÐUR STOLTIR FORELDRAR Páll Guðmundsson og Rut Haraidsdóttir með soninn og
senuþjófínn Kristinn sem átti eftirminnilegan leik í Hárinu.
Hárið, frábært kvöld í Bæjarleikhúsinu
Litið í leikhúsið
Ómar Garðarsson
omar@eyjafrettir.. is
Það er ekki í lítið ráðist hjá litlu
leikfélagi að setja upp söngleikinn
Hárið. Hann útheimtir marga
söngvara og að fólk geti dansað.
Leikfélag Vestmannaeyja frumsýndi
Hárið á föstudagskvöldið og var
það hin besta skemmtun. Leikgleð-
in skein úr hverju andliti á sviðinu
sem skilaði sér til áhorfenda þannig
að úr varð skemmtilegt kvöld í
Bæjarleikhúsinu. Með góðri
samvisku er hægt að mæla með
ferð í Bæjarleikhúsið. Það verður
enginn svikinn af því.
Hárið gerist í kringum 1970 þegar
hippamir með sínar frjálsu ástir og
friðarboðskap voru hvað fyrirferða-
mestir. Nýir straumar komu fram í
tónlist, ungt fólk reis upp gegn
kerfmu og kastaði fyrir róða skoð-
unum foreldranna til lífsins og til-
verunnar.
Skuggahliðin var óhófleg fíkni-
efnaneysla sem hjó stór skörð í
raðir hippanna og var mjög áber-
andi hjá tónlistarfólki sem fór
margt yfír móðuna miklu svífandi á
skýi eiturlyfja. Hippamir í sínum
skrautlegu mussum runnu sitt skeið,
urðu hluti af kerfinu þar sem þeir
hafa margir komið sér vel fyrir.
Hárið var fmmsýnt í New York
árið 1967 og vakti þá ekki mikla
athygli en eftir endurbætur á texta
og tónlist var það frumsýnt aftur
þann 29. apríl árið 1968. Þá loks
náði það sér á strik og hefur síðan
verið sýnt um allan heim.
Tónlistin úr Hárinu fór eins og
eldur í sinu um heiminn og hér á
landi var það fyrst sýnt árið 1971.
Milos Forman gerði mynd eftir
leikritinu 1979 og leikgerðin sem
LV sýnir er eftir Baltasar Kormák
og Davíð Þór Jónsson sem þeir
unnu upp úr upphaflega leikritinu
og mynd Formans.
Hippatímabilið er baðað miklum
ljóma í hugum margra og örugg-
lega eiga þeir sem upplifðu þennan
tíma góðar minningar og reyna
hvað þeir geta til að halda lífí í
boðskapnum. Uppfærslan LV er
svolítill prófsteinn á það hvemig til
hefur tekist því enginn sem kemur
að sýningunni var fæddur þegar
hippamir voru upp á sitt besta. Og
það verður að segjast eins og er að
tekist hefur að halda loga í kyndli-
num milli kynslóðanna.
Utkoman er skemmtileg, lífleg og
skrautleg sýning þar sem leikgleðin
skín af hverju andliti. Þó þarna
komi fram ákveðin fortfðarhyggja
er líka gert létt grín að hippunum
og skoðunum þeirra, eitthvað sem
vantaði alveg í mynd Formans sem
eldist illa og verður hálf leiðinleg
þegar fram í sækir.
Af tæplega 20 leikurum þurfti um
helmingurinn að spreyta sig á ein-
söng. Eðlilega tókst þeim misvel
upp en í hópnum eru nokkrir sem
oft hafa sungið opinberlega og
tókst vel upp. Það eina sem má
finna að er að textinn komst illa til
skila í of mörgum laganna. Var
ágæt hljómsveit of hátt stillt,
eitthvað sem auðvelt er að laga.
Búningar og sviðsmynd voru
mjög skemmtileg og búningar voru
í sterkum litum, allt í anda hipp-
anna. Verkið var keyrt áfram af
miklum krafti allan tímann sem eitt
og sér er talsvert afrek. Það er ekki
síður afrek hjá leikstjóra að ná að
virkja gleðina sem er aðalstyrkur
sýningarinnar. Hún skilaði sér til
áhorfenda sem fylltu Bæjarleik-
húsið á frumsýningunni og
skemmtu sér vel.
ÁNÆGÐAR Arndís Ósk og Dorthy Lísa slappa af eftir frumsýningu.
LEIKSTJÓRINN Laufey Brá
Jónsdóttir getur verið ánægð með
árangurinn.
SÖNGFUGL Silja Elsabet náði
að setja mark sitt á sýninguna
með flottum söng.
En öllu gríni fylgir alvara og í
Hárinu er það Víetnamstríðið sem
hékk eins og refsivöndur yfír
bandarísku þjóðinni á sjöunda og
áttunda áratug sfðustu aldar. Það er
baksviðið í Hárinu og heggur í
raðir persónanna áður en yfír lýkur.
Haraldur Ari Karlsson sem Berger
slær tóninn á upphafsmínútunum
með bráðskemmtilegum og hressi-
legum leik. Haraldur er líka reynd-
ur söngvari sem nýttist vel í
sýningunni. Sigurhans Guðmunds-
son sem Hud skilar sínu með ágæt-
um en stjarna sýningarinnar er
tvímælalaust Kristinn Pálsson sem
leikur sveitastrákinn Claude. Hann
kemur beint frá Oklahoma tilbúinn
að berjast fyrir land og þjóð og er
eins saklaus og lummó eins og
sveitadrengir geta best orðið.
Silja Elsabet Brynjarsdóttir og
Arndís Ósk Atladóttir eru söng-
konur sem standa undir nafni og
aðrir sem nefna má eru Ása Jenný
Gunnarsdóttir, Dorthy Lfsa Wood-
land og Ingi Þór Þórarinsson.
Það er hægt að mæla með Hárinu
í meðförum Leikfélags Vestmanna-
eyja. Leikendur hafa svo óskaplega
gaman að því sem þeir eru að gera
og það skilar sér út í salinn.
Umgjörð er öll til fyrirmyndar og
leikstjóranum tekst að sýna spaugi-
legu hliðina á hippunum sem tóku
sjálfa sig yfírleitt alltof hátíðlega.
Hljómsveitina skipa Birkir Ingason
trommur, Högni Hilmisson bassi,
Ólafur Rúnar Sigurmundsson píanó
og Hjálmar Ragnar Agnarsson
gítar. Þeir skila sínu með ágætum
en spuming um draga aðeins niður
í þeim til að yfirgnæfa ekki
sönginn.
Texti: Omar Garðarsson.
Myndir: Omar Garðarsson og
Oskar Pétur.
í REYKJARKÓFI í LOK SÝNINGAR Leikendum var klappað lof í lófa í lokin og var það að sönnu verðskuldað.