Fréttir - Eyjafréttir - 24.04.2008, Qupperneq 1

fimmtudagiir 24. april 2008
BÍLAR MITT ANNAÐ LÍF
Á Básaskersbryggju reka tengdafeðgarnir,
Matthías Bogason og Hörður Pálsson,
Bifreiðaverkstæði Harðar og Matta. Þegar
litið er við á verkstæðinu sést að þar eru
fagmenn á ferð. Það verður að segjast að
Matti slær flestum við því hann á fjórtán
bíla og þar af fjóra sem náð hafa forn-
bílaaldri, eru yfir 25 ára gamlir.
FÆDDIST PURRANDI
„Mamma sagði að ég hafi fæðst purrandi,"
segir Matti þegar hann er spurður um hvenær
áhuginn á bílum hafi kviknað.„Þessi áhugi
hefur haldist og heldur farið vaxandi með
árunum. Það eru margir sem segja að bílar
séu lélegri nú en þeir voru. Ég er ekki sam-
mála því. Þegar ég var 15 eða 16 ára voru hér
tíu bifvélavirkjar sem höfðu nóg að gera þó
bílarnir væru ekki nema 100 eða 150. Núna
erum við ekki nema fimm eða sex starfandi
og bílar í Vestmannaeyjum komnir yfir 2000.
Þá er spurningin hvort bifvélavirkjum hafi
farið fram eða bílunum? Ég segi bílunum,"
segir Matti og leggur áherslu á orð sín.
Næstu nágrannará Boðslóðinni þegar Matti
var að alast upp voru bræðurnir Sigurpáll,
Addi og Gaukur sem allir voru bílamenn
miklir.„Ég var mikið að snúast í kringum þá,
mest þó Sigurpál. Ég var orðinn 17 ára þegar
ég komst loks á þjóðhátíð því fram að því var
ég alltaf að rukka á bekkjabílnum hjá
Sigurpáli, sem átti Ford 1947."
Fyrsta bílinn eignaðist Matti 15 eða 16 ára
gamall. Hann hét Lanchaster árgerð 1946.
„Fyrir stríð voru framleiddir bilar af þessari
gerð í Bretlandi en í seinni heimstyrjöldinni
var verksmiðjunum breytt í flugvélaverk-
smiðjurog til urðu hinarfrægu Lanchaster-
fluvélar. Eftir stríð átti aftur að fara í bílana en
þeir gáfust upp eftir eitt ár, stóðust ekki
samkeppnina frá Bandaríkjunum."
GERÐUM VIÐ ALLT SEM SNERIST
Og bílunum átti eftir að fjölga en föður hans
fannst nóg um þegar þeir voru orðnir tveir.
„Síðan hefur verið að smábætast við. Mér
hefur alltaf verið illa við að selja frá mér bíla,
finnst ég bera ábyrgð á þeim og er illa við að
sjá þá bila í höndum nýrra eigenda. Ég hef
helst selt vinum og kunningjum bíla og gert
við þá sjálfur þegar þeir bila."
Matti lærði bæði vélvirkjun og bifvélavirkjun
og lengi vann hann hjá ísfélaginu.„Þar
gerðum við við allt sem snerist," sagði hann
og þurfti það ekki frekari skýringa við því á
árum áður urðu menn að bjarga sér.
Af bílunum 14 eru sex í bílskúrnum og er þar
þéttsetinn bekkurinn. Þar er að finna helstu
gullmolana og fyrsta skal nefna fornbílana.
Þeir eru Chevrolet Blaser 1976, Ford
Econoline 1977, Chrysler Le Baron 1979 og
Ford Limited 1982. En demanturinn í safninu
er Lincon Town Car Signature Sera 1992.
„Þetta er sá bíll sem mér þykir vænst um. Mig
hafði lengi langað í svona bíl og þegar kunn-
ingi minn hringdi í mig frá Flórída og sagðist
vera með einn slíkan og ég yrði að svara já
eða nei á stundinni sagði ég strax já og hér er
hann."
BÍLAR MITT ANNAÐ LÍF
Kannski erflottasti bíllinn Lincoln Continental
árgerð 1997. Hann er með öllum græjum og
búnaði er stjórnað með sjö tölvum. Ef þú ýtir
á einn takkann ertu kominn í samband við
viðgerðaþjónustu í Bandaríkjunum og annar
er fyrir neyðaraðstoð."
Matti segir að bílar séu sitt annað líf og hann
velti ekki fyrir sér hvað hann geti fengið fyrir
bílana.„Þetta kostar sem svarar því að við
reyktum bæði hjónin sem við gerum ekki.
Hvort ég á eftir að bæta við safnið veit ég
ekki en maður hefur alltaf augun opin."
Finnst þér ekki þröngt um þig hér í
Vestmannaeyjum?„Ég hef oft pælt í því en er
ekki viss um að ég hefði komist upp með
þetta ef ég byggi í Reykjavík. Einu sinni á dag
fer ég hring um Fellið og út í Höfða og það
nægir mér," sagði Matti að lokum.