Fréttir - Eyjafréttir - 01.05.2008, Blaðsíða 18

18
Fréttir / Fimmtudagur 1. maí 2008
ÖFLUGUR HÓPUR: f allt voru um 50 manns á sviðinu og er Höllin eina hús bæjarins sem getur hýst tónleika af þessari stærðargráðu.
Tónleikar Tríkot og Lúðró voru kristaltær skemmtun:
Brassið og poppið féllust í faðma
fllit
Omar Garðarsson
omar@ eyjafrettir.. is
Það var erfítt að gera sér í hugar-
lund fyrirfram hvers var að vænta á
tónleikum þar sem Lúðrasveit
Vestmannaeyja og Lúðrasveit
verkalýðsins slógu saman í eina 40
manna sveit til að kveðast á við í
tónurn poppsveitina Tríkot þar sem
Sæþór Vídó söngvari og gítarleikari
fer fyrir. Yrði þetta slagur milli
tveggja ólíkra hljómsveita þar sem
önnur yfírgnæfði hina eða sam-
hljómur þar sem brassið og poppið
féllust í faðma?
Þessar hugsanir fóru um hugann á
leiðinni upp í Höll þar sem tón-
leikamir voru haldnir ásamt vanga-
veltum um hvort einhver nennti að
mæta á laugardagskvöldi. Það var
strax ljóst að það stefndi í góða
aðsókn og voru gestir ekki færri en
400. Strax og fyrsti tónninn var
sleginn ruku allar efasemdir út í
buskann og við tók hátt í tveggja
klukkutíma skemmtun sem svo
sannarlega stóð undir nafni.
Sæþór Vídó og Ósvaldur Guð-
jónsson, stjórnandi lúðrasveitanna,
hafa unnið þrekvirki með því að
láta allt ganga upp og það sem
skipti ekki minna máli, þeim hafði
tekist að hrífa flytjenduma með sér
og það skilaði sér til gesta sem
voru með á nótunum frá fyrstu
mínútu.
Lagavalið var fjölbreytt en flest
voru lögin sótt til áranna í kringum
1970 og þar er af nógu að taka.
Fyrsti tónninn var sleginn með
????, sem er eitt af gullkornum Otis
Redding, sem kom sálartónlistinni
upp í hæstu hæðir. Sæþór Vídó sló
ekki feilnótu í kraftmiklum söng
sem hæfði laginu. Af öðum lögum
má nefna Stairvay to Heaven þeirra
^eppelin-félaga sem er eitt af bestu
lögum einnar bestu hljómsveitar
allra tíma. Og því ekki ráðist á
garðinn þar sem hann er lægstur en
flutningurinn gekk upp og úr varð
eitt af eftirminnilegustu augna-
blikum kvöldsins.
Það var líka gaman að rifja upp
gömul og góð kynni af hollensku
hljómsveitinni Focus í laginu
Hocus Pocus, sem um tíma skartaði
einum mesta snillingi gítarsög-
unnar, Philip Catherine, sem m.a.
heimsótti Island með danska bassa-
snillingnum Niels Henning Örsted
Pedersen fyrir margt löngu.
I allt stóðu tónleikamir í um hálf-
an annan klukkutíma og óx
stemmningin í salnum eftir því sem
leið á kvöldið. Og þegar best lét var
bæði klappað og stappað og ekki
var listamönnunum sleppt lausum
fyrr en eftir nokkur aukalög.
Það sem gerði þetta líka skemmti-
legt var að hvorki Ósvaldur eða
Sæþór tóku sig of hátíðlega og
slógu á létta strengi í kynningum. I
laginu, Leave your Hat on, sem Joe
kallinn Cocker gerði ódauðlegt,
brugðu menn í lúðrasveitinni, m.a.
Páll massi Pálsson, á leik og rifu
sig úr skyrtunum öllum til mikillar
gleði enda í takt við lagið.
Úr þessu öllu saman varð tær
skemmtun þar sem ekki færri en 50
manns komu við sögu, 40 manna
lúðrasveit og með bakröddum og
gestasöngvurum taldi Tríkot ekki
færri en tíu manns. Það hefur
kostað mikla vinnu að fá allt þetta
fólk til að vinna saman, en það
tókst og þess nutu gestir þetta
kvöld.
Og það voru ánægðir og þakklátir
tónleikagestir sem gengu út í vorið
þetta kvöld og sjálfur ætla ég að
taka ofan, þó hatturinn sé enginn,
fyrir því fólki sem þama kom fram.
Auðvitað þarf alltaf einhverja til að
draga vagninn og það gerðu þeir
félagarnir, Sæþór og Osvaldur með
glæsibrag. Er helst að manni fínnist
of mikið í lagt til að tjalda til einnar
nætur og spuming hvort ekki mætti
slá upp öðrum tónleikum á fasta-
landinu. Eyjamenn, brottfluttir, hafa
löngum sýnt að þeir svara kallinu
þegar brugðið er á leik á Reykja-
víkursvæðinu.
Gott dæmi um það er sýning á
verkum Sigurgeirs Jónassonar í
húsnæði Toyota á síðasta ári þar
sem fullt var út úr dyrum
opnunarhelgina.
Og svona í blálokin; koma þarf
Höllinni í rekstrarhæft ástand þó
það kosti einhverja aura. Hún er
þessu bæjarfélagi bráðnauðsynleg,
bæði sem skemmtistaður og menn-
ingarhús. Það sást svo vel á laug-
ardagskvöldið.
Leiðtogarnir Auðvitað þarf alltaf einhverja til að draga vagninn og það
gerðu þeir félagarnir, Sæþór og Ósvaldur, með glæsibrag.
ÞÉTTSETINN SALUR í allt stóðu tónleikarnir í um hálfan annan klukkutíma og óx stemmningin í salnum eftir því sem leið á kvöldið. Og
þegar best lét var bæði klappað og stappað