Fréttir - Eyjafréttir - 08.05.2008, Blaðsíða 17

Fréttir / Fimmtudagur 8. maí 2008
17
ENNISRAKAÐIR, Hlöbbi, Elías og Högni.
Eigi vil ég bótagreifi vera
-segir Elías Bjarnhéðinsson, tónlistarmaður með meiru sem segir sínar farir ekki
sléttar í samskiptum við heilbrigðiskerfíð - Stendur hann í málaferlum og talar
hann um að plássleysisstefna sjúkrahúsanna sé gjörsamlega á sex fetunum
Það kvað við gamalkunnan tón á
Café Drífanda þar sem E1 Puerco
og Ennisrakaðir skötuselir tróðu
upp. Sveitin var reyndar ekki full-
skipuð en þeir Elías Bjamhéðins-
son, alias E1 Puerco, Hlöðver
Guðnason og Högni Hilmisson,
náðu að koma tónlistinni til skila.
Hljómborðsleikarinn Páll Viðar
var fjarri góðu gamni en hann hefur
æft með sveitinni undanfarið. Fljót-
lega bættist við bongóleikari og
leit er hafin að trommara. Þannig
ætla Ennisrakaðir að minnast 20 ára
afmælis sveitarinnar sem verður á
næsta ári.
Maðurinn á bak við lögin
Elías er maðurinn á bak við hljóm-
sveitina, semur öll lög og alla texta
þar sem oft er skotið þungum skot-
um. Hann var nokkuð ánægður
með tónleikana miðað við hvað
lítill tími hefur gefist til æfinga.
„Við eigum langt í land með að
æfa lögin sem verða á tveimur plöt-
um sem við erum með í smíðum.
Önnur þeirra, Heilsugeirinn, kemur
út á næsta ári og í framhaldi af
henni kemur Before I leave the
Planet en báðar tengjast þær
reynslu minni af heilbrigðiskerfinu
hér á landi,“ sagði Elías í samtali
við Fréttir eftir tónleikana.
„Við eigum eftir að æfa mikið en
stefnan er að halda næstu tónleika
í Reykjavík og erum við með
augastað á húsum eins og t.d. Iðnó.
En við vildum byrja þetta á heima-
velli í rólegheitunum og því var
Drífandi ágætis byrjun enda
skemmtileg stemming sem getur
myndast þama í annars fínu soundi.
Þessi músík er samin fyrir band og
fleiri raddir, jafnvel kvenrödd en ég
fann að við emm á réttri leið.“
Spuming um hvíslarahóp
Textamir, sem eru aðall Ennisrak-
aðra, féllu vel í kramið með sjávar-
réttasúpunni og bara gaman að því
að meginnþorri frábærs áheyranda-
hóps kunni gömlu textana betur en
höfundurinn oft á tíðum og kannski
athugandi að stofna til hvíslarahóps
í því sambandi.
Þegar Elías var beðinn um að skil-
greina músík Ennisrakaðra sagði
hann hún væri ekki danstónlist í
þeim skilningi þó að hægt væri að
stíga við hana dans þegar það væri
búið að rokka hana svolítið meira
upp. „Hugmyndin hjá okkur er að
halda sjálfstæða tónleika í samstarfi
við t.d. hljómsveitina Dans á rósum
eða jafnvel blása lífi í 7-und sem
yrðu hæg heimatökin því Hlöbbi,
Högni og Páll Viðar voru í þeirri
hljómsveit á sínum tíma.“ En það
er okkur ljóst að þetta er tónleika-
músík sem þarl' að komast í þar-
tilgert tónleikahús eða leikhús til
þess að fá að njóta sín til fulls. Það
stefnum við á að gera næst þegar
við emm á ferð um Eyjarnar.
Lögin á Heilsugeiranum og
Before I leave The Planet verða
fullsköpuð tveggja til þriggja
klukkutíma prógram. Þriðja platan,
Retuming to Earth, kemur svo í
framhaldi af þeim. „f allt eru þetta
37 lög sem ég á tilbúin með text-
um. Það er ansi mikið fyrir ekki
stærri aðdáendahóp en við eigum,
að hafa þrjár plötur á bið. Þetta
kom strákunum á óvart en efni-
viðinn sótti ég í eigin reynslu mest
af íslensku heilbrigðiskerfi og rétt
að árétta að þetta er ekki eintómt
þunglyndi og svartnætti heldur ljós
við enda ganganna íklætt vest-
manneyskum húmor."
Upphaf harmsögu
Hvað gerðist? „Eftir mörg ár í
handboltanum var ég að drepast í
bakinu og fór til íþróttalæknis eða
bæklunarskurðlæknis sem greindi
mig með liðskrið upp á 3 til 4 mm.
Trúlega eftir að hafi dottið á sitj-
andann með þung lóð á bakinu við
hnébeygjuæfingar í Sviþjóð. Mér
var gert að reyna ógrynni bólgu-
eyðandi verkjalyfja sprautumeð-
ferða og sjúkraþjálfunar. Læknirinn
sendi mig í aðgerð sem að margra
áliti var ónauðsynleg. Þar á meðal
var afdráttarlaus úrskurður Land-
læknisembættisins í þá veruna.
Vildi bara hafa fengið það álit fyrir-
fram en ekki eftir þessa rúmlega
þriggja ára helgöngu. Eftir að hafa
verið á biðlista í nær níu mánuði
var loks komið að mér að Ieggjast
undir hnífinn."
Aðgerðin mistókst
Það er skemmst frá því að segja að
aðgerðin mistókst. „Titanbúnaður,
sem skrúfaður var fastur á liði
fjögur og fnnm í mjóbakinu og
ætlað var að spengja saman liðina,
á meðan beinflísar sem höfðu verið
fluttar af mjöðm og komið fyrir til
þess að mynda náttúrulega speng-
ingu, höfðu losnað hægra megin.
Það tók aðra níu mánuði á biðlista
að fá bætt úr þeim mistökum. Það
var aðgerð númer tvö en þá var
skift um þann hluta búnaðarins sem
gleymst hafði að herða.“
Hálft ár í sýklameðferð
Við það komst sýking í skurðsárið.
Elías segir að það hafi verið sam-
dóma álit Landlæknisembættis og
Tryggingastofnunar að langlík-
legasta orsök þess að títanstögin
losnuðu á tveimur stöðum hægra
megin sé að gleymst hafi að herða
skrúfur að ofan og neðan. „Þannig
að það var svo sem ekkert skrítið
að maður þyrfti að herða sig upp
með lagasmíðum. Við tók þriðja
aðgerðin þar sem öll járn voru fjar-
lægð því sýkingin náði inn að
beini. Þar var ég ansi hætt kominn.
I raun má segja það eina lánið í
ólánahrinunni. Líka var það happ
Landspítala Háskólasjúkrahúss að
ekki fór verr og að það er ég sem
lögsæki sjúkrahúsið en ekki eftir-
lifandi kona mín og aðrir ætt-
ingjar."
Elías var í hálft ár í sýklalyfja-
meðferð. Lengst af lá hann á gamla
Borgarspítalanum eða var með
heimahjúkrun. „Nær allan tímann
var ég með sýklalyf í æð með þeirri
ógnar verkpínu sem þessu fylgdi.
Það má vissulega segja að ég hafi
fengið nægan tíma til þess að
kynnast innviðum heilsugeirans.
í allt tók þetta rúm þrjú ár og eins
og áður sagði stend ég í málaferlum
við Landspítalann. Þessi tilraun
mín við að leita mér lækninga og fá
bót meina minna hefur því miður
ekkert gert annað en að veikja
stöðu mína enn frekar. Enginn
gróandi er til staðar og fleiri verkja-
vandamál hafa bæst við. Því miður
verð ég að segja, að það eina sem
heppnaðist hjá læknunum var að
komast fyrir sýkinguna sem þeir
sköpuðu jú sjáfir. Það er ekki bara
að maður væri heilsulaus í þrjú ár,
fjárhagurinn fór í rúst og í svona
tilfellum er boltanum kastað til
sjúklingsins. Oft er beinlínis ýjað
að því að það sé eitthvert sældarlíf
að verða bótagreifi."
Samskiptin við Trygginga-
stofnun heilt plötusafn
„Hálfpartinn er líka gefið í skyn að
maður hafi gert sér þetta allt saman
að leik. Sérstaklega finnur maður
þetta í samskiptum við Trygg-
ingastofnun rikissins. Sem er efni í
heilt plötusafn ef út í það væri
farið.“
Elías segir hreint með ólíkindum
hvað sá veggur lögfræðinga er út-
smoginn sem á móti rís, þurfi menn
að sækja rétt þinn. „Þar virðist allt
ganga út á að draga málin á langinn
og að þú gefist upp sökum fjár-
skorts eða þrekleysis vegna veik-
indanna.
Hún er nánast reyfarakend sam-
heldni ríkistofnananna Trygginga-
stofnunar og Úrskurðarnefndar
Heilbrigðismálaráðuneitis. Mætti
ætla að sömu lögfræðingarnir starfi
fyrir báða eða hefðu afnot af sömu
kaffistofunni.
Þá hefði nú verið skárra að verða
kvótagreifi en bótagreili."
Elías sagði að svo virtist sem
ábyrgð lækna væri lítil sem engin
og óvirðing við sjúklinga í hærri
kantinum. „Það að læknir geti
framkvæmt svona stóraðgerð með
fyrgreindum hörmungarafleiðingum
án þess að þurfa að taka ábyrgð á
þvf og benda þess í stað á Sjúkra-
húsið, sem bendir á vonlausa
Tryggingastofnun almannatrygg-
inga sem í örlæti sínu bendir á Úr-
skurðarnefnd Heibrigðisráðuneytis
sem svo loks vísar til úrskurðar
Tryggingastofnunar. Sem sagt, allt
tóm hringavitleysa og í raun ekkert
annað en atvinnuskapandi fyrir
lögfræðinga og stofnanalið sem er
svo sem jákvætt. Það er bara því
miður ekkert eftir handa þeim sem
þurfa virkilega á hjálpinni að halda,
nefnilega þolendum.“
Vill svör á mannamáli
Elías sagðist gjarnan vilja fá svör
við þessu öllu saman á mannamáli.
„Ég var látinn bíða í níu mánuði
eftir aðgerðinni sem líklega var
óþörf. A meðan var ég úrskurðaður
75% öryrki á svokallaðri endur-
hæfmgarörorku. Þess vegna virðist
hið opinbera losna við að bæta mér
upp tekjutap. Þá finnst mér pláss-
leysisstefna sjúkrahúsanna gjörsam-
lega á sex fetunum. Er ekki betra
að sleppa því að framkvæma að-
gerðir ef ekki er pláss fyrir þig til
þess að ná þér og komast til heilsu
á ný. Það getur ekki verið forsvar-
anlegt að senda fólk heim með 20
cm langan skurð á baki og dreinin
hangandi hvort á sinni hliðinni,
tveimur sólarhringum eftir svona
inngrip. Með fyrirmæli um að
mega ekki sitja í þrjár til fjórar
vikur. Minnist ég skelfingarsvips
skutlubflstjórans sem keyrði mig
heim þegar ég ntundi ekki við
hvaða götu við bjuggum. Ég gat þó
vísað leiðina á fjórum fótum. Sá
eftir því einu að ekki hafa pantað
sjúkrabíl heim. Það hefði bara
kostað mig 3500 krónur í stað
tæpra 5000 sem fóru í að sveima
með skutlunni í leit að heimilinu.
Að lokum langar okkur til þess að
koma til skila þakklæti til frábærs
hóps tónleikagesta sem skóp þessa
líka fínu stemminguna það var
virkilega gaman var að spila fyrir
ykkur, takk fyrir það. Sjáumst
vonandi fljótlega aftur,“ sagði Elías
að endingu.
omar@ eyjafrettir. is
„Sem sagt, allt tóm hringavitleysa og í raun ekkert annað en atvinnuskapandi
fyrir lögfræðinga og stofnanalið sem er svo sem jákvætt. Það er bara því
miður ekkert eftir handa þeim sem þurfa virkilega á hjálpinni að halda, nefni-
lega þolendum."