Fréttir - Eyjafréttir - 02.10.2008, Blaðsíða 11

Fréttir / Fimmtudagur 25. september 2008
11
Silli &
Oft velta litlar þúfur þungu hlassi.
Stundum valda litlir atburðir úr
bernskunni þungum þönkum á efri
árum. Það er vegna þess að í bem-
skunni finnst oft orsök þó afleiðin-
gin mæti manni ekki fyrr en mikið
seinna í lífinu. Þá þarf maður stun-
dum að kljást við samviskuna. Það
gerðist á síðustu dögum.
• •••••••
Einn sólríkan dag þegar ég var barn
man ég eftir því að ég og vinur
minn fundum penngaseðil úti á
götu. Við vissum ekki alveg hvað
við ættum að gera við hann. Fyrst
fannst okkur að við ættum að leita
að eiganda seðilsins. Svo leitaði
hugur beggja í lostafullar áttir og
við urðum við einhvem veginn
alveg afhuga því.
A þessum árum komust drengir
yfirleitt ekki yfir fjármuni. Hvað þá
fjármuni sem foreldrar höfðu ekki
hugmynd um og gátu því auðveld-
lega orðið gjaldmiðill í viðskiptum
við Blaðatuminum. Það var sjald-
gæft. Á þessum ámm hefðu allir
drengir unnið kauplaust á lagemum
í Blaðatuminum.
Þegar við sátum undir húsvegg með
seðilinn og skipulögðum innkaupa-
ferð í Blaðatumin birtist allt í einu
strákur aðeins eldri en við. Silli.
Hann var hrekkjusvín. Við vorum
alltaf hálfhræddir við hann. Hann
sá seðilinn og spurði okkur hvasst
hvar við hefðum fengið þessa pen-
inga. Það stóð í okkur að svara en
vinur minn aulaði út úr sér að við
hefðum fundið hann út á götu. Við
það lyftist brúnin á Silla. Hann rétti
fram hendina og bað okkur um að
rétta sér seðilinn eins og skot, hann
hefði týnt honum.
Ég rétti honum seðilinn. Silli
brosti, þakkaði okkur fyrir og sagði
að stundum væru greidd fundarlaun
en það gerðist eingöngu þegar
menn skiluðu peningunum af fús-
um og frjálsum vilja, en við væmm
glæpamenn og ættum ekkert slfkt
skilið. Að því sögðu hvarf Silli. Við
litum hvor á annann. Svo sannar-
lega hafði veröldin hrunið. Vinur
minn spurði mig raunamæddur af
hverju ég hefði látið Silla hafa
seðilinn, hann hefði örugglega
verið að ljúga. Ég vissi ekkert hvað
ég átti að segja, ég varð einfaldlega
bara skíthræddur. Rosalega vorum
við svekktir.
Hvað áttum við að gera. Ef við
fæmm til foreldra okkar og klög-
uðum, segðum að við hefðum
fundið peninga og ekki komið með
þá beint heim þannig að hægt hefði
verið að koma þeim í hendur á
réttum eigendum, yrðum við hund-
skammaðir. Og ég tala nú ekki um
ef við hefðum tilkynnt um þau
glæpaáform okkar að troða okkur
út af sælgæti fyrir illa fengið fé.
Vinur minn á stóran bróðir. Valda.
Við ákváðum að ræða þetta
svakalega mál við hann, þó mér
væri illa við það. Valdi var nefni-
lega með kraftadellu. Hann
dreymdi um að fá vinnu á loft-
pressu. Þegar við fundum Valda í
herberginu hans, fór hann strax úr
að ofan og lét okkur taka um vöðv-
anna á sér og bað mig um að kíla í
magann á sér. Ég gat ekki neitað
þvf og meiddi mig í hendinni við
höggið. Hann sagði að ég væri
bölvaður dindill og lyfti mér upp
fyrir hausinn á sér og þegar hann
setti mig niður greip hann bróður
sinn líka og krumpaði okkur saman
undir sér þangað til við vorum
báðir að kafna, þá loksins sleppti
hann okkur. Ég þoldi aldrei að hitta
Valda, maður vissi aldrei hvort
maður þyrfti að kýla hann í magann
eða hvort maður yrði hengdur upp
á herðatré eða troðið í lítinn kassa.
Þegar við loksins gátum komið
okkur að efninu og sagt Valda
söguna kom svipur á hann sem ég
hafði aldrei séð áður. Hann horfði
grafalvarlegur á okkur, hugsaði sig
um í smástund, pírði svo augun og
sagði svo hátt „votta fokk“.
Við skyldum ekkert í þessu. Valdi
gekk að fataskápnum, opnaði hann
tók úr honum forláta Zorro skikkju
og smeygði henni yfir sig og sagði;
„lets gó“. Við skyldum ekkert í því
heldur. En eltum hann út úr húsinu.
Það var gengið rösklega í átt að
Blaðatuminum. Það var mjög lík-
legt að Silli finndist í nágreni við
hann. Það stóð á endum, Silli
fannst á Stakkóinu. Hann sneri baki
í okkur þegar við nálguðumst hann
og það glitti í stóran sælgætispoka.
Valdi pikkaði í bakið á Silla, sem
sneri sér við og dauðbrá og varð
skíthræddur að sjá Valda í skikkj-
unni standa fyrir framan okkur og
grunaði greinilega hvert erindið
væri. Valdi teygði út hendina og
kleip í annað brjóstið á Silla, sneri
upp á og spurði hvort hann kann-
aðist við að vera með peninga sem
hann ætti. Silli emjaði af sársauka
og sagðist ekki vera með neina
peninga, hann væri búinn að eyða
þeim í nammi.
Valdi virtist verða reiður við þessi
tíðindi og greip hendina á Silla og
tók löggutak á honum og sagði; „Jú
krípp æ sjúdd kill jú.“
Silli fór að grenja. Valdi þreif sæl-
gætispokann og henti Silla grenj-
andi í jörðina. Sælgætispokinn var
stór og sæmilega troðinn, Valdi leit
á okkur, pírði augun og gróf
hendinni svo í pokann og rétti
okkur tvær gospillur, sagði svo
mjög ákveðið við Silla; „ef þú
lætur ekki kripplingana vera þá
dreg ég tunguna út um afturendan á
þér.“
Með það var hann horfinn með
sælgætið. Ég og vinur minn
forðuðum okkur frá Silla sem lá
ennþá grenjandi í jörðinni. Þegar
við stuttu seinna sátum á vegg með
græna gospillu í kjaftinum sagði
vinur minn; „hann Valdi bróðir
týndi ekki þessum pening."
Meira var ekki rætt um þetta mál
þennann dag.
í kjölfarið breytist öll umgengni við
Silla. Hann var smeðjulegur, lét
okkur vera en ég hafði samt alltaf á
tilfinningunni að hann langaði rosa-
lega að berja mig. Ég fór stundum
að tala um Valda þegar mér fannst
Silli orðinn mjög sjúkur í að
lumbra á mér. Þá róaðist hann.
Þetta spurðist út og Valdi var gjam-
an kallaður til og brást hratt við
þegar leiðrétta þurfti einhver við-
skipti af þessu tagi.
Sumum fannst það skrítið en það
maldaði svo sem enginn í móinn
þótt Valdi tæki gjarnan stórann hlut
af viðskiptagóssinu í sína vörslu.
Seinna í lífinu fluttist hann til
Reykjavíkur og kynntist hormóna-
lyfjum, varð fastagestur á tattú-
stofum og landsliðsmaður í sleggju-
kasti. Valdi varð líka efttirsóttur
liðsmaður nálægt samnninga-
borðum, þar sem menn áttu erfitt
með að ná saman.
Spurning vikunnar:
Fylgist Hú
með
hræringum
í banka-
heiminu?
0línar Gautí
Úlafsson:
-Já, ég gerið
það.
Þessir atburðir voru svo sem horfn-
ar minningar sem rifjuðust upp
þegar ég horfði á þátt í sjónvarpinu
um daginn sem heitir Kompás.
Mennirnir sem gera þessa þætti eru
alltaf að njósna og liggja í leyni
með myndavélar, taka upp atburði
og koma svo öllum á óvart og sýna
þá í sjónvarpinu. Þjóðin trúir ekki
sínum eigin augum og hefði ekki
trúað svona hlutir sem þeir sýna
væru til á Islandi. Mér finnst þetta
góðir þættir. Þetta hjálpar þjóðinni
og heldur uppi aga.
Afgreiðsludömur í snyrtivöru-
verslunum þora ekki að prumpa í
vinnunni, bakarar þora ekki að
klóra sér í rassinum og allir alvöru
flassarar eru flúnir úr landi.
Kompás gæti verið í leynum.
Mikið er ég Guði þakklátur fyrir að
njósnaranir hjá Kompás lágu ekki í
leyni og tóku upp þegar ég og vinur
minn fundum peningaseðilinn. Þá
hefði þjóðin komist að því að ég og
vinur minn hefðum sjö ára gamlir
lagt grunninn að einhverjum
ógeðfelldasta og hrottalegasta
iðnaði samtímans. Handrukkuninni,
þar sem ofbeldið og óttinn eru
alsráðandi. Það er þung byrði.
Eitt mikilvægasta verkefni forel-
dra og forráðamanna barna er að
þroska með þeim réttsýni.
Sterkasta vopnið gegn ofbeldi er
réttlætiskenndin. Hún samþykkir
aldrei ofbeldi.
Skebbinn.
Bragi
Magnússon:
- Ég reyni það
eins og ég get.
Guðjón Orri
Sigurjónsson:
- Já, ég fylgist
ágætlega með.
Haraldur
Pálsson:
- Já.
Vel heppnaður Eyjatölvudagur:
Móttökurnar voru ótrúlega góðar
Laugardagurinn 27. september stóð
undir nafni sem Eyjatölvudagurinn
í Vestmannaeyjum. Það eru eigend-
umir sammála um, segja að stans-
laus straumur fólks hafi verið í
búðina frá því hún var opnuð
klukkan tíu þar til lokað var
klukkan sex. Sala gekk vel og
margir Iitu við til að spá og
spekúlera og hagstæð tilboð vom á
boðstólum sem margir nýttu sér.
„Móttökumar voru ótrúlega
góðar,“ sagði Haraldur Bergvinsson
sem á og rekur Eyjatölvur ásamt
Guðbirni Guðmundssyni, þegar
hann var spurður um hvemig til
hefði tekist á laugardaginn. Þá var
blásið til Eyjatölvudags þar sem
samstarfsaðilamir, Vodafon,
Hátækni og Opin kerfi tóku saman
með Eyjatölvum um að bjóða til
veislu í versluninni. Þar voru
ýmsar uppákomur og kynningar á
vömm og þjónustu sem em í boði
hjá Eyjatölvum. Vodafon var með
tilboð á símum, Hátækni með sjón-
MARGIR freistuðu gæfunnar í lukkuh jólinu og hér er Bragi Magnússon, t.v., að taka við prentara sem
hann fékk í vinning úr hendi Bergvins Haraldssonar.
vörp, útvörp, heimabíó og fleira og
Opin kerfi kynntu HP tölvurnar.
Voru sérfræðingar frá Vodafone og
Hátækni á staðnum.
„Það var mjög góða sala og svo
koma alltaf einhverjir til að skoða
og ræða við sérfræðingana. Fólki
fannst gott að ræða við þá og þeir
voru mjög ánægðir með hvað
margir mættu og sýndu áhuga á því
sem í boði var. Þetta var hluti af því
að skapa stemmningu í bænum
með lundaballinu og fleiru sem var
í gangi um helgina."
Haraldur sagði að 42 tommu sjón-
vörpin frá Palladine og heimabíóin
hefðu selst vel enda á góðu verði.
„Prentararnir runnu líka út enda á
frábæm verði og svo var góð hreyf-
ing á öðmm vörum sem við erum
með. Að lokum vil ég koma á
framfæri þakklæti til
Vestmannaeyinga fyrir frábærar
viðtökur,“ sagði Haraldur að
lokum.