Hrund - 01.05.1967, Blaðsíða 10

Astaratriöi úr myndinni- en gati eins verid
heima.
Hjónitt fá sér hressingu í upptökuhléi.
komin til þeirra. „Ég vil heldur fá
þau til mín heldur en fara sjálf til
Svíþjóðar. Aðallega vegna þess,
að ég hef svo nauman tíma. Ég
hef ekki komið til Stokkhólms
nema einu sinni síðan ég gifti mig.
Ég var þá í tíu daga og lá veik í
heila viku þar af. Mér líður ekki
vel í Svíþjóð núna. Svíar nota sér
þaö. út í vztu æsar, að ég skuli
vera gift Peter Sellers — elta mig
um allt til að hafa viðtöl við mig
og þess háttar. Ég þoli það ekki.
Ég vil vera þar í friði og verða
aftur unglingur. Færa tímann aftur.
Auðvitað er það ókleift með öllu
— það, sem er liðið, er liðið. En ég
vil vera í friði með minningum
og hugsunum. Einkum á veturna
- þá er svo fallegt þar.
Ég tala enn ensku með sænskum
hreim — og fæ fyrir það ákúrur
hjá dóttur minni, sem talar heldri
manna ensku. En ég reyni ekki að
losna við hreiminn — líklega vegna
þess, að í hvert skipti, sem ég segi
eitthvað rangt, segir Peter: „Þetta
er ekki rétt, en það er skemmti-
legt — týndu þessu ekki.“ En það
er bara heima, sem ég tala með
hreim — á sviðinu verð ég að tala
góða ensku.“
A þriggja ára revnslutíma hefur
Britt tekizt að ná fullkomnu valdi
á tveimur þáttum sinnar þrískiptu
tilveru. Starf hennar gengur vei
og hjónabandið er farsælt. En móð-
urhlutverkið er henni ennþá erfitt.
„Ég gæti Viktoríu einu sinni í
viku — þegar barnfóstran á frí.
Þá hef ég barnið allan daginn —
og um kvöldið er ég úrvinda. Ég
er ekki vön barnagæzlu og þrevt-
ist óskaplega — andlega og líkam-
lega.
Allar þessar spurningar. Og ég
kann enga leiki — ég skil þá ekki.
En börn vilja leiki, svo að ég verð
að reyna. Við leitum að sælgæti,
Viktoría litla Sellers. ►
10