Hrund - 01.05.1967, Blaðsíða 21

Fyrir u.þ.b. tveimur árum dvaldist
María vikutíma í Camarque í Suður-
Frakklandi við myndatökur fyrir
brezka tízkublaðið „Queen“. Mynd-
irnar voru teknar innan um hesta —
an Camarque er geysimikið hestarækt-
arsvæði — og þarf enginn, sem sér
Maríu á þessum fallega gráa fola að
fara í grafgötur um, að þar er á ferð
alvön hestakona. Enda sjáum við á
litlu myndunum, sem fylgja frá fyrri
tima, að hún hefur ekki verið há í
loftinu, þegar hún nam reiðlistina.
Hún er heldur betur stolt og ánægð
níu ára hnátan á reiðbuxunum, sem
haldið er uppi með stórri öryggis-
nælu (mynd á bls 14). A myndinni hér
fyrir ofan sjáum við unglingsstúlku á
íslenzkum gæðingi.
„Hann hét Gnýfari þessi, segir María.
„Pabbi gaf mér hann, þegar við flutt-
umst til Reykjavíkur, svona sem eins-
konar sárabót, af því að ég saknaði
hestanna fyrir vestan svo óskaplega.“
Við myndatökurnar í Camarque hafði
María sama hestinn allan tímann, sem
hún dvaldist þar — „gráan, skemmti-
legan hest, sem þótti sykurmolar und-
ur góðir. Þegar ég spurði hann, hvort
hann vildi sykurmola, svaraði hann
alltaf með því að kinka kolli og þegar
>. i'i höfðum kynnzt svolítið, fór ég að
segja við hann, að vildi hann fá sykur-
mola, yrði hann fyrst að kyssa mig á
kinnina. Það lærði hann smám saman
og fór afskaplega vel á með okkur.
I Einn daginn átti að taka mynd af
j okkur, þar sem hann væri að kyssa
I mig á kinnina — og skyldi sú notuð á
I forsíðu, ef heppnaðist. En myndatak-
t an tók langan tíma. Ljósmyndarinn
j náði aldrei því, sem hann vildi — og
| að lokum var sykurinn því sem næst
J búinn. Þá fór ég að mylja molana í
i smátt og gefa honum lítið í einu
| en allt í einu varð hann reiður yfir
| þessum svikum og gerði sér lítið fyrir
I og beit mig í kinnina. Ég fékk stór,
! blá tannaför eftir hann — og sú for-
■ síðumyndin náðist aldrei. Öðru sinni
! var verið að taka myndir af sam-
i kvæmiskjólum innan um hestastóðið
og þá gerðist einn svo nærgöngull að
bíta af mér aðra ermina.

i