Hrund - 01.06.1967, Blaðsíða 5

idurskrifaLesendur

Kvennablaðid Hrund.
Það var rétt, burt weðprjónaupp-
skriftir og kökubotna. Þegar við
húsmœðurnar höfum tíma til að
lesa, viljum vil dreifa huganum frá
pví, sem við erum að gera allan dag-
inn. Fá eitthvað léttmeti - smellnar
smásögur og greinar - og endilega
framhaldssögu.
Jóna Þorgrímsdóttir
b
Ct>
c*>
5$
&

Hrund.
Blaðið var fallegt en alveg óparft.
Kvennablöð afpessu tagigera ekkert
annað enjta undir konur að fara að
vinna úti, sem alls ekki á að eiga
sér stað, eins og heimurinn er orð-
inn. Konur eiga að vera heima og
hugsa um heimili og börn; ég veit af
eigin rejnslu, að eitt barn parf alveg
sömu umhyggju ogfimm bórn.
L. Valdimarsdóttir.

María var stórglasileg — og
jndisleg er hún stúlkan sú. En mér
finnst nastum pvi of mikið að ejða
12 síðum af 44 i eitt efni. Vari
ekki betra fyrir jkkur að hafa
stjttri efnispatti og fleiri, meðan
blaðið er ekki starra. Stórargreinar
eru að vísu oft skemmtilegri og
glasilegri, en ef pið atlið að gera
mikið af sliku, verðið pið helsf að
stakka blaðið.
Þórunn Pálsdóttir

Útg.: Verið duglegar að skrifa,
gefa okkur hugmyndir og segja
okkur álit ykkar. Við höfum
augu og eyru opin og erum
þakklát hverri tilllögu. Síðan
munum við reyna að vinna úr
hugmyndunum eftir megni. Við
erum með margt nýtt á prjón-
unum og stutt framhaldssaga
hefst væntanlega í næsta blaði.
b
5$
h
''S
h
<^>
SV
h
<-->
ÍS

idurskrifa Lesendur
Þá eru blessaðar kosningarnar afstaðnar og eflaust allir fegnir, baeði þeir, sem börðust um þingsætin
og hinir, sem takmörkuðu þátttöku sína við að merkja við einhvern flokkslistanna.
Eins og oftast áður virðist mér hlutur kvenna í þessum kosningum harla bágborinn, enda eru úrslitin
eftir því. Það er ótrúlegt hve lengi konur ætla að sætta sig við að takmarka þátttöku sína í stjórnmálum
við kaffikvöld, handavinnunámskeið, bazara og þess háttar. Þátttaka þeirra í virkri stjórnmálastarfsemi
og umræðum virðist ennþá býsna takmörkuð.
Mér hefur stundum komið í hug, hvort ekki væri grundvöllur hér á landi og ástæða til þess að koma á
fót óháðum stjórnmálasamtökum, sem hefðu það markmið að veita óflokksbundna fræðslu um stjórnmál
og búa fólk undir að taka afstöðu og beinan þátt í þeim. Fyrir nokkrum árum kynntist ég lítillega í Banda-
ríkjunum samtökum, sem nefnast „The League of Women voters." Það eru óháð samtök, sem hafa
það markmið fyrst og fremst að hvetja konur til þess að kynna sér stjórnmál, svo að þær geti byggt
afstöðu sína í kosningum og stjórnmálaafskipti á skynsemi og þekkingu, í stað þess að láta glepjast
af áróðri og fagurgala frambjóðendanna og annarra framámanna pólitísku flokkanna. Með þessu móti
telja samtökin, að konur geti bezt lagt sinn skerf til stjórnskipunar ríkisins, sem er í mörgum atriðum
sýnu lýðræðislegri en sú, er við búum við.
Þegar konurnar hafa kynnt sér stefnumið flokkanna, sem bítast um atkvæði þeirra, og málin, sem um
er deilt og kosið, eru þær hvattar til að gera það upp við sig hvaða flokk þær helzt vilja styðja og Ijá þeim
sama flokki lið með sjálfboðavinnu og fjárhagslegum stuðningi, eftir efnum og aðstæðum. Þar er sem
sagt ekki gerð nein tilraun til að halda konunum frá því að bindast stjórnmálaflokkunum eða hafa áhrif
á val þeirra, aðeins reynt að koma í veg fyrir að þær láti draga sig í dilk, án þess að vita nokkuð, hvað þær
eru að gera.
Sú deild samtakanna, sem ég kynntist bezt, var í Boston í Massachusettes og virtist starfsemin þar
afar fjörug og skemmtileg. Forystukonurnar voru jöfnum höndum úr flokkum republikana og demokrata,
auk þeirra, sem voru óflokksbundnar með öllu — og þær voru á ýmsum aldri og úr hinum ýmsu starfs-
stéttum. Samtökin stóðu fyrir umræðufundum, gáfu út allskonar litla upplýsingabæklinga og fjölritaðar
skýrslur, þar sem svarað var ýmsum spurningum, sem kynnu að leita á hug kjósandans. Tökum nokkur
dæmi:
Hvaða skilyrði þurfa menn að uppfylla til þess að fá kosningarétt? Hvernig á að skrá sig á kjörskrá,
hvar og hvenær? Hvernig er háttað utankjörstaðakosningu? Hvað er stjórnmálaflokkur? Hvað geta
stjórnmálaflokkar gert? Hvernig eru þeir skipulagðir? Hver eru verkefni einstakra nefnda og ráða þeirra?
Hvernig eru framboð ákveðin innan flokkanna? Hvaða skilyrði þarf frambjóðandi að uppfylla til þess að
teljast kjörgengur? Hvernig eru forkosningar skipulagðar, framkvæmdar og hvenær haldnar? Hvernig
á aðskipta umflokk? Hvernig eru almennar kosningar skipulagðar? Hver eru helztu baráttumál flokkanna?
Hver er framkvæmdaferill flokkanna í skyldum málum? Hver er æfi, starfs- og stjórnmálaferill frambjóð-
enda til hinna ýmsu embætta ? Hvert er valdsvið hinna ýmsu embætta. Hver eru laun kosinna embættis-
manna? Og svo framvegis . . .
Þessum spurningum er svarað ýtarlega og algerlega hlutlaust. En þar fyrir utan fjalla samtökin rækilega
um mál, sem allsherjaratkvæðagreiðsla er um — en þau eru alltaf nokkur í hverjum kosningum, hvort
sem eru bæja- og sveitastjórnakosningar, ríkisstjóra — eða almennar þingkosningar. Þetta eru mál,
sem kunna að orka tvímælis eða valda verulegri andstöðu og í slíkum tilfellum takast flokkarnir ekki á
hendur að framkvæma þau gegn vilja fólksins.
I þessum einstöku málum taka samtökin afstöðu. Er þá fyrst kosið innan þeirra um það, hver sú afstaða
skuli vera, að undangengnum ýtarlegum rökræðum, sem byggjast á skýrslum nefnda, sem skipaðar eru
til að rannsaka hvert mál, eins rækilega og hlutlaust og unnt er.
Eflaust hafa þessi samtök sína galla sem önnur — en af því, sem ég sá til þeirra, sýndist mér þau vinna
mikið starf og gagnlegt. Þau lögðu mikla áherzlu á að vinna áhuga yngstu kjósendanna og gáfu þeim
áreiðanlega betra veganesti upp að kjörborðinu en áróðurspistlar og fjálglegar ræður frambjóðendanna
— eða „fræðslunámskeið" einstakra flokka, sem alltaf má búast við að séu hlutdræg, hver sem í hlut á.
5