Hrund - 01.07.1967, Blaðsíða 9

saga Audrey Hepburn ef til vill
önnur. Til dæmis í sambandi við
„Wait until dark.“ Mel hefur orðið:
„Byrjunin var sú, að þeir sendu
okkur leikritið og buðu okkur að
setja það á svið á Broadway - og
leika saman í því. Eg las leikritið yfir
og hafði engan áhuga á að leika í því
sjálfur. Allt í einu flaug mér í hug,
að hvorugt okkar gæti leikið í því í
New York, þar eð við yrðum þá að
taka Sean til okkar, og það á svo
mikilvægum tíma í lífi hans, þegar
hann var að byrja í skóla. Við hefð-
um orðið að vera það lengi í New
York - að minnsta kosti eitt ár. Við
gátum alls ekki látið Sean vera ár í
New York - það kom ekki til
greina.
Eg bauðst síðan til að kaupa
leikritið og gera úr því kvikmynd.
Mér virtist líka, sem það ætti mun
betur heima sem kvikmynd. En
umboðsmaður minn, Kurt Frings,
hringdi aftur og sagði, að við værum
þrem dögum of sein, Jack Warner
væri nýbúinn að kaupa það. Eg bað
hann að hringja í Jack og spyrja
hann, hvort hann hefði áhuga á að
fá Audrey í aðalhlutverkið, þar sem
hún væri hrifin af hugmyndinni, og
leyfa mér að framleiða myndina.
Svarið kom daginn eftir . . . „Nema
hvað!“ Þá var það ákveðið."
Sean litli átti sinn þátt í þessu
máli. Hann er heppinn snáðinn sá.
Þó megum við kenna honum um,
ef móðir hans vanrækir leiklistina -
og okkur - til að hugsa betur um
hann. En Sean er lifandi sönnun
þess, að kvikmyndastjarna geti líka
verið móðir, þótt hins vegar sé
aðeins til ein Audrey Hepburn.
„Mér þykir vænt um gamla
bóndabæinn okkar," segir Audrey.
„Okkur líður svo vel þar. Nágrann-
arnir eru yndislegir og vöktu yfir
hverju fótmáli Seans meðan við
vorum að heiman. Aður en við
fórum komu þeir allir til að fullvissa
okkur um, að honum væri óhætt í
þeirra umsjá. Þeir skyldu jafnvel
fara með hann til Lausanne í bíó.
Fólkið í næsta húsi á litla stúlku á
aldur við Sean, og þeim kemur mjög
vel saman. Þetta er elskulegt og
hjartagott fólk - þeirra heimur er
orðinn okkar heimur.“
Andre Jacot, sýslumaður stað-
arins, er á sama máli og aðrir íbúar
þorpsins: „Við erum stolt af þeim.“
Tolochenaz er heldur dauflegt þorp,
sem hefur fátt til síns ágætis annað
en nafn, sem á máli landsbúa þýðir
nokkurs konar útkjálki. „Farðu til
Tolochenaz" þýðir: „Þú gengur
ekki, farðu fjandans til.“ Oánægðir
fótboltaunnendur æpa á lið sitt:
„Þið leikið eins og bjánar frá
Tolochenaz.“
Þorpið er á hálendinu, 20 km
vestur af Lausanne. Ekki langt frá
þjóðveginum milli Genfar og Laus-
anne, en þó úr alfaraleið. Aðeins ein
gata er í þorpinu, Route de Biere,
þar sem hús Ferrer hjónanna er,
umkringt háum steinvegg. Þar eru
einnig tvær búðir, nýlenduvörubúð
og grænmetisverzlun. Þorpið telur
tæplega 500 sálir, mestmegnis
bændur. Aldingarðar þeirra og
víngarðar ná niður að Genfarvatni,
sem er í kílómeters fjarlægð. Einnig
búa þar nokkrir spánskir og ítalskir
verkamenn, sem hafa flutzt þangað
til að vinna á búgörðum og í
verksmiðjum.
Skólafélagar Seans litla eru því
svissneskir, spánskir og ítalskir.
Utlendu börnin tala eigið tungumál,
en það veldur Sean engum vandræð-
um. Fyrsta málið, sem hann lærði,
var ítalska. Spænsku lærði hann,
þegar hann var með foreldrum
sínum á Spáni og er að auki farinn
að tileinka sér frönsku. Hann skilur
ensku nægilega vel til að vita, hvað
foreldrar hans tala um, en móðir
hans rekur ekki á eftir honum,
aðallega vegna Ginu, barnfóstrunn-
ar, sem hefur gætt hans svo að segja
frá fæðingu og talar eingöngu
ítölsku.
,,Það er nógur tími,“ segir
Audrey til skýringar. „Sean vex upp
í heimi margra tungumála og gerir
sér glögga grein fyrir því, að fólk
talar mismunandi tungumál. Þau
eru fjögur töluð heima hjá honum,
og hann tekur því sem sjálfsögðum
hlut. Nú talar hann frönsku reip-
rennandi og hefur þegar stærri
orðaforða en ég. Við viljum, að
franskan verði aðaltungumál hans,
þar sem hann mun alast upp í
frönskumælandi Sviss. Franskan er
líka orðin honum tömust. Hvort
sem við töluðum við hann á ítölsku
eða ensku, svaraði hann á ítölsku.
Núna svarar hann á frönsku, þegar
hann er ávarpaður á ítölsku. Ég
ætla ekki að hugsa um enskuna fyrr
en hann er orðinn tíu ára, en þá
verður hann settur í alþjóðlegan
skóla, þar sem kennsla fer fram á
ensku. Sá skóli er skammt frá
heimili okkar.“
Skólinn er í Lausanne - það
tekur aðeins 15 mínútur að aka
þangað.
„Hann mun vaxa upp með
börnum af öllum þjóðernum og
læra siði þeirra og tungur. Þar
mun hann ljúka menntaskólanámi,
en síðan ætlum við að senda hann á
háskóla í Bandaríkjunum." Sean er
amerískur ríkisborgari, eins og faðir
hans, en móðir hans hefur enskt
vegabréf.
„Lengra fram í tímann höfum
við ekki áætlað sem stendur."
Heimur Audrey Hepburn snýst
um litla ljóshærða drenginn, meira
nú en nokkru sinni fyrr, þar sem
hún getur líklega ekki eignazt annað
barn. Hún missti fóstur skömmu
eftir að töku „How to steal a
million“ var lokið.
Sean er henni eitt og allt. Meðan
hún var í Hollywood hringdi hún
alltaf einu sinni í viku - á sunnu-
dögum - til Sviss. Hún rótaði í
öllum bókabúðum í Hollywood til
að finna hluti handa honum - póst-
9