Hrund - 01.09.1967, Blaðsíða 30

Sigfús er lærður búfræðingur
frá Hvanneyri, og að góðra bænda
sið byrjaði hann á því að byggja
yfir gripina og rækta. Nú hafa þau
lausagönguf)ós fyrir fjörutíu kýr,
góða hlöðu og hafa ræktað eina
ellefu eða tólf hektara lands frá
því þau hófu búskapinn.
- Þetta var líkast eyðijörð, þegar
við komum hingað, sagði Rose-
marie þegar hún sýndi mér húsa-
kostinn,- en hún er góð og gefur
allmikla möguleika. Við höfum
bæði mikinn áhuga á hestum og
höfum í hyggju að leggja stund á
hrossarækt eftir því sem efni og
aðstæður leyfa. Næsta sumar ætl-
um við að reyna að byrja að byggja
íbúðarhús. Gamla húsið er frá
1924 og kalt, þegar hvasst er á
vetruna, en á sumrin er það hlýtt
og notalegt og gæti dugað mörg
sumur ennþá. Kannski getur það
orðið gistiheimili fyrir börnin -
nemendur mína.
Því að Rosemarie vill gjarnan
halda áfram að reka reiðskólann á
sumrin. Aðsóknin að skólanum
er alltaf mikil og börnin ánægð,
„sum koma aftur og aftur“ sagði
hún- „og þau eru yfirleitt afskap-
lega góð og viðráðanleg. Mig
langar að halda þessu áfram ef ég
get, - en verð þó sennilega að
gera hlé næsta sumar meðan við
erum í byggingunni.“
Rosemarie hefur sannarlega í
mörg horn að líta og undravert
hve allt var hreint og fágað hjá
henni. Það er ekkert smáverk að
sjá um hátt í tuttugu manna
heimili. Sjálf eiga þau hjónin tvo
litla drengi og nemendurnir á
reiðskólanum eru yfirleitt allt að
fjórtán talsins.
- En ég hef nú mér til aðstoðar
tvær indælar unglingsstúlkur og
þetta er í fyrstu sinn, sem ég hef
ekki ráðskonu, segir hún.
- Ja, ég neita því kannski ekki,
að það er stundum nóg að gera.
En það gerir ekkert til og þetta
hefur allt gengið vel til þessa.
Henni er greinilega ekki fisjað
saman þessari rólegu og blíðlegu
stúlku með brúnu augun.
— Og nú skulum við fara, segir
hún - ég ætla rétt að vinda mér í
peysu.
— Stelpur kallar hún svo út í
dyrnar, farið að leggja á klárana.
Nokkrum mínútum síðar erum
við allar komnar út og,ég fylgist
með því, er Rosemarie hjálpar