Hrund - 01.09.1967, Blaðsíða 34

KRUKKUR OG
KRAFTAVERK

r>
Það var einhverju sinni á næstliðnu vori að
hingað til lands kom kona að nafni Anne
Wilkie, sem hefur það starf að sjá um sölu á
snyrtivarningi Elizabeth Arden í Evrópu og
hlutum Afríku og Asíu. Hún var hingað komin
til þess að hitta umboðsmenn fyrirtækisins á
Islandi og kanna hvernig salan gengi.
Þegar blaðamaður HRUNDAR hitti frú
Wilkie að máli, var hún harla ánægð með
dvölina „Eg verð hændari að Islandi með
hverri ferð minni hingað,“ sagði hún og bætti
við, að þetta væri í þriðja sinn, sem hún kæmi.
Viðskiptin hefðu líka aldrei gengið betur, enda
hefði hún nú fengið tvær dáindiskonur til þess
að sjá um söluna fyrir sig.
- Eg hef þá reglu, sagði hún, þegar ég leita
mér að umboðsmönnum, að fara í allar
snyrtivöruverzlanir á hverjum stað; koma
þangað sem venjulegur kaupandi og kanna
hvernig þar er umhorfs, hvernig afgreiðslan er
og framkoma starfsfólksins. Síðan vel ég
staðinn, þar sem mér finnst ég fá bezta fyrir-
greiðslu.
- Annars er það sannarlega ekki uppörvandi
fyrir mig sem sölumann snyrtivarnings að
ganga hér um götur, því að íslenzkar konur
hafa alveg einstaklega fallega húð. Eg hef víst
sagt það nokkrum sinnum áður, að þið megið
sannarlega vera þakklátar fyrir regnið og
þennan ferska svala vind. Þið eigið veðurfarinu
hér áreiðanlega að þakka þessa fallegu húð og
unglega yfirbragð.
- A hinn bóginn verð ég þess einnig vör, að
íslenzkum konum, - einkum ungum stúlkum,
hefur farið töluvert fram í andlitssnyrtingu.
Það er mikilsvert að þreifa sig áfram, gera
tilraunir með sem fjölbreyttastar snyrtivörur
og finna þannig, hvað bezt hentar manni á
hverjum tíma.
Frú Wilkie hefur farið víða um lönd vegna
starfs síns og hafði frá ýmsu að segja. Samræður
okkar snerust því um eitt og annað, allt frá
þeirri merkiskonu, sem fyrst stofnaði fyrir-
tækið Elizabeth Arden, verksmiðjum þess í
hinum ýmsu löndum, skólum og snyrtistofn-
unum - til þeirra vandamála, sem hvarvetna
steðja að útivinnandi konum. Frú Wilkie er
fædd og uppalin í Ástralíu, en stundaði
háskólanám í hagfræði í London. Síðan giftist
hún og bjó með manni sínum og tveimur
börnum í Austurlöndum í mörg ár. Hún fór
ekki að vinna úti, að ráði, fyrr en fjölskyldan
var aftur flutt til Englands og börnin komin á
legg. Nú segist hún ekki geta hugsað sér að
hætta þessu starfi, - „en það er kannski ekki
að öllu leyti gott að sökkva sér svona niður
í starf utan heimilisins. Eg veit ekki nema konur
verði þannig full sjálfstæðar, sem er ekki alltaf
svo þægilegt fyrir eiginmennina, þótt þeim
sjálfum sé það hollt.“
Þegar frú Wilkie kom hingað, hafði hún
nýverið í Aden og þessa dagana bárust þaðan
fréttir um stöðuga ólgu og hermdarverk.
- Astandið er hræðilegt í Aden, sagði hún, -
ég verð að játa að ég var ekki ýkja stolt af
Bretum í Aden. Ég hef víða ferðast um í
brezkum nýlendum og fyrrverandi nýlendum
34