Alþýðublaðið - 20.06.1924, Blaðsíða 3

a l x> 's g> v u l /tje í m
8
Sf kir toll'r eru því illa þokk
aðir aí alþýdu o.s? öiluin þjóð-
hollum mönnum og væru þó enn
meir, ef menn alment gerðu sér
grein tyrir, hve háir þeir eru.
Hins vegar eru þelr óskabarn
og eítirlætl ailra auðvaldsstjórna
og burgeisastéttarinnar, því að
þeir koma léttast niður á þeim,
sem eiga eignir og sjálfir geta
framleitt þarfir sínar eða hafa
svo mikiar tekjur, að að eins
lítlll hiutl þeirra gengur tll fæðis,
kiæða og annara þarfa.
Hvar sem auðvaldsstjórnir ein-
ar fara með völd, neyta þær
aðstöðu sinnar til að iétta skatta-
byrðinnl af burgeisum og leggja
hana á bak aiþýðu með þvi að
auka óbeinu skattana, en haida
niðrl eða lækka beinu skattana.
Svo var það i nágrannalöndum
vorum, og svo er það hér; það
sanna atrek síðasta AJþingls bezt.
▼TTyrvTTTT Beirs ▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼
Elephant Cigarettes
eru reyktar meira á íslandi en allar aðrar tegundir vindlinga samtals
H va ð veIdur?
£lephant eru ljúffengar og kaidar.
Elephant ^kosta þó að eins 60 aura pakkinn.
Elephant fást þvi alls staöar.
Thomae Bear & Bons, Ltd.
AÁAÁÁÁAA London. ÁAAAAAAA
Nótabassa
vantar á stóran og góðan vólkútt'Sr, er gengur frá Siglufirði í sumar.
Umsækjendur taki fram launakröfu • sínar og hvar þeir hafi verið áður.
Tilboð merkt >dassi< sóu komin á afgreiðslu blaðsins fyxir 24. þ. m.
Bfihlan úr sðgunni.
Ráðstjórnin rássneska hefir nú
innkallað alla rúblu-seðiana, skift
á þeim og guilcoynt, og afnumið
þá sem gjaldeyri. — Rúbiurnar
máttu heita orðnar verðlausar eins
og markið, en fyrir árl síðan tók
ráðstjórnio upp gullmynt, tjer-
vonets, sem nú er einl iöglegi
gjaldeyririnn f Rússlaudi og er
skrásett á kauphöllum annara
landa. — iooo sterilngspuDd
kosta 848 rússnesk tjervonets,
1000 sæoskar krónur 51 tjervo-
nets og 1000 dollarar 193 Ví
tjervonets.
Kominn úr austanförinni. Ferða-
sagan verður til sö!u um aðra
helgi, bæði fróðleg og skemtúeg.
tar skrifa ég um landslag og
sveitafólk í þrem sýslum. —
Oddur Sigurgeirsson, sjómaður,
Spítalastíg 7. •
Einu .eða tveimur herbergjum
óska ég eftir i haust. Guðjón Ó.
Guðjónsson, Tjarnargötu 5.
Edgar Bice Burroughs:
Tarzan og gimsteinar Opar-borgar.
hver fram af annari. Þegar hún var> svo ástfangin,
varð kendin svo sterk, að henni lá við sturlun að geta
ekki fullnægt henni, en nú var ástarbálið snúið i enn
þá heitara haturs bál 0g hefndar.
I þessu ástandi lagði La i leiðangurinn til þess að
heimta aftur hníflnn helga og hefna saurgunar musteris
hennar; hún hugsaði litið um Werper; henni datt ekki
íhug að hefna sin á honum, þó hann hefði haft hniflnn,
þegar hann fór úr borginni. Auðvitað var hann drepinn,
ef hann náðist, en La var engin ánægja i dauða hans;
ánægjuna ætlaði hun að hafa af dauðakvölum Tarzans.
',Sá skyldi nú kvalinn! Hægt og seigt skyldi lífið rekið
úr honum. Refsing hans skyldi vera i hlutfalli við glæp
hans. Hann hafði hrifsað fórnarhniflnn af La; hann
hafði lagt vanhelgar hendur á æðsta prest guðs; hann
hafði saurgað altarið og mustirið. Fyrir þetta skyldi
hann deyja, en hann hafði forsmáð ást konunnar La,
og fyrir það skyldi hann deyja hræðilegum dauðdaga
0g óttalegum.
Ferð La 0g presta hennar var ekki æfintýralaus. Þau
voru óvön skógarferðum, en fjöldi þeirra varði þau
fyrir öllum hættum, og komust þau langt á slóð Tarzans
og Werpers. Þrir stórir apar voru i förinni. Röktu þeir
slóðina. La stýrðí förinni. Hún raðaði niðar mönnum á
ferðinni; hún róð hvar áð var; hún sagði fyrir um,
hvenær stanzað skyldi og hvenær lagt af stað, og þótt
hún væri ekki sliku vön, var hún s 'O miklu gáfaðri
en fólagar hennar, að lienni tókst botur en nokkrum
þeirra hefði tekist stjómin. Hún var hinn mesti harð-
stjóri, þvi* að hún leit með leiða og andúð á.þessar
hálfmanneskjur, sem örlögin höfðu sett hana meðal, og
lét ógæfu slna bitna á þeim. Hún lót þá reisa sér
örugt vigi og skýli á hverju kvöldi og halda við stórum
eldi alla nóttin 1. Þegar hún var þreytt af göngu, lét
hún þá bera sig á börum, enda þorði enginn að malda
I móinn eða efast um vald hennar. Þeim datt það ekki
einu sinni i hug. Hún var i augiim þeirra gyðja, og
allir elskuðu þeir hana og vonuðu, að hún veldi sig;
þeir þræluðu því fyrir hana og báru alla dutiunga
hennar með þögn og þolinmæði.
Þau héldu áfram marga daga. Fóru þeir á undan, til
þess að vara hin,_ við, ef hætta var á fórðum: Það var
einhvefju sínni um hádegisbiiið, að áð hafði verið og
allir hvildu sig, að einn apanna reis á fætur 0g þefaði
i goluna. Hann sagði hinum að þegja 0g lagði af stað
móti vindinum inn i skóginn. La og prestarnir söfnuð-
ust þegjandi saman. Karlarnir handléku hnífa sina og
biðu komu apans.
Ekki þurftu þeir lengi að biða, áður hann kæmi ofan
úr trjánum til þeirra. Hann kom rakleitt til La, og
ávarpaði hana á máli apanna, sem Oparbúar notuðu
lika.
Tarzan-si'garnar fást í Vestinannaeyjum
‘ hjá Magaúsi Magnússyni, Bjarmaiandi.