Skessuhorn


Skessuhorn - 19.12.2008, Blaðsíða 54

Skessuhorn - 19.12.2008, Blaðsíða 54
54 MIÐVIKUDAGUR 17. DESEMBER Kveðj ur úr hér aði Leggj um krafta okk ar í það sem skipt ir máli Jóla kveðja úr Grund ar firði Enn á ný nálg ast jól in. Sól in á orð ið í erf ið leik um með að kom- ast upp fyr ir Skán eyj ar bung una og í vestri er him in inn rauð ur og mynd ar stór kost leg an bak grunn fyr ir Hafn ar fjall ið. Allt er þetta eins og ver ið hef ur síð an ég man eft ir mér. Hver árs tíð kem ur með sín- um sterku ein kenn um - sem bet ur fer. Það er gott fyr ir okk ur að hafa fasta punkta í til ver unni þeg ar sá heim ur sem menn irn ir hafa skap- að, koll steyp ist. Það sýn ir sig að til- vera okk ar bygg ist á nátt úr unni og við verð um að haga okk ur í sam- ræmi við hana. Þessi árs tími sem nú er geng- inn í garð með myrkr inu sem um- lyk ur allt gef ur okk ur færi á að hægja að eins á. Ég held að við ætt- um að hægja ör lít ið á öllu þjóð fé- lag inu þá tvo mán uði sem dimm- ast ir eru. Kúra okk ur meira heima- við eða kíkja til þeirra sem standa okk ur næst ir. Mætti ef til vill stytta vinnu tím ann að ósekju? Er eitt- hvert vit í því að all ir séu að keyra í vinn una sína löngu áður en nótt in hef ur sleppt tök um á veðri og vind- um og er eitt hvert vit í því að vekja börn in klukk an 7 á þess um árs- tíma til þess að þau geti ver ið mætt í skól ann löngu áður en mað ur sér ein hver merki dags í austr inu? Hér á árum áður var klukk unni alltaf seink að á vet urna, því það var í takt við nátt úr una og þar með lík ams- klukku okk ar. Þessi sið ur lagð ist af vegna þess að það kom sér illa fyr ir við skipti við önn ur lönd. Ég var svo hepp in að fá leyfi frá kennsl unni í vet ur til þess að bæta við og hressa upp á löngu lærð fræði varð andi starf ið. Ég hef ver ið í fjar námi og ræð mín um vinnu tíma að nokkru leyti. Það er fjarri mér að rífa mig á fæt ur fyr ir all ar ald ir, held ur læt ég gang sól ar inn ar ráða þar nokkru um. Í haust hef ur um ræða um kreppu ver ið fyr ir ferða mik il. Ég get ekki í mynd að mér ann að en þjóð in kom ist út úr þess um vand ræð um án ó á sætt an legra fórna. Hvað er þetta mið að við þjóð ir sem ekki eiga nóg af vatni eða þar sem stríð hafa ver ið háð og allt er í rúst? Hvern ig tókst Þjóð verj um til dæm is að vinna sig út úr af leið ing um seinni heims- styrj ald ar inn ar? Verð ur þetta ekki til þess að við leggj um krafta okk- ar í það sem skipt ir máli? Nú er til dæm is auð velt að fá fólk til starfa við skól ana, frí stunda heim il in og elli heim il in. Er ekki mik il væg ara að sinna fólki og rækta og á vaxta manns and ann held ur en að vinna í fjár ragi í bönk um og kaup höll um? Verð ur und ir bún ing ur jól anna í ár ekki hóf legri en ver ið hef ur und- an far ið? Það er ef til vill hægt að finna jóla gjaf ir sem valda ekki hluta veiki held ur ylja huga okk- ar til lengri tíma. Ég fékk til dæm- is eina slíka í af mæl is gjöf nú á dög- un um. Ég átti leið nið ur í Varma- lands skóla einmitt á af mæl is dag- inn minn. Þeg ar ég steig út úr bíln- um þá ómaði þessi líka engla söng- ur úr efstu hæð um skólans...“Hún á af mæli í dag...“ Þar var þá um sjón- ar bekk ur inn minn frá í fyrra syngj- andi út um glugg ana. Ef til vill var þetta líka kær kom ið upp brot fyr- ir krakk ana í kennslu stund inni en fyr ir mig var þetta af mæl is gjöf sem ylj ar sál inni. Það er nefni lega svo gott að eiga sjóð af góð um minn ing um sem hægt er að gleðj ast yfir. Það er því nauð syn legt að gefa sér tóm til að halda þeim til haga og varð veita þær. Gott er að setja þær í möppu á harð ar disk in um og ýta svo á „ sækja“ þeg ar við vilj um og þurf um á að halda. Ingi björg Dan í els dótt ir, Fróða stöð um Horft inn Hvít ár síðu. Ljós mynd/Mats Wibe Lund Það er kreppa á Ís landi! Þeg ar ég hafði sleg ið inn þessi orð þá hugs aði ég: Ekki mjög jóla- leg byrj un á jólapistli! En hvern ig er hægt að kom ast hjá því að minn- ast á marg um rædda kreppu í pistli þar sem bæði er lit ið um öxl og horft fram á við, með brátt hækk- andi sól og nýju ári? Orða bók in og skil grein ing hag fræð inn ar segja að kreppa þýði veru lega örð ug leika í efna hags mál um, sam drátt í fram- leiðslu þjóð ar bús ins, með at vinnu- leysi og sölu tregðu. Og vissu lega er þessi skil grein ing að verða mjög við eig andi um á stand ið á Ís landi - og reynd ar víð ar. Það væri reynd ar al veg hægt að skrifa lít inn og sæt an jólapistil, án þess að minn ast á kreppu! Að vent- an og jól in eru einmitt sá tími þeg- ar við gjarn an vilj um fá frið frá slíku tali, hug ur okk ar bein ist frá ar mæðu hvers dags ins að und ir bún- ingi og inni haldi jól anna. Og það er að mörgu leyti gott, því flest höf um við þörf fyr ir and lega hvíld og nær- ingu sem boð skap ur jól anna get ur fært okk ur. Jóla tím inn get ur hins veg ar hæg lega snú ist upp í and- hverfu sína hjá mörg um, ekki síst nú þeg ar á hrif efna hags erf ið leik- anna eru að verða svo á þreif an leg. Þá breyt ir litlu þótt skrúf að sé nið- ur í kvöld frétt un um. Marg ir finna illi lega fyr ir pen inga leysi, at vinnu- leysi og á hyggj um. ,,Von leys ið er þó verst. Allra verst,“ sagði mað ur á ní ræð is aldri við mig um dag inn, hok inn af reynslu erf iðra tíma sem æ færri okk ar muna eða þekkja. Og mik ið hef ur hann á byggi lega rétt fyr ir sér; von in er dýr mæt ust. ,,Það er dýrt að vera Ís lend ing ur,“ sagði Nóbels skáld ið okk ar eitt sinn og vís aði til stað setn ing ar eylands- ins og ó hag kvæmni fá menn is ins. Og hætt er við að það verði enn dýr ara að vera Ís lend ing ur næstu árin! Marg ir eru reið ir og sár ir yfir því hvern ig nú er fyr ir okk ur kom- ið og það er skilj an legt. Við fangs- efn in sem nú blasa við á Ís landi eru ekki ó svip uð þeim á skor un um sem lands byggð in hef ur lengi stað ið frammi fyr ir; ein fald lega að halda í fólk ið sitt! Að styrkja sam fé lag ið í mót byr; störf, um gjörð, þjón ustu og and rúms loft, þannig að fólki líði vel og kjósi að búa þar. Ekki síst hef ur lands byggð in þurft að telja í sig kjark og segja sér og öðr um, að víst sé gott að búa úti á landi, hér sé lífs gæði að finna og ým is legt við að vera, að hér séu tæki færi fyr ir skap- andi huga og vinnu fús ar hend ur, ef menn trúa því og vilja jafn vel berj- ast fyr ir því. Og það hef ur lands- byggð in gert. Ís lend ing ar hafa allt frá land námi háð marg ar orr ust ur, við ó blíð nátt úru öfl, gæfta leysi og mann- skæð ar far sótt ir, að ekki sé minnst á harð ræði af manna völd um, ekki síst er lendra vald hafa. Það er í raun merki legt hvern ig Ís lend ing ar hafa kom ist í gegn um marg vís legt mót- læti lið inna alda. Við nú ver andi að- stæð ur á lands byggð in góða von um að geta nýtt bet ur styrk sinn og lað að til sín fleira fólk. Hún þarf að gera bet ur í að vekja at hygli á þeim gæð um sem hún býr yfir, á mik il- vægu fram lagi sínu til sam eig in- legs þjóð ar hags og á tæki fær un um sem nú sem aldrei fyrr hafa ver ið til að skapa þar frek ari verð mæti! Hið sama gild ir, yf ir fært, um að stæð ur Ís lands í sam fé lagi þjóð anna. Það er sterkt í Ís lend ing um og við mun um kom ast út úr erf ið leik- un um, jafn vel fyrr en okk ur grun- ar! En þeg ar það ger ist, þá þurf um við að vera viss um að við ger um ekki sömu mis tök in aft ur. Við þurf- um að koma hlut um þannig fyr ir að ekki hafi ver ið barist til einskis, að breyt ing ar leiði til góðs. Því í öll- um breyt ing um fel ast tæki færi, meira að segja í kreppu! Við eig um dýr mæt ar auð lind ir, bæði í gjöf- ulli nátt úru, en ekki síð ur í fólki, mennt un þess og færni. Þar ligg ur von okk ar og trú, sem skipta sköp- um. Séu þær syst ur til stað ar, geta ó trú leg ustu hlut ir gerst. Vest lend ing um öll um eru send ar inni leg ar jóla kveðj ur með ósk um kjark mik ið kom andi ár, ný tæki færi, von og trú. Björg Á gústs dótt ir, Grund ar firði Frá Grund ar firði. Ljós mynd/Har ald ur Bjarna son
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Skessuhorn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skessuhorn
https://timarit.is/publication/1096

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.