Skessuhorn - 12.02.2014, Blaðsíða 23

23MIÐVIKUDAGUR 12. FEBRÚAR 2014
Saurbær í Dalasýslu var sú sveit á
Íslandi langt fram eftir síðustu öld
sem státaði af því að þar væri nánast
allt til alls og sveitin sjálfu sér nóg
að flestu leyti. Þótt til dæmis kaup-
félögin væru að tína tölunni í land-
inu var kaupfélagið áfram á sínum
stað á Skriðulandi. Það fór þó svo
fyrir nokkrum árum að kaupfélag-
ið hætti rekstri og einstaklingur tók
við starfseminni. Þjónustan breytt-
ist á Skriðulandi, verslunarhorn var
þar áfram og fólki var sem fyrr tamt
að tala um kaupfélagið á Skriðu-
landi. Vegfarendum og íbúum í
Saurbænum brá svo í brún síðasta
vor þegar þar var skellt í lás. Þá var
ekki lengur hægt að nálgast nauð-
þurftir í Skriðuland heldur varð að
sækja þær ýmist í Búðardal, á Reyk-
hóla eða Hólmavík, eða jafnvel alla
leið í Borgarnes.
Datt í hug að senda
inn tilboð
Skriðuland er sem kunnugt er í al-
fararleið þeirra sem eru á Vest-
fjarðaleið og líka þeirra sem eiga
leið út á Skarðsströnd og fyr-
ir Klofning. „Við vorum búin að
fara um hérna í nokkur skipti þeg-
ar við vorum að koma í heimsókn
á Skarðsströndina. Ég var búinn að
sjá að Skriðuland var auglýst til sölu
og ákvað þegar við vorum á ferð-
inni hérna síðasta haust að skoða
þetta betur. Þegar ég fór að spyrj-
ast fyrir höfðu eiginlega engir sýnt
þessu áhuga. Ég ákvað því að senda
inn tilboð og á endanum var fallist
á að selja mér eignirnar hérna fyr-
ir tíu milljónir króna. Það þurfti að
laga ansi mikið hérna til að hægt
væri að opna verslunina og það er
mikil vinna framundan hjá okkur,“
Ágæti ritstjóri!
Ég má til með að koma á fram-
færi leiðréttingum/ábendingum við
ónákvæma frétt af gjafaafhendingu
sem fram fór í Reykholtskirkju á
kyndilmessu og greint var frá í síð-
asta Skessuhorni (6. tbl.). Það var
nú ekki alveg þannig að hinn fríði
flokkur stúlkna í stúlknakórn-
um úr Kópavogi hafi svona til-
fallandi sungið þarna nokkur lög.
Nei, það var nú heldur meira en
það því kórinn, undir stjórn Þór-
unnar Björnsdóttur, sá um all-
an sálmasönginn í messunni svo
unun var á að hlýða. Stúlkurnar
bættu svo um betur og kvöddu
með söng í messukaffinu á eftir.
Hinn mjög svo góði Reykholts-
kór sem að jafnaði syngur við
guðsþjónustur í Reykholtskirkju
fékk frí þennan daginn.
Varðandi ljósabúnaðinn sem
gamlir nemendur úr Reykholts-
skóla afhentu kirkjunni að gjöf
þennan tiltekna dag og Skessu-
horn greindi frá er það rang-
hermt að honum hafi verið kom-
ið fyrir inni í kirkjunni enda kem-
ur það fram í fréttinni að steindu
gluggarnir eru lýstir upp utan frá.
Að sönnu nutu gluggarnir sín vel
á meðan guðsþjónustan fór fram.
Svo var dagsbirtunni fyrir að þakka
en það þurfti að bíða fram í rökk-
ur til þess að upplifa áhrif lýsing-
arinnar. Og hún var mögnuð svo
ekki sé meira sagt. Margar gleði-
gefandi samkomur eiga sér stað í
Reykholtskirkju á dimmum vetr-
arkvöldum og nú munu þeir sem
þær sækja í framtíðinni fá notið til
fulls þeirra listaverka sem steindu
gluggarnir eru. Á einni myndinni
sem fylgdi fréttinni í Skessuhorn-
inu mátti sjá fulltrúa nemendanna
sem afhentu gjöfina formlega en
það voru þeir Snorri Bjarnason frá
Kjalvararstöðum, óformlegur for-
maður en ótvíræður foringi nem-
endahópsins úr Héraðsskólanum í
Reykholti árin 1958-1962, og svo
Jón Emilsson forgöngumaður þessa
framtaks sem lýsingin er. Sókn-
arprestinn í Reykholti þarf auð-
vitað ekki að nafngreina en þeir
sem eru glöggir að þekkja fólk
á ennissvipnum einum og hár-
prýði átta sig fljótt á því að höf-
uðið sem ber yfir öxl sr. Geirs
muni tilheyra Þorvaldi Jónssyni
sóknarnefndarformanni. Norð-
anvert í kór mátti svo sjá sr. Elín-
borgu Sturludóttur, sóknarprest
í Stafholti og sr. Brynjólf Gísla-
son fyrrv. sóknarprest þar. Á milli
30 og 40 nemendur úr nefnd-
um árgöngum auk maka, alls um
50 manns, mættu í Reykholt af
þessu tilefni. Sannarlega eftir-
minnilegur dagur. Margt er með
öðrum brag í Reykholti nú en var
fyrir rúmum fimmtíu árum. En
menningar- og menntasetur er
Reykholtsstaður enn sem fyrr. Í
því efni er Reykholt mikilvægast-
ur staða í okkar héraði að öðrum
ólöstuðum. Munum það.
Lindarhvoli 6. febr. 2014
Jón G. Guðbjörnsson
Margir hafa á síðustu vikum veitt
slagorðinu „Konur til forystu“ at-
hygli á samskiptamiðlum, sem og
öðrum miðlum. Slagorðinu er ætl-
að að hvetja þá sem standa að fram-
boðum til sveitarstjórnarkosninga
til að skipa konur í forystusæti til
jafns á við karla. Slagorðið á svo að
sjálfsögðu við á fleiri sviðum, eins
og í atvinnulífinu. Á öðrum sviðum
þurfa karlar hins vegar hvatningu
til dáða en geymum það að sinni.
Konur í forystu hjá sveitarstjórn-
um eru miklu
færri en karl-
ar en til þess að
ná fram jafn-
tefli (jafnrétti)
er mikilvægt að
hvetja liðið sem
er undir. Nú eru
konur um 40%
sveitarstjórnar-
manna. Engu að
síður voru kon-
ur um helming-
ur frambjóðenda
í síðustu sveit-
arstjórnarkosningum. Konur skip-
uðu hins vegar síður en karlar efstu
sæti framboðslista og því náðu færri
konur kjöri. Konur voru í leið-
togasæti á fjórðungi lista. Hlutfall
kvenna í forystu sveitarfélaga sem
bæjarstjórar, sveitarstjórar eða odd-
vitar er 32%.
Á þeim fundum sem ég hef setið
með sveitarstjórnarmönnum frá því
ég varð þingmaður kom ég fljótt
auga á að konur eru oft um 25-
30% fundarmanna. Þetta eru fund-
ir eins og aðalfundir samtaka sveit-
arfélaga og fundir þar sem forystu-
menn sveitarfélaganna fylgja eft-
ir áherslumálum sveitarfélaga eða
landshlutasamtaka. Þarna er hlut-
fallið sem sagt enn lægra en hlut-
fall kjörinna fulltrúa og jafnvel
lægra en hlutfall kvenna í forystu
sveitarfélaga. Ég hef velt fyrir mér
ýmsum skýringum, t.d. kynjaskipt-
ingu á vinnumarkaði, þar sem kon-
ur sinna frekar störfum sem krefjast
viðveru á þeim tímum sem fundir
fara fram. Eins gæti verið að kon-
ur stoppi styttra við í sveitarstjór-
num og því telji konur sig síður
hafa reynsluna sem þarf til að sinna
forystustörfum. Ekki veit ég hvort
þetta eru réttar skýringar en það er
verðugt viðvangsefni að velta þess-
um málum fyrir sér.
Ef við viljum ná fram breytingum
er mikilvægt að félög sem standa að
framboðum til sveitarstjórna og
hins vegar sveitarstjórnirnar sjálfar
axli ábyrgð og leiti leiða til úrbóta,
þó ákvörðun um framboð verði
alltaf einstaklingsins.
Félögin sem bjóða fram lista til
sveitarstjórna verða að finna að-
ferðir sem tryggja jafnrétti við röð-
un á lista, bæði kynjajafnrétti sem
og jafnrétti á
ýmsum öðrum
sviðum og það
þarf líka að gæta
að jafnrétti þeg-
ar skipað er í for-
ystusætin.
Sveitarstjórn-
ir þurfa að velta
fyrir sér af fullri
alvöru hvort
hægt sé að haga
starfi sveitar-
stjórna þann-
ig að það geri
þeim sem hafa áhuga og hæfileika
til starfa að sveitarstjórnarmál-
um það mögulegt. Ég hef talað
við fjölda karla og kvenna sem gef-
ast upp á störfum í sveitarstjórnum
vegna þess hversu erfitt er að sam-
rýma þau atvinnuþátttöku, löngum
ferðalögum í sífellt stærri sveitarfé-
lögum o.s.fv. Hvernig eru jafnrétt-
isáætlanir sveitarstjórna?
Einstaklingar sem taka þátt í
starfinu þurfa einnig að vera dug-
legir að miðla af sinni reynslu, bæði
jákvæðri og neikvæðri. Störf að
sveitarstjórnarmálum geta vissulega
verið tímaþjófur og það getur ver-
ið krefjandi að sameina þau öðrum
hlutverkum en þau eru líka gefandi
á margan hátt. Í gegnum þessi störf
gefst tækifæri til að kynnast fjölda
fólks, læra ótrúlega margt um fjöl-
breytt málefni og eiga ánægjulegt
samstarf við ólíka einstaklinga.
Ég vil hvetja alla sem hafa áhuga
á því samfélagi sem þeir búa í til
að skoða möguleika á þátttöku. Ég
vil þó sérstaklega hvetja konur til
starfa, því við þurfum fleiri KON-
UR TIL FORYSTU.
Líneik Anna Sævarsdóttir.
Höf. er alþ.m. fyrir
Framsóknarflokkinn.
Pennagrein
Pennagrein
Konur til forystu
Árétting vegna fréttar um athöfn í
Reykholti á Kyndilmessu
„Þetta eru stórar ákvarðanir hjá okkur“
Kíkt í heimsókn hjá unga fólkinu á Skriðulandi í Saurbæ
segir Valgeir Þór Ólason þrítugur
Breiðhyltingur og fyrrum Kópa-
vogsbúi sem ætlar nú að freista þess
að ná fótfestu í Dölunum. Sam-
býliskona Valgeirs er Kristný María
Hilmarsdóttir rúmlega tvítug frá
Skarði á Skarðsströnd og Skuld í
Saurbænum. „Það má segja að ég
sé komin heim aftur og það verð-
ur spennandi að takast á við þetta,“
segir Kristný. „Já, mér líst vel á mig
í sveitinni. Sveitafólkið er kurteist
og skemmtilegt,“ segir Valgeir.
Hótelið verði stærri
hlutinn
Eftir talsverðar endurbætur á versl-
unarhúsnæðinu á Skriðulandi opn-
uðu þau sveitaverslunina aftur fyr-
ir nokkrum vikum. Bjóða þar upp
á alla helstu dagvöruna. „Það hefur
verið þó nokkuð um að sveitafólkið
og einstaka vegfarandi kíki inn hjá
okkur og versli. Þetta er náttúrlega
rólegt á þessum árstíma en það var
þó einn dagur mjög góður núna um
daginn. Það var þegar þorrablótið
var haldið hérna í Tjarnarlundi.
Ég býst ekki við að verslunin verði
stór póstur í rekstrinum hjá okk-
ur. Ég reikna frekar með að hótel-
byggingin hérna bakvið eigi eftir að
skapa okkur meiri tekjur. Það eru
átta herbergi nánast tilbúin. Það á
bara eftir að tengja þar neysluvatn-
ið bæði heitt og kalt og koma fyr-
ir húsgögnunum. Þessum herbergj-
um ætlum við að koma í stand fyr-
ir vorið áður en ferðamannatíminn
hefst. Þá verður eftir að ganga frá
20 herberjum og vinna við þau en
frágangur verður líklega að bíða að
talsverðu leyti fram á næsta vetur.
Það verður ágætt að fá þann hluta
í gagnið fyrir vorið 2015,“ seg-
ir Valgeir Þór. Þau Kristný María
gera sér vonir um að hótelgistingin
komi til með að nýtast vegna auk-
innar umferðar bæði í Dalina og
vestur á firði, sem hefur orðið með
tilkomu vegarins yfir Þröskulda.
Menntunin ætti
að nýtast
Valgeir Þór er lærður matreiðslu-
meistari en hann hefur einnig starf-
að sem iðnverkamaður og segist
kunna ýmislegt fyrir sér á því sviði.
Flísalögn og smíði í verslunarrým-
inu bendir líka til þess að svo sé.
„Þessi menntun ætti að nýtast mér
ágætlega. Ég ætla þó ekki að fara í
það alveg strax að fara í svo kostn-
aðarsama framkvæmd sem nýtt
eldhús er. Það er betra að fá frek-
ar inn gistirýmið til að skapa tekju-
grundvöll til þess,“ sagði Valgeir
Þór. „Það má kannski segja að þetta
séu stórar ákvarðanir hjá okkur, en
við erum mjög ánægð með að vera
komin í sveitina,“ sögðu nýju eig-
endurnir á Skriðulandi að endingu.
þá
Valgeir Þór og Kristný María ásamt litla Hilmari Óla.
Skriðuland í Saurbæ.