Skessuhorn - 05.03.2014, Blaðsíða 28
28 MIÐVIKUDAGUR 5. MARS 2014
Fólk er að takast á við ýmsar áskor-
anir í lífinu og sumir virðast enda-
laust í því að bæta fyrri met eða
ná nýjum markmiðum. Sumir eru
fæddir sigurvegarar og setja sín tak-
mörk og gera sínar áætlanir sam-
kvæmt því. Ingólfur Geir Gissurar-
son, sem á árum áður var frækinn
sundkappi á Akranesi, fellur mjög
vel inn í þann hóp. Þegar hann var
orðinn margfaldur Íslandsmeist-
ari, hafði sett 19 Íslandsmet í sundi
og stóð uppi sem sundmaður ársins
á Íslandi 1981, hætti hann í sund-
inu aðeins 19 ára gamall. Nokkr-
um árum seinna byrjaði hann að
skokka og átti það að vera heilsubót
í hádeginu með skrifstofuvinnunni.
Ekki leið á löngu þar til Ingólfur
Geir var kominn í hörkukeppni í
hlaupunum og fimm sinnum varð
hann Íslandsmeistari í maraþon-
hlaupi á árunum 1995-2001. Ing-
ólfur hafði alla tíð haft mikinn
áhuga á fjallgöngum og stundað
þær af og til. Hann byrjaði síðan
að stunda háfjallgöngur í kringum
2005 og það áhugamál vatt upp á
sig eins og þau fyrri. Fjöllin urðu sí-
fellt hærri sem Ingólfur kleif og á
síðasta ári náði hann lokatakmark-
inu þegar hann kleif Mount Everest
hæsta fjall í heimi.
Ingólfur varð fimmti Íslending-
urinn sem kleif þennan hrikalega
fjallstind, jafnframt sá elsti hingað
til, 50 ára gamall og fyrsti íslenski
afinn til að afreka þetta. Þeir eru
trúlega ekki margir sem hafa kynnt
sér hvað liggur að baki því að tak-
ast á við þá áskorun að klífa hæsta
fjallstind í heiminum. Hvað þá að
gera sér grein fyrir þeim lífsháska
sem þeir fjallgöngumenn bjóða
byrginn þegar þeir feta einstígið á
fjallsegginni, með hyldýpi á báðar
hendur, langt ofan við þau hæðar-
mörk sem fólk ferðast um án auka
súrefnis. Það er líka ýmislegt ann-
að sem fyrir augu ber á þessari leið
sem fjarri lagi er hughreystandi og
til þess fallið að auka kjark göngu-
fólks. Blaðamaður Skessuhorns
fékk áhrifamikla lýsingu af ferðinni
á Everest í spjalli við Ingólf Geir á
dögunum.
Hætti alltof snemma
í sundinu
Ingólfur Geir fæddist á Suðureyri
við Súgandafjörð 1962. Á fjórða ári
kom hann með móður sinni Jónínu
Ingólfsdóttur ljósmóður á Akranes,
en Jónína var lengi yfirljósmóðir á
fæðingadeild sjúkrahússins. Fóst-
urfaðir Ingólfs og maður Jónínu
er Ásmundur Ólafsson sem lengi
var framkvæmdastjóri dvalarheim-
ilisins Höfða á Akranesi. „Ég var
átta eða níu ára þegar ég byrjaði að
æfa sundið í Bjarnalaug hjá Helga
Hannessyni og Ævari Sigurðssyni.
Það hentaði mér vel að synda og á
þessum tíma var mikill áhugi fyrir
sundinu á Akranesi. Við höfðum átt
mikla kappa þarna á undan, Guð-
jón Guðmundsson sem setti Norð-
urlandamet og var kosinn íþrótta-
maður ársins, Finn Garðarsson og
marga fleiri í fremstu röð. Ég og
vinur minn Ingi Þór Jónsson vor-
um arftakar þeirra og urðum marg-
faldir Íslandsmeistarar og methaf-
ar á árunum í kringum 1980,“ seg-
ir Ingólfur þegar hann rifjar upp
bernskuna og unglingsárin á Akra-
nesi. Hann segist líklega hafa hætt
of snemma í sundinu. „En það var
bara brauðstritið sem tók við. Það
var komin kona í spilið og svo börn.
Maður varð að koma sér upp þaki
yfir höfuðið og ég fór á sjóinn,“
segir Ingólfur. Hann er menntað-
ur íþróttakennari frá Laugarvatni
1986. Síðar aflaði hann sér réttinda
sem löggiltur fasteignasali og hef-
ur síðustu 25 árin starfað við fast-
eignasölu og er annar af tveimur
eigendum fasteignasölunnar Val-
hallar í Síðumúlanum í Reykjavík.
Fjöllin urðu sífellt hærri
Aðspurður hvenær áhuginn hafi
kviknað fyrir háfjallgöngunum seg-
ir Ingólfur Geir að það hafi ver-
ið árið 2005. Þá hafi hann geng-
ið á Hvannadalshnjúk. „Sumarið
2006 var ég á Tenerife og gekk þar
á hæsta fjall Spánar, Teide sem er
3.720 metrar. Vorið 2007 hringdi
frændi minn í mig og bauð mér að
koma með í ferð til að klífa fjall-
ið Elbrus í Kákasusfjöllum í Suð-
ur Rússlandi, en það er hæsta fjall
Evrópu. Sú ferð tók um tíu daga og
heppnaðist fullkomlega.“ Elbrus er
skammt frá Soshi þar sem Ólymp-
íuleikarnir voru haldnir á dögun-
um. Þá var mikið talað um þunna
loftið og hæðarmuninn sem skíða-
fólkið þurfti að vinna bug á í 1600-
1800 metrum, en Elbrus er miklu
ofar, eða í 5.650 metrum. „Eftir þá
göngu jókst til muna áhugi minn
á að ganga á hæstu fjöll í heimin-
um, enda sá ég þar að ég átti fullt
erindi í þunna loftið og þoldi vel
það álag sem því fylgir. Í janú-
ar 2009 og 2011 fór ég til Argent-
ínu og gekk þar á fjall sem kallað er
Everest áhugamannsins. Það heitir
Aconcagua og er 6.960 metra hátt.
Það ferðalag tók tvær vikur. Vorið
2011 ákveð ég í samráði við góðan
vin minn Guðmund Stefán Marí-
asson að gera atlögu að tindi í Hi-
malaya fjallgarðinum. Hann heitir
Cho oyu og er á landamærum Tíb-
et og Nepal, 8.201 metri á hæð.
Það er sjötta hæsta fjall í heiminum.
Sú ferð var á dagskrá í september
2012. Mánuði áður var ferðin blás-
in af. Ástæðan var sú að Kínverjar
lokuðu landamærunum Tíbetmeg-
in, við Nepal, en eingöngu er fært
þaðan á tindinn. Okkur var sagt
af ferðaskrifstofunni að kínversk
stjórnvöld virtust leynt og ljóst vera
að reyna að trufla eða brjóta niður
ferðamannaiðnaðinn í Tíbet til að
erlendir ferðamenn verði síður var-
ir við þá kúgun sem þar er í gangi.
Við vorum búnir að borga allt í
sambandi við ferðina.“
Mikill undirbúningur
Ingólfur segir að nú hafi góð ráð
verið dýr en þeir félagarnir ákveðið
í staðinn að setja stefnuna á að klífa
Mount Everest. „Þótt við þyrftum
þá að bæta við öðru eins af pening-
um og við höfðum borgað í ferðina
sem slegin var af. Ég var alveg sáttur
með það, því mér fannst að fyrst við
værum að fara í Himalayafjallgarð-
inn þá gætum við allt eins ráðast til
uppgöngu á efsta tind. Við höfðum
því hálft ár í viðbót til að undirbúa
okkur fyrir gönguna á Everest. Og
það var ekki slegið slöku við. Farið
í tvær fjallgöngur í viku, synt tvisv-
ar, æft í World Class tvisvar í viku,
hlaupið og æft sex daga vikunnar.“
Himalaya fjallgarðurinn er eins
og margir vita á landamærum Kína,
Nepal, Pakistan og Indlands og er
hæsti fjallgarður heims. Ingólfur
segir að þeir félagarnir hafi keypt
ferðina hjá öðru af tveimur bestu
fyrirtækjum í heiminum sem gera
sig út fyrir háfjallaferðir. Það heit-
ir Adventure Consutants og er á
Nýja-Sjálandi. „Fyrirtækið gerir
miklar kröfur um líkamlegt atgervi
þeirra sem skrá sig í ferðirnar. Þeir
þurftu að láta í té ýmsar upplýsing-
ar svo sem læknisskýrslur. Ég fékk
fyrirspurn frá þeim hvort það væri
rétt að hvíldarpúlsinn hjá mér væri
ekki nema 38. Þeir trúðu því ekki
að hann væri svona lár, en skýring-
in er einfaldlega áratuga ástundun á
úthaldsíþróttum.
Hættulegasti
flugvöllur heims
Lagt var af stað í Everest leiðang-
urinn 30. mars 2013, en framund-
an var tveggja mánaða leiðangur.
Ferðalagið tók 30 klukkustundir,
Keflavík - Frankfurt - Abu Dhabi
- Kathmandu í Nepal. Ferðalaginu
var síðan haldið áfram 3. apríl þeg-
ar flogið var upp í fjöllin og lent á
flugvelli í bæ sem heitir Lukla. Ing-
ólfur segir að sá flugvöllur sé núm-
er eitt á lista yfir hættulegustu flug-
velli heims, annað hafi hann ekki til
síns ágætis. Flugbrautin mjög stutt
og í talsverðum halla. Lendingin er
upp stutta brekku, flugtak síðan á
fullu áfram niður brekkuna og eins
gott að ná hraða í loftið þar sem
hamraveggurinn er rétt framund-
an. Í Lukla, sem er í 2.800 metra
hæð, tók við níu daga u.þ.b. 70 km
ganga upp í fyrstu grunnbúðir sem
eru í 5.450 metrum. Þangað var
komið 12. apríl. Á leiðinni var far-
ið í gegnum fjölda þorpa þar sem
Serparnir búa. „Það var magnað að
sjá þeirra lifnaðarhætti og hvað þeir
búa við hörð og kröpp kjör. Þess-
ir menn eru samt alltaf brosandi út
að eyrum. Það var ekki óalgengt að
mæta þeim 4-6 saman á þröngum
stígum í miklum halla með sína eig-
in þyngd á bakinu. Þetta er smávax-
ið, duglegt og einstaklega harðgert
fólk, varla nema 1,65 á hæð og um
60 kíló á þyngd. Fyrstu grunnbúðir
eru á Khumbu skriðjöklinum sem á
upptök sín við rætur Everest fjalls.
Rétt fyrir ofan er einn erfiðasti og
hættulegasti hluti leiðarinnar og
á öllu fjallinu, Ísfallið; skriðjökull
sem fellur einn metra á dag, 700
metra niður úr Vesturdal sem er
hæsti dalur í heiminum. Við tók 12
daga hvíld í grunnbúðunum ásamt
því að við vorum að aðlagast hæð-
inni, m.a. með því að fara í stutt-
ar göngur upp í nærliggjandi hlíðar,
með ísklifri, æfa álstigagöngur yfir
jökulsprungur og fleira.“
Aðlögun í grunnbúðum
eitt og tvö
Upp úr miðnætti 24. apríl, á kald-
asta tíma sólarhringsins, var ferð-
inni haldið áfram frá neðstu grunn-
búðum upp í grunnbúðir 2, úr 5.450
upp í 6.500 metra. Á nóttunni er
kaldast og minnsta hreyfingin á Ís-
fallinu, skriðjöklinum. „Á þessari
leið var mestmegnis gengið á ál-
stigum yfir hyldjúpar jökulsprung-
ur, klifið upp lóðrétta ísveggi o.s.fv.
Það var gott fyrir okkur að vera á
ferðinni þarna í myrkri því þá sá
maður ekki vel þessar hrikalegu ís-
blokkir sem slúttu yfir manni og
virtust vera að falla hvað úr hverju,
sumar mörg hundruð tonn. Dval-
ið var í fimm daga í grunnbúðum
tvö til að venjast hæðinni og að-
lagast þessu þunna og þurra lofti.
Þá var aftur farið niður í grunn-
búðir 1, niður Ísfallið. Þar var aftur
hvílt í fimm daga og þá aftur farið
upp í grunnbúðir tvö og þar verið
við undirbúning í aðra fimm daga.
Einn af þeim dögum var farið hærra
upp í hlíðarnar, hálfa leið upp í svo-
kallaða Lhotse brekku, í búðir þar
sem eru 900 metrum ofar grunn-
búðum 2, eða í 7.400 metra hæð.
Að þessum fimm dögum loknum
var aftur farið niður í grunnbúðir
1. Nú var kominn 7. maí og aðlög-
un að mestu lokið. Nú tók við bið
eftir veðurglugganum svo að hægt
væri að ganga á toppinn, Mount
Everest.
Félaginn veiktist
Ekkert viðbótarsúrefni var not-
að í þessar aðlögunarferðir milli
grunnbúða og það reyndi á. „Allir
voru með kvef, svokallað Khumbu-
kvef, en þá hóstar þú oft án afláts
en hóstar engu upp, þetta eru að-
allega ofnæmisviðbrögð frá lung-
unum vegna þess hve ofsalega þurrt
og kalt loftið er. Til marks um hvað
þunna loftið er göngufólki erfitt,“
segir Ingólfur, að fyrir ofan 7.000
metra geti fólk ekki gengið nema
Kemst ekki hærra í þessum heimi
Spjallað við Ingólf Geir Gissurarson sem kleif Mount Everest fyrstur íslenskra afa
Ingólfur Geir á toppi Everest.
Ingólfur bendir á topp Everest á mynd sem hann er með á skrifstofu sinni í
fasteignasölunni Valhöll.
Tuttugu metrar eftir á tindinn.