Skessuhorn - 19.03.2014, Blaðsíða 33

33MIÐVIKUDAGUR 19. MARS 2014
Sátu tveir að tafli - tefldu af öllu afli
Vísnahorn
Í raun og veru geri ég
mér ekki fyllilega grein
fyrir því hvort það þykir
ennþá fínt að yrkja. Einu
sinni þótti það fínt og allir sem gátu komið
saman rétt kveðinni stöku voru þar með kall-
aðir skáld og hlutu virðingu af. Á tímabili þótti
hinsvegar ákaflega ófínt að yrkja hefðbundið
og stuðlasetning var eiginlega alveg „síðasta
sort.“ Í sjálfu sér skiptir ekki öllu máli hvort
menn yrkja hefðbundið eða óhefðbundið en
mér finnst skipta töluverðu máli að skáldið
geri sér sjálft grein fyrir hvorum flokknum
það tilheyrir. Þó hafa alltaf verið til menn sem
hittu ekki fyllilega á lagið og hlutu fyrir vikið
góðlátleg bros samferðamanna sinna. Lengi
vel voru þessir menn litnir svolitlu hornauga
en á atómskálda tímabilinu má segja að þeir
hafi fengið nokkra uppreisn æru og jafnvel
talið að þeir hafi verið á undan sinni samtíð.
Þessi hópur manna verður að mestu umfjöll-
unarefni þessa þáttar og eitt af þeim ágætu
skáldum kvað um góðan skeiðsprett:
Grána gamla þenur sig
en henni ferst það ekki,
því hún er orðin elliær
aumingja kerlingarhróið.
Á þorrablóti vestur á Þingeyri fyrir margt
löngu var kastað fram fyrriparti og heitið
flösku í verðlaun fyrir besta botninn. Meira
að segja átti að vera áfengi í flöskunni en fyrri-
parturinn var á þessa leið:
Fór að smala fram til dala
frækinn halur Gunnlaugur,
Margir botnar bárust, því ýmsir vildu eign-
ast flöskuna sem von var. Á staðnum var skáld
eitt allgott úr þeim flokki sem hér er til um-
ræðu og fékk hann að sjálfsögðu verðlaunin
fyrir þennan botn:
Rauður var í svitabaði
og hundurinn alveg ónýtur.
Svo sem von er til hafa slík skáld átt ásta-
fundi með konum líkt og fleiri góðir menn
enda ekki síður eftirsóknarverðir lífsförunaut-
ar en aðrir. Jafnvel þó aðeins sé um að ræða
eina nótt úr lífinu. Einn þeirra lýsti morgnin-
um eftir ástarnótt á þessa leið:
Eina bjarta eldsins nótt,
eldsnemma var á fótum!
Tifaði bæði títt og ótt
og togaði að sér brókum.
Svo sem líklegt er þurftu þessir menn
stundum að botna vísuparta sem lagðir voru
fyrir þá og einn fékk það verkefni að botna
þennan heimspekilega fyrripart:
Ævi manns er ekki löng,
aðeins húsavegur.
Skáldið svaraði að bragði:
Dauðinn blaktir efst á stöng
og hann er hættulegur.
Jónas Friðmundsson hét maður og mun
held ég hafa verið Þingeyingur þó ekki þekki
ég til hans að öðru leyti. Á efri árum kvað
hann og er haldið stafsetningu höfundar:
Jeg er gamall orðinn grár
giktveikur og marinn.
Rifinn sundur allur sár
sálin aðeins ófarin.
Um það leyti sem einvígi aldarinnar, það
er að segja skákeinvígi þeirra Fishers og
Spassky´s, var háð í Reykjavík kvað einn úr
vorum flokki:
Sátu tveir að tafli,
tefldu af öllu afli.
Annar hét Spasser
en ég segi aldrei hver hinn er.
Guðrún Ólafsdóttir hét kona fædd á Aust-
fjörðum og ól þar ævi sína sem var vægast sagt
með ýmsu móti. Missti foreldra sína korn-
ung og ólst að mestu upp hjá vandalausum við
misjöfn kjör. Glaðlynd manneskja og gerði
sitt til að koma fólki í sæmilegt skap í kringum
sig. Bragreglurnar þurftu hins vegar stundum
að víkja fyrir skemmtanagildinu en það þurfti
ekki að þýða að hún vissi ekki af vandamálinu.
Á dansiballi var þetta kveðið:
Vangadansinn dönsum hér
þeir dansa hann úti á Nesi.
Strákarnir þeim klappa þá
bæði aftan og framan á.
Margt hefur breyst til batnaðar
eðlið er eins og samskonar
karlarnir stunda kvennafar
kela þó mest við jómfrúrnar.
Eitt af skáldum vorum orti um ævi sína og
virðist ekki hafa verið ofsæll af sínu:
Ævi mín er eins og fjöl,
útá regin hafi.
Allt mitt líf er eilíf kvöl
og ég er sjálfur í kafi.
Aldrei næ ég í fjölina
þó ég krafsi með klónum.
Alltaf sýp ég kvölina
og ekkert minnkar í sjónum.
Á þeim tíma sem tvistið var að hefja innreið
sína á dansgólfum Íslendinga þótti það nokkr-
um tíðindum sæta og höfðu menn breytileg-
ar skoðanir á þessum danshreifingum. Ýms-
ir óskuðu eftir meira návígi við dömuna og
höfðu horn í síðu þessarar dansmenntar.
Kölluðu þetta „kláðadans“ og fleiri misfögr-
um nöfnum. Eitt af skáldum vorum kvað á
dansleik:
Ekki varð ‘ég hissa,
heldur varð ég hissa,
á kláðadansi hissa,
forviða og hissa.
Á þeim tímum þegar ég var að alast upp
voru krakkar bara óþekkir og tossar. Allar
greiningar og raskanir voru óuppfundin hug-
tök. Að ekki sé talað um róf. Í hæsta lagi að
einhverjir hefðu heyrt talað um litróf. Þeg-
ar skólasálfræðingar komu til sögunnar þótti
ýmsum nóg um og skáldi varð að orði:
Ekki er ég ennþá vitlaus,
en aðrir virðast hér um kring
hafa tapað eða misst haus
og trúa mest á sálfræðing.
Rússajepparnir voru merkur þáttur í bif-
reiðasögu Íslendinga og til ýmissa hluta nyt-
samlegir. Um einn hamingjusaman Rússa-
jeppaeiganda sem hafði brugðið undir sig
betra hjólinu og farið til innkaupa án þess að
gera sér nægjanlega grein fyrir frumþörfun-
um, var eftirfarandi kveðið og má þarna finna
glögga samsvörun með því gamla spakmæli:
„Vitur maður hugsar sig vel um áður en hann
kaupir eina flösku af víni. Síðan kaupir hann
tvær.“
Ólafur í ríkið rann
á Rússajeppa sínum.
Helvítið ætlaði að kaupa tvær flöskur
en keypti bara eina.
Ólafur Bjarnason frá Stafni var einn af
þeim sem ortu svolítið einkennilega að mörg-
um þótti. Mestallur kveðskapur hans er þó
bragfræðilega réttur en orðaval oft sérkenni-
legt enda maðurinn sjálfur sérkennilegur að
ýmsu leyti. Hann mun hafa þótt mjög efnileg-
ur ungur maður og frá efnaheimili en var trú-
lofaður stúlku sem aðstandendum hans þótti
ekki honum samboðin. Var hann því sendur í
verið en stúlkunni komið í annan landshluta.
Ólafur varð hinsvegar aldrei heill maður eft-
ir þetta en hér kemur sýnishorn af kveðskap
hans:
Vatnsskarðs Inga viður glingur pilta.
Fóhornsnefjan furðu slyng
fær að tefja í úrtíning.
Einsi hró með ýsuspóanefið.
Syndakjóinn svartur og snar
svörlast flóann glötunar.
Einar á Handi eins og branda í potti.
Með syndaanda sínum hér
sá um landið hoppa fer.
Gvendur púta gömlum hrúti líkur.
Æði þrútinn er um kinn
eins og sútað húðar-skinn.
Með þökk fyrir lesturinn,
Dagbjartur Dagbjartsson
Hrísum, 320 Reykholt
S 435 1189 og 849 2715
dd@simnet.is
Spennandi keppni fór fram síðast-
liðinn miðvikudag í Eyjunni í Brák-
arey í Borgarnesi þegar keppnis-
sveitir eldri og yngri borgara öttu
kappi í púttmóti. Sveit eldri borg-
ara var skipuð púttmönnum úr Fé-
lagi eldri borgara í Borgarnesi og
nágrenni en sveit þeirra yngri ung-
mennum úr æfingahópi Golfklúbbs
Borgarness. Leiknar voru þrjár um-
ferðir og var hver umferð 18 holur.
Í fyrstu umferð var leikinn högg-
leikur, í þeirri annarri holukeppni
og í þeirri þriðju fjórleiks-betri
bolti. Í hverjum ráshóp var einn úr
hvorri sveit. Eldri borgarar leiddu
framan af keppni en þeir yngri náðu
þó að síga fram úr í lokaumferðinni
og uppskáru að endingu sigur með
einungis fáeinum höggum.
Að sögn Haraldar Más Stef-
ánssonar golfkennara og þjálf-
ara ungmennahóps GB var þetta
fyrsta mótið af vonandi fleirum á
milli þeirra eldri og yngri. Mót-
ið hafi gengið ljómandi vel og var
varla hægt að greina hvor hópur-
inn hafi verið einbeittari í keppn-
inni. „Mínir strákar undirbjuggu
sig vel og ég veit að þeir eldri gerðu
það líka. Því er keppni sem þessi
góð og skemmtileg hvatning fyr-
ir báða hópa,“ segir Haraldur sem
bætir því við að stefnt sé á að halda
önnur mót milli hópanna í apríl og
maí. „Það er gott að geta haldið
golfiðkuninni við yfir veturinn með
þessum hætti. Við erum með æf-
ingar fyrir ungmenni tvisvar í viku
á þriðjudögum og föstudögum frá
klukkan 17-18 og hafa að jafnaði
verið 8-12 krakkar að mæta. Æf-
ingum fjölgar svo væntanlega þegar
nær dregur sumri.“
Margir að taka
framförum
Ingimundur Ingimundarson, for-
maður íþróttanefndar Félags eldri
borgara og stjórnandi golfæfinga
á vegum félagsins, kvaðst ánægð-
ur með frammistöðu sinna manna
þrátt fyrir að sigur hafi ekki náðst
að þessu sinni. „Þetta var spenn-
andi og skemmtileg keppni. Hún
veitir okkur góða reynslu og hvet-
ur okkur áfram. Sumir eru að öðl-
ast nýja reynslu þar sem þeir hafa
nánast aldrei keppt í íþróttum áður
og er það vel,“ segir Ingimund-
ur. Hann segir áhugasaman hóp á
vegum félagsins stunda æfingar í
Eyjunni en æft er tvisvar í viku, á
þriðjudögum og fimmtudögum kl.
14. „Þetta eru yfir 20 manns sem
hafa verið að mæta á æfingar. Marg-
ir eru að sýna þessu mikla ræktar-
semi og eru að taka góðum fram-
förum í takt við mætingu. Harald-
ur Már hefur síðan stundum verið
okkur innan handar með leiðsögn,“
bætir Ingimundur við. Hann seg-
ir Eyjuna vera mikið framfaraspor
fyrir íþróttaiðkun í Borgarnesi.
hlh
Líkt og sagt var frá í síðasta tölu-
blaði Skessuhorns var sr. Krist-
inn Jens Sigurþórsson einn af þeim
sem tefldu í skáksveit UMSB á Ís-
landsmóti skákfélaga í vetur. Einn-
ig tók hann þátt í Reykjavíkurskák-
mótinu í Hörpu á dögunum. „Ég
tefldi svolítið fyrir um þrjátíu árum
með takmörkuðum árangri. Fór svo
að skoða þetta aftur fyrir nokkrum
árum og dundaði mér við að tefla
á netinu og skoða skákfræði. Ég
hef teflt við Bjarna Sæmundsson
og fleiri félaga í litlum skákklúbb-
um, þar sem menn hittast og tefla
heima hjá hverjum öðrum. Bjarni
vissi að ég væri aðeins að fást við
skákina og fékk mig til að tefla fyr-
ir UMSB. Það má segja að ég hafi
verið dreginn á flot af honum,“ seg-
ir Kristinn Jens.
Kristinn kvaðst ekki hafa geng-
ið sérlega vel á Reykjavíkurskák-
mótinu þar sem hann tefldi alltaf
við mun stigahærri menn og endaði
með þrjá vinninga. Í deildarkeppn-
inni með UMSB gekk honum hins
vegar mun betur en þar tefldi hann
á sjötta borði og tapaði ekki skák;
vann þrjár og gerði eitt jafntefli.
Árangur skáksveitar UMSB var all-
góður í þriðju deildinni, þar sem
hún lenti í fimmta sæti af fjórtán
og var hársbreidd frá því að komast
upp um deild. „Þetta hefur aðeins
kveikt hjá mér meiri áhuga,“ segir
Kristinn. Aðspurður um hvort hann
ætli að snúa sér meira að skákinni
segir hann: „Ef árangur á að nást
í þessari íþrótt þá þurfa menn að
helga sig þessu alfarið. En á þessu
stigi sem ég er á, þá er það sem bet-
ur fer ekki svo. Þetta er sæmilega
létt og skemmtilegt eins og það er,
og það sem umfram allt gildir er að
hafa gaman að þessu,“ segir Krist-
inn Jens Sigurþórsson, skákmaður
og sóknarprestur í Saurbæ. grþ
Sr. Kristinn Jens Sigurþórsson tefldi á
Íslandsmóti í vetur.
Prestur tefldi á Íslandsmóti
Keppnissveitir yngri og eldri borgara. Efri röð f.v. Þorbergur Egilsson, Ingimundur
Ingimundarson, Indriði Björnsson, Þórhallur Teitsson, Guðmundur Bachmann,
Sigurður Þórarinsson og Haraldur Már Stefánsson golfkennari. Neðri röð f.v. Þor-
kell M. Einarsson, Stefán F. Haraldsson, Arnar S. Bjarnason, Haukur S. Ólafsson,
Hilmar E. Hilmarsson og Björn Ó. Haraldsson.
Eldri og yngri borgarar héldu púttmót