Skessuhorn - 02.04.2014, Blaðsíða 34

34 MIÐVIKUDAGUR 2. APRÍL 2014
Freistingarnar fyrir mig fæti bregða stundum
Vísnahorn
Halldór heitinn Pálsson
fyrrum búnaðarmála-
stjóri og sauðfjárræktar-
ráðunautur var um margt stórmerkur mað-
ur. Hörkugreindur og vísindamaður á heims-
mælikvarða en einnig flugmælskur og minn-
ugur á ýmsa þá hluti sem bregða aðeins bros-
legu ljósi á lífið og tilveruna. Eftirfarandi vísa
virðist bera það með sér að vera ort á göngum
Bændahallarinnar en gaman væri nú ef ein-
hver vissi um höfundinn:
Æðir um ganga með hávaða og hand-
leggjaslætti
Halldór Pálsson með kynlega eðlisþætti.
Vaðandi elginn, vitleysu jafnt og snilli
-það væri betra ef hann þegði aðeins á
milli.
Stundum dettur mönnum í hug þegar hlust-
að er á verulega mælska menn, og ekki síst ef
þeir eru nú líka skemmtilegir, að þeir hefðu
átt að verða prestar. Blessaðir prestarnir eru
þó aldrei nema menn sem eru menntaðir og
ráðnir til ákveðinna starfa og langflestum
ferst þeim það starf vel úr hendi þó áherslurn-
ar geti verið aðeins misjafnar. Þó getur þeim
gengið aðeins misvel að ná eyrum sóknar-
barnanna. Jakob á Varmalæk hlustaði á leiðin-
legan prest og þóttist hafa heyrt nóg:
Þann dag er loftin dimm og svöl
duna af lúðurhreimi
sé þess kostur kýs ég dvöl
í klerkalausum heimi.
Jakob var einn af stofnendum Karlakórsins
Söngbræðra og í upphafi voru félagarnir fáir.
Eitt sinn héldu þeir félagar söngskemmtun en
aðsókn var dræm. Þegar komnir voru nokkrir
gestir og þar á meðal strákur innan við ferm-
ingu kvað Jakob:
Frægðin kórsins flýgur senn,
fljótt um lönd og álfur.
Það eru komnir þrettán menn
-þrettán menn og hálfur.
Allt orkar tvímælis þá gert er segir í forn-
um bókum og þau sannindi virðast halda sér
furðu vel. Einhverjir semja um eitthvað og
aðrir verða að gera svo vel og taka því hvort
sem þeir eru nú ánægðir eða ekki. Ekki mun
Jakob hafa verið fyllilega ánægður með alla
þætti í sambandi við búvörusamninga og
gæðastýringu þegar hann kvað eftirfarandi
og spurning hvort þarna má finna samsvör-
un með skiptingu auðs og skuldaniðurfellinga
nú á tímum:
Langt er síðan lamb hins smáa og snauða
var lagt á borð í veislu höfðingjans
margir girnast gullið fagurrauða
og gleyma alveg skyldum kristins manns.
Þó finnst sumum þessi ljóta saga
þéna vel til gæðastýringar
ef siðalögmál lítt eða ekki baga
en laða fram hið rétta hugarfar.
Útrýmingar herferð á að hefja
og hýrudraga smælingjana mest.
Í skuldafjötra skal þá hiklaust vefja
það skilar góða árangrinum best.
Ég held að það sé Drottins verk að dæma
um dyggðir fólks og það sem miður fer
en þjóð sem lætur þessa athöfn sæma
þarf að biðja Guð að hjálpa sér.
Á eftir þessum fróðleik held ég væri gott að
grípa vísu Jóns frá Garðsvík:
Alvörunni helst ég hef
hafnað öðru fremur
þó hún reynist ágæt ef
til alvörunnar kemur.
Það er nú með blessaða alvöruna eins og
margt fleira að hún er best í hófi. Stundum
ætla menn sér líka að vera alvörugefnir og
ekkert nema sakleysið þó hlutirnir fari öðru-
vísi eins og Stefán frá Móskógum kvað:
Það er vandi að vara sig
víða á gleðifundum.
Freistingarnar fyrir mig
fæti bregða stundum.

Fyrir sirka hálfum öðrum áratug átti ég símtal
við mann og skrifaði niður eftir honum þessa
mannlýsingu en auðvitað er ég löngu búinn
að gleyma hver maðurinn var hvað þá að ég
muni nafn höfundarins hafi hann þá sagt mér
hver það var sem orti fyrstu þrjár línurnar en
fékk óvænta hjálp við þá síðustu:
Dáðum prýddi drengurinn.
Af dyggðarótum sprottinn.
Sóma hlaðinn seggurinn.
-Sammála þessu.
– Drottinn.
Til er sá bragarháttur sem nefndur er sonn-
etta eða sónháttur ef menn vilja gæta mál-
vöndunar og íslenska alla hluti. Undir þeim
bragarhætti kvað Jón Ingvar Jónsson:
Um Internetið vafrað hef ég víða
en veit þó sjálfur aldrei hvert ég stefni
og þjóð mín öll er fróm í fastasvefni.
Mér finnst að tíminn mætti hægar líða.
Á Yahoo fundin loks er leitarsíða
sem lætur mér í té allt sem ég nefni,
jafnt pólitík sem pornógrafískt efni
og prestar þar úr fylgsnum sínum skríða.
En dagsbrún nálgast hljóð úr austurátt
er augum sljóum rýni ég í skjáinn
og finn úr skrokknum fjara allan þrótt.
Að verða átta hringir klukkan hátt.
Ég horfi rauðum glyrnum út í bláinn,
til vinnu held og sofna sætt og rótt.
Það þóttu mikil tíðindi á sínum tíma þegar
Áburðarverksmiðjan í Gufunesi var byggð.
Stórkostlegt að geta fengið þarna áburð sem
unninn var úr andrúmsloftinu og orkan sem
til þurfti kom bara úr fossunum sem gerðu nú
allt í einu gagn í stað þess að hlammast þetta
niður í tilgangsleysi öldum saman. Þó viðhorf
okkar til hlutanna hafi eitthvað breyst nú orð-
ið er það alveg jafnvíst að það verður litið öðr-
um augum á okkar gjörðir eftir 50 – 60 ár en
við gerum núna. En sem sagt þegar Kjarninn
kom á markað orti Guðfinna Þorsteinsdóttir
öðru nafni Erla skáldkona í Teigi:
Tíminn marga ræður rún,
sem rökkrið áður faldi.
Guðs úr englum tað á tún
taka þeir með valdi.
Þegar Helgi Gíslason heyrði þessa vísu Guð-
finnu bætti hann við:
Ekki þarf að efa það,
allt mun verða í lagi,
ef við fáum englatað
að efla landsins hagi.
Oft verður mér það fyrir að velja vísur svona
heldur af galgopalegra taginu en ætli það sé
ekki aðeins mótvægi í því að velta fyrir sér
vetrarkvöldunum fyrir svona 120 árum eða
svo með Guðrúnu Árnadóttur frá Oddsstöð-
um:
Degi hallar, hafs að djúpi
hökul falla lætur sinn.
Fold í mjallar hvílir hjúpi
hrímar allan gluggann minn.
Þögnin seið í sálu kyndir,
söngvaleiðir opnar finn.
Yfir breiðir böl og syndir
bláa heiðið faðminn sinn.
Með þökk fyrir lesturinn,
Dagbjartur Dagbjartsson
Hrísum, 320 Reykholt
S 435 1189 og 849 2715
dd@simnet.is

Í Safnahúsi Borg-
arfjarðar í Borg-
arnesi eru af og
til sýndar upptök-
ur af eldri upp-
færslum leik-
félaga. Nú í byrj-
un apríl stóð til að
sýna um þrjátíu
ára gamla upptöku
Harðar Jóhanns-
sonar af sýningu
leikdeildar Skalla-
gríms á verkinu
Hvíta Kanínan
eftir Mary Chase.
Þess má geta að
Chase fékk Pu-
litzer verðlaunin
fyrir verkið árið
1945. Ein höfuð-
persóna leikrits-
ins er Hugi, sem
er stór hvít kan-
ína, um 180 cm á
hæðina. Sérstakt
er að það er bara
einn einstakling-
ur sem sér Huga,
það er vinur hans Frímann Kr. Öl-
vers. Nú bregður svo við að ekki
hefur gengið vel hjá Safnahúsinu
að koma sýningum á upptökunni
af stað og veldur ýmislegt svo sem
það að tiltölulega ný pera í skjá-
varpa gaf sig. Er það mál manna að
stór hvít kanína sé að stríða starfs-
fólki, en enginn hefur þó séð hana.
Vonast er til að þetta takist í góðri
sátt á næstunni og mun Safnahús
þá tilkynna um sýningartíma á leik-
ritinu. Ef vandamálin halda áfram
verður þess hins vegar freistað að
hafa samband við Hreggvið Hregg-
viðsson sem býr í Borgarnesi og lék
Frímann á sínum tíma. Verið getur
að hann eigi hægt með að semja við
kanínuna um að sýningarnar gangi
farsællega fyrir sig.
gj
Í síðustu viku fóru fram þemadag-
ar í Grunnskólanum í Borgarnesi.
Þemað að þessu sinni var sköp-
un í víðum skilningi. Nemend-
ur úr öllum bekkjum tóku þátt í
þemadögunum en misjafnt var eft-
ir aldri hvert viðfangsefnið var. Að
sögn Hilmars Más Arasonar að-
stoðarskólastjóra var aðaláherslan
á yngsta stiginu (1.-3. bekk) lögð
á leik, dans og söng. Nemendur á
miðstiginu (4.-6. bekk) völdu sig
aftur á móti í hópa eftir áhuga-
málum og var boðið upp á brúðu-
gerð, dansæfingar, leiklist, nám-
skeið í tónlistarflutningi og stutt-
myndagerð. Á unglingastigi (7.-
10. bekk) var nemendum blandað í
hópa vegna uppsetningar á leikrit-
inu Þrymskviðu. Völdu nemendur
sér verkefni tengd uppsetningunni
svo sem leik, leikmyndagerð, tón-
list, tæknimálum, hár og förðun,
búningagerð og dansi. Í tengslum
við þemadagana tóku nemendur á
efsta stigi einnig þátt í Gleðileik-
unum sem Skessuhorn sagði frá í
síðasta blaði.
Hilmar segir góða stemningu
hafa ríkt á þemadögunum og hafi
sköpunargáfa nemenda fengið að
njóta sín. Afrakstur þemavikunn-
ar verður notaður sem grunnur að
atriðum á árshátíð Grunnskólans
sem haldin verður fimmtudaginn
10. apríl næstkomandi í Hjálm-
akletti.
hlh
Málverk sem Áslaug Benediktsdóttir gerði fyrir
leiksýningarnar á sínum tíma, Hugi og Frímann (Hreggviður
Hreggviðsson).
Hvíta kanínan er líklega
að stríða starfsfólki
Unnið með sköpun á þemadögum í
Grunnskólanum í Borgarnesi
Hér æfa nemendur í þriðja bekk dans ásamt Ragnhildi Kristínu Einarsdóttur
kennara sínum.
Nemendur á miðstigi í stutt-
myndagerð.
Nemendur í öðrum bekk á leið á
æfingu.