Skessuhorn - 21.05.2014, Blaðsíða 16

16 MIÐVIKUDAGUR 21. MAÍ 2014
Óhætt er að segja að Ragnar Hjör-
leifsson frá Heggsstöðum í Andakíl,
sem um árabil var búsettur á Akra-
nesi, sé mikill göngugarpur. Nýver-
ið gekk hann t.d. á Skarðsheiðina
og undanfarin ár hefur hann lagt að
baki ýmis fjöllin. Síðastliðinn föstu-
dag gerði hann enn betur og topp-
aði sig ef svo má segja; gekk ásamt
félögum sínum á Hvannadalshnjúk,
hæsta tind landsins. Útaf fyrir sig
eru göngur sem slíkar ekki eins-
dæmi enda hefur í seinni tíð fjölgað
mjög í hópi fjallgöngugarpa. Hins
vegar er ganga Ragnars merkileg
fyrir þær sakir að hann er einfætt-
ur og hefur í áratugi notað gervifót.
Fótinn upp að hné missti Ragnar í
vinnuslysi heima í sveitinni þegar
hann var unglingur. Að líkindum er
Ragnar fyrsti maðurinn sem geng-
ur á gervifæti á Hvannadalshnjúk.
Lesendur leiðrétti við ritstjórn ef
rangt er með farið.
Raunar er ganga á hnjúkinn
þrekvirki, jafnvel þótt menn hafi
tvo heilbrigða fætur og séu almennt
í góðu líkamlegu formi. Gangan á
föstudaginn tók tæpar 15 klukku-
stundir fyrir Ragnar og samferða-
menn hans. „Við vorum fimm sam-
an og komumst allir upp á topp.
Einnig var þriggja manna hópur
sem toppaði þennan dag. Hins veg-
ar voru a.m.k. fimmtán manns sem
urðu frá að hverfa; lögðu ekki í að
ljúka göngunni og einn þeirra var
reyndar sóttur og fluttur niður með
þyrlu.“
Ragnar segir að bylting hafi orð-
ið á möguleikum hans til að stunda
fjallgöngur fyrir fjórum árum. Þá
hafi hann fengið rafmagnsökkla á
gervifótinn sem er þeim eiginleik-
um búinn að laga fótinn að brekk-
unni sem gengin er. „Þau gæði sem
felast í rafmagnsökklanum hafa
gjörbreytt getu minni til að ganga
á fjöll. Fyrir tíu árum þegar ég t.d.
gekk fyrst á Akrafjall var ég aumur
í fætinum marga daga á eftir. Hins
vegar eftir að ég fór að nota þenn-
an nýja búnað hefur þetta allt verið
í rétta átt. Rafmagnsökklinn gerir
það að verkum að vöðvabyggingin
stillist betur af og hlífir hnjáliðnum
sem alla jafnan reynir hvað mest á.
Eftir að ég fór á fullkomnari ökkla
er fóturinn allur líkari náttúruleg-
um hreyfingum og styrkurinn eykst
til muna,“ segir Ragnar. Fljótlega
eftir að hann gat „brugðið undir
sig betri fætinum,“ ef svo má segja,
fór hann að reyna göngur á hærri
fjöll og gekk t.d. á Esjuna í fyrsta
skipti fyrir þremur árum, árið eft-
ir á Skarðsheiðina og síðan koll af
kolli. mm
Heimilisfólkið á Dvalarheimilinu
Jaðri í Ólafsvík fékk góða gesti á
dögunum. Kvartetinn Hinir sí-
ungu kom í heimsókn ásamt stjórn-
anda sínum Valentínu Kay og söng
af sinni allkunnu snild. Einnig las
Ólafur Gunnarsson, íbúi á Jaðri,
nokkur kvæði eftir sjálfan sig en
hann hefur í áratugi fengist við
kveðskap. Voru allir hinir ánægð-
ustu með skemmtilegt kvöld og
góða stemningu sem myndaðist
í sal dvalarheimilisins þegar all-
ir gæddu sér á kaffi og meðlæti að
tónleikum loknum.
þa
Laugardaginn 6. janúar 2011 komu
átta félagar í hljómsveitinni So-
uth Lane Basement Band og hljóð-
maður þeirra saman í Tónlistar-
skólanum á Akranesi. Tilgangur-
inn var að hljóðrita á einfaldan hátt
soul-lagaprógram sem þeir höfðu
flutt tvívegis á tónleikum á Gamla
Kaupfé lag inu
sumarið áður og
eftir fimm tíma
hljóðritun höfðu
þeir tekið upp 13
lög. Þessi hljóð-
ritun var upp-
haflega gerð til
gamans og varð-
veislu fyrir þá fé-
laga og heppnað-
ist vel. Nú hefur
hún verið unnin
áfram til útgáfu
með það að leið-
arljósi að halda í
þá spilagleði og líf
sem þar ríkti.
Það voru saxó-
fónleikararnir Jón
Trausti, Ketill og
Reynir sem áttu
upphaflega hug-
myndina að þess-
um tónleikum sem
fóru fram undir
slagorðinu: ,,Aldrei
fór ég neitt,” sem er vísun í að þeir
og fleiri úr bandinu hafa alið sinn
aldur á Akranesi. Sem og hitt að
þessi músik, soul og soulkenndur
blús hefur ávallt verið í uppáhaldi
hjá þeim frá því að þeir kynntust
þessari tónlist á sjöunda áratugnum.
Þeir Reynir og Jón Trausti ásamt
Ragnari trommuleikara fengu tæki-
færi um stutt skeið til að leika þessa
tónlist og hún hefur aldrei farið úr
huga þeirra. Sterk einkenni hennar
eru einmitt skemmtilegar útsetn-
ingar fyrir blásturhljóðfæri. Þeir
sem þarna voru samankomnir voru
áðurnefndir Reynir
Gunnarsson alto
og bariton sax, Ketill (Kalli) Bjarna-
son tenor sax, Jón Trausti Hervars-
son tenor sax og Ragnar Sigurjóns-
son trommur. Einnig spiluðu Bald-
ur Ketilsson, gítar og öll hljóðrit-
un, Sævar Benediktsson bassi, Lár-
us Sighvatsson hljómborð og rödd-
un og söngvarinn góðkunni Magni
Ásgeirsson. Hljóðritunina í Tón-
listarskólanum önnuðust þeir Bald-
ur Ketilsson og Sigurvald I Helga-
son. Seinna á vinnsluferli kom
Pálmi Sigurhjartarson til sögunn-
ar og lagði til píanóleik. Viðbótar-
upptökur og eftirvinnsla fóru fram
í Studio B á Akra-
nesi. Lokahljóð-
blöndun önn-
uðust Baldur og
Haffi Tempó.
Hljómsveitar-
nafnið er bein til-
vísun í Suðurgöt-
una, sem hlykkj-
ast með suður-
strönd Skagans
frá Steinsvör alla
leið að Skaga-
braut, og einnig
í kjallaraherbergi
Kalla á Suður-
götu 90 en þang-
að komu strák-
arnir úr Suður-
götunni og ná-
grenni til þess
að spila sam-
an og þar voru
ófáar hljóm-
sveitir stofnað-
ar af Kalla og
félögum. Nú
er semsagt umræddur geisladisk-
ur kominn og væntaleg er LP plata
í takmörkuðu upplagi. Cdinn og
vinylinn má panta á Facebook síðu
sveitarinnar South-Lane-Basem-
ent-Band og einnig verður diskur-
inn til sölu hjá versluninni Bjargi á
Akranesi, segir í tilkynningu vegna
útgáfunnar. þá
Hinir síungu litu við á Jaðri
Suðurgötubandið gefur
út geisladisk
Göngugarpur á gervifæti sigrar hæsta fjall landsins
Á toppnum síðastliðið föstudagskvöld. Ragnar ásamt Aðalsteini Símonarsyni úr
Borgarnesi sem var einn göngufélaga hans.
Útsýnið af toppi Íslands er ekkert slor.
Sest niður og kíkt á fótinn. Hvannadalshnjúkur.
Ragnar í gönguferð á toppi Skessu-
horns ásamt hundi sínum Leó.