Skessuhorn - 30.07.2014, Blaðsíða 23

23MIÐVIKUDAGUR 30. JÚLÍ 2014
Þökkum útgerð og áhöfn
farsæl og ánægjuleg
viðskipti í 54 ára sögu
Víkings AK-100
Við komu Víkings AK–100 til Akraness 21. október 1960.
Ljósm. Ólafur Árnason
Noregsströndum. Eftir að hafa ver-
ið tvisvar á reki leyst skipstjórnend-
um ekki á að halda lengra án þess
að taka olíu því framundan var hafs-
svæði nálægt landi þar sem mikil
skipaumferð er og því ekki fýsilegt
að vera þar á reki. Styst var að fara
til Lindesnes í Noregi en því fylgdu
þau vandkvæði að þá þyrfti toll-
afgreiðslu þar og svo aftur í Dan-
mörku. Ákveðið var því að halda
til Skagen í Danmörku og taka þar
olíu áður en haldið yrði síðustu 80
sjómílurnar til Grenå. Svo slæmt
var ástandið orðið að allar olíu-
síur voru á þrotum og vélstjórarn-
ir búnir að þrífa þær sem hægt var
að þrífa. Því keyrðu þeir aðalavél-
ina síðustu mílurnar til Skagen án
olíusíja. Haft var samband við land
og óskað eftir bryggjuplássi og olíu
en í ljós kom að Skagenhöfn var full
af skipum og því myndum við fá
senda olíu með báti út á ytri höfn-
ina þar. Þegar nær dró sáum við að
ytri höfnin var full af skipum, mest
var þar af olíuskipum sem greini-
lega voru að bíða eftir verkefnum.
Olíuævintýrið í Norðursjó setur
svip sinn á þann sögufræga útgerð-
arbæ Skagen í Danmörku líka. Akk-
eri var varpað og ekki þurfti að bíða
lengi eftir olíubáti sem færði okk-
ur olíu og nýjar olíusíur. Eitthvað
fannst Gunnlaugi Pálmasyni vél-
stjóra hann kannast við olíubátinn
og hann sá fljótt að á þessum báti
hafði hann verið skipverji hér við
land en hann hét fyrst Skeljungur
og síðan Esja í eigu Olíudreifingar,
þar sem Gunnlaugur starfaði.
Heill skógur vindmylla
í hafinu
Þegar búið var að fá olíu og nýjar
olíusíur við Skagen gekk ferðin þær
80 sjómílur sem eftir voru til Grenå
eins og í sögu. Áfram var þó keyrt
á sömu ferð en nú fór að birta til
og sjást betur til lands þó smá hi-
tamistur birgði langa sýn. Siglt var
framhjá miklum skógi af vindraf-
stöðvum þarna úti fyrir ströndinni
en hver slík framleiðir víst um þrjú
megavött sem er svipað og margar
minni vatnsaflsvirkjanir hér á landi
eins og Andakílárvirkjun, Lagar-
fljótsvirkjun og Grímsárvirkjun svo
einhverjar séu nefndar. Þarna tald-
ist okkur til að væru ríflega hundrað
vindmyllumöstur svo ekki er fjarri
lagi að þarna séu framleidd um 300
megavött, sem er svipað afl og talað
er um núna að þurfi fyrir sólarkísil-
verksmiðju á Grundartanga og kís-
iliðjur í Helguvík og við Húsavík til
samans. Þarna út grillti líka í eitt-
hvað sem líktist olíuborpalli en var
að öllum líkindum stjórnstöð eða
spennivirki fyrir vindmyllurnar.
Þegar þetta kom í ljós var Gunnari
skipstjóra að orði: „Þeir eru snjall-
ir Danirnir, farnir að bora eftir raf-
magni líka!“
Ferðalok
Eftir að komið var að bryggju komu
um borð bæði fulltrúi frá Bluewa-
ter sem annaðist móttöku og fyrir-
greiðslu skips og áhafnar og fulltrúi
frá Fornæs endurvinnslustöðinni
sem keypti skipið. Þeir höfðu á
orði að forstjóri Fornæs hefði ver-
ið á bryggjunni þegar lagst var að
og dáðst af skipstjórninni því hann
hefði ekki séð svo stórt skip koma
til þeirra áður og renna upp að
bryggju án tafar og án þess að þurfa
neina aðstoð frá lóðs eða dráttar-
báti. Kvöldinu eyddu skipverjar svo
yfir góðum málsverði á útiveitinga-
húsi við höfnina en morguninn eft-
ir var ítarleg og góð skoðunarferð
um athafnasvæði Fornæs, sem nán-
ar er gerð skil í annarri grein. Um
hádegið voru skipverjar svo sóttir á
bíl og fluttir á Billund flugvöll það-
an sem flogið var heim.
hb
Greinarhöfundur með Víking í baksýn.
Áhöfnin í lokaferðinni F.v.: Gunnlaugur Pálmason, Pétur Baldvinsson, Gunnar
Gunnarsson, Haraldur Bjarnason, Sigurður Villi Guðmundsson og Magnús
Þorvaldsson.
Beðið á bryggjunni eftir bíl til að flytja áhöfnina á Billund flugvöll.
Vindmylluskógurinn utan við Grenå
eins og hann kom fram á radarnum.
Víkingur í lokahöfn í Grenå.