Skessuhorn - 30.07.2014, Blaðsíða 26

26 MIÐVIKUDAGUR 30. JÚLÍ 2014
Víkingur hefur auðvitað alltaf verið glæsilegt skip
Skipstjóri í ferð Víkings til loka-
hafnar í Grenå í Danmörku var
Gunnar Gunnarsson en hann var
einnig skipstjóri á Víkingi á síð-
ustu loðnuvertíðinni árið 2013.
Gunnar er gamalreyndur skip-
stjóri og lengst af var hann með
Svan RE. „Ég byrjaði á Víkingi
sumarið 2009 en þá fór ég sem
stýrimaður til Magnúsar Þorvalds-
sonar skipstjóra í makrílflutninga
til Færeyja frá skipum HB Granda
á miðunum suður- og suðaustur
af landinu. Þetta var þegar menn
kepptust við að veiða sem mest af
makrílnum til að ná góðri viðmið-
un á hvert skip áður en kvótinn
yrði settur á. Ég var svo stýrimað-
ur alltaf eftir það ef Víkingur var
sendur í einhver verkefni. Á haust-
vertíðinni 2011 þurfti Magnús að
fara í land í hálfan mánuð eða svo
og ég tók þá við skipstjórninni en
hann kom aftur og var fram undir
áramót. Eftir það var ég skipstjóri
fram í lok vertíðar í mars 2013 en
síðan hefur Víkingur legið bund-
inn við bryggju.“
Lipurt og gott nótaskip
Gunnar segir hafa verið gott að
koma um borð í Víking sem sé
talsvert stærra skip en hann hefði
stjórnað áður. „Víkingur er auð-
vitað glæsilegt skip og það hefur
mér þótt hann vera allt frá því ég sá
hann fyrst fyrir mörgum áratugum.
Hann er glæsilegt sjóskip og gang-
urinn engu líkur. Hann rann ljúft í
gegnum allt og fór vel með mann-
skapinn. Þegar ég kom þar um
borð var, eins og alltaf, valinn mað-
ur í hverju rúmi, allt reyndir sjó-
menn. Víkingur er mjög lipur og
gott nótaskip þannig að auðvelt var
að athafna sig á honum.“ Gunn-
ar segir alltaf hafa verið gaman að
koma um borð í Víking þótt ver-
tíðarnar hafi verið stuttar. Allt hafi
gengið smurt þar um borð og allir
gengið í sín verk sem þeir þekktu.
Árin áður hafði Gunnar verið skip-
stjóri á dýpkunarskipum hjá Björg-
un hf en hann byrjaði á Perlu 2006.
Lengst af áður hafði hann þó ver-
ið hjá útgerð Svans RE eða í aldar-
fjórðung og á tveimur skipum, fyrst
stýrimaður en lengst af skipstjóri.
Fæddur og uppalin
Langnesingur
Gunnar Gunnarsson er fæddur á
Þórshöfn á Langanesi en uppalinn
á Raufarhöfn. Hann segist, eins og
aðrir strákar þar, hafa byrjað að
snuðra í kringum bátana á staðn-
um og fá að fara í róðra með trill-
um í barnæsku. „Ég var svo fyrst
munstraður á bát þegar ég var á
sextánda ári og það var Sigurkarfi
frá Njarðvík. Síðan var ég á ver-
tíðarbátum þarna suðurfrá en svo
lá leiðin á Faxa úr Hafnarfirði og
Fífil. Þaðan fór ég til Óla Óskars
útgerðarmanns á Óskar Halldórs-
son RE en eftir það hjá Ingimundi
Ingimundasyni á Svani RE fyrst
stýrimaður og svo skipstjóri.“
Þetta er það sem búast
mátti við
Þegar hann er spurður hvernig það
sé að fara með Víking í sína loka-
höfn þar sem hans bíði niðurrif,
glottir Gunnar aðeins. „Þú sérð
það nú ég er búinn að vera með tár-
in í augunum allan tímann í þess-
ari ferð. Nei, þetta er bara það sem
mátti búast við. Hann er nú búinn
að skila sínu og er barn síns tíma
en ekki mörg skip sem staðið hafa
honum á sporði. Það þýðir ekki að
súta það. Þetta er bara eins og lífið,
maður á eftir að sakna þessa glæsi-
skips enda glæsilegt á sjó.“ Gunn-
ar hefur verið samfellt á sjó frá því
hann var á sextánda ári og segist
ekki viss um hvað taki við hjá sér
núna. „Ég byrja nú bara á sumarfríi
en þetta fer örugglega að vera nóg
á sjónum enda búinn að vera þar
í hálfa öld, þetta er orðið nokkuð
þokkalegt,“ segir Gunnar Gunn-
arsson skipstjóri eldhress. hb
Gunnar í skipstjórastólnum á Víkingi. Við hlið hans er Sigurður Villi vélstjóri.
„Rífum skipin með tilhlýðilegri virðingu“
Eyrbekkingurinn Þrándur And-
ersen hefur búið í Danmörku í 27
ár. Síðustu 12 árin hefur hann unn-
ið hjá Fornæs í Grenå. Hann seg-
ir talsvert um að íslensk skip hafi
komið til niðurrifs hjá Fornæs. „Ég
hef nú ekki tölu á þeim en þau eru
nokkuð mörg af ýmsum stærðum.
Ég held þó að Víkingur og Beitir
NK séu stærstu íslensku fiskiskip-
in sem komið hafi hingað,“ segir
Þrándur og bætir við að það sé nú
ekki besta og skemmtilegasta verk-
ið að rífa skip sem hann þekki eitt-
hvað til. Mest hafi þetta þó verið
útlend flutningaskip síðustu árin og
þeim fylgi engin sérstök saga eða
tilfinning. „Annars er það svo að
við reynum að ganga með tillhlýði-
legri virðingu um þessi skip þegar
þau eru rifin. Ef eitthvað finnst um
borð sem gleymst hefur að taka og
okkur finnst merkilegt þá tökum
við það til handargagns. Þetta með
að rífa skipin er nú bara
gangur lífsins, allt geng-
ur úr sér og það á við
um skipin jafnt og okkur
mannfólkið.“
Verulega stór
partasala
Þrándur sýndi Víkings-
mönnum þau húsakynni
Fornæs sem hýsa vara-
hlutalager fyrir skip en
þar má sjá báta- og skipa-
vélar af öllum stærðum og gerðum.
Alls kyns aukahlutir úr skipum eru
þar líka, skipstjórastólar, kýraugu,
utanborðsmótorar af léttabátum
og nánast allt sem hægt er að finna
um borð í einu skipi. Allt er þetta
vel skipulagt og merkt. Menn voru
sammála um að hafa aldrei fyrr séð
stærri partasölu enda er það svo
að margir eigendur gamalla skipa
og báta leita fyrst til Fornæs vanti
þá einhverja varahluti. Stýrishúsin
hafa selst vel síðustu ár. Oft eru þau
notuð til að setja á gamla báta en
einnig hafa mörg stærri stýrishús-
anna verið seld sem sumarhús. Á
útisvæðinu má sjá fastsetningartóg
í rekkum og gúmmíbáta af ýmsum
stærðum.
Stálið úr skipunum er svo selt til
endurvinnslu og Þrándur segir að
undanfarin ár hafi mest af því far-
ið til Tyrklands. Í Tyrklandi er ein-
mitt verið að smíða tvö ný uppsjáv-
arveiðiskip fyrir HB Granda og
einnig er fyrirhuguð smíði þriggja
ísfisktogara þar fyrir fyrirtækið. Því
gæti farið svo að þýska eðalstálið úr
Víkingi endi í einhverju hinna nýju
skipa sem HB Grandi fær á næstu
árum.
hb
Þrándur sýnir Gunnari skipstjóra Víkings hluta af
varahlutalagernum hjá Fornæs.
Myndskreyttur rafmagnsbíll í eigu
Fornæs
Menn kunna ýmislegt fyrir sér. Hér er Gunnar að gera sunnudagssteikina klára í
lokaferðinni. Lambalæri að hætti kafteinsins.
Kafteinninn er sögumaður góður. Hér segir hann viðstöddum eina góða á vara-
hlutalagernum hjá Fornæs í Danmörku.
Gengið frá tollpappírum við komuna til Danmerkur.