Skessuhorn - 13.08.2014, Side 10

10 MIÐVIKUDAGUR 13. ÁGÚST 2014
Slys á fjórhjóli
AKRANES: Ökumaður
fjórhjóls var í vikunni flutt-
ur á sjúkrahúsið á Akranesi
eftir að hann hafði velt hjóli
sínu. Hjólið fór yfir mann-
inn og slóst m.a. í höfuð
hans. Hjálmurinn brotnaði
við það en maðurinn slasað-
ist þó ekki alvarlega. Lög-
regla telur þó lítinn vafi á að
hjálmurinn kom í veg fyr-
ir að illa færi. Í dagbók lög-
reglu kemur einnig fram að
þrjár bifreiðar lentu saman á
Akrafjallsvegi (sjá frétt á bls
2). Ökumaður einnar bif-
reiðarinnar úr því óhappi var
fluttur á sjúkrahús til skoð-
unar en hann kenndi eymsla
í hálsi.
–mm
Tilnefningar til
verðlauna
UMHVERFI: Frestur til
að senda umhverfis- og auð-
lindaráðuneytinu tilnefning-
ar vegna tvennra verðlauna
sem ráðherra veitir á Degi
íslenskrar náttúru rennur út
17. ágúst næstkomandi. Um
er að ræða Fjölmiðlaverð-
laun umhverfis- og auðlind-
aráðuneytisins og Náttúru-
verndarviðurkenningu Sig-
ríðar í Brattholti. Nánari
upplýsingar er að finna í frétt
á heimasíðu ráðuneytisins.
–fréttatilk.
Óskaddaður
eftir fall á 220
km hraða
AUSTURLAND: Lögregla
mældi sl. fimmtudag öku-
mann bifhjóls austur á Jök-
uldal á 220 km/klst hraða
þar sem hámarkshraði er 90
km/klst. Maðurinn féll af
hjólinu og var sjúkraflutn-
ingabíll kallaður á vettvang
sem flutti hann á HSA á Eg-
ilsstöðum. Vélhjólamaður-
inn reyndist lítið sem ekk-
ert slasaður og fékk að lok-
inni skoðun á heilsugæslunni
fylgd á lögreglustöðina hvar
hann var sviptur ökurétti
til bráðbirgða. Þrátt fyr-
ir að frétt þessi eigi sér upp-
haf eins langt frá starfssvæði
Skessuhorns og mögulegt er,
er hún birt til að sýna hversu
heppnir menn geta verið,
þrátt fyrir bíræfinn glanna-
skap í umferðinni.
–mm
Bíll valt
SKÓGARSTR: Fólksbíll
valt á Skógarstrandarvegi
á Snæfellsnesi um hádegis-
bil 2. ágúst sl. Tveir voru í
bílnum og voru þeir fluttir
á Landspítalann í Reykjavík.
Meiðsli þeirra voru ekki talin
alvarleg. Bílinn er hins vegar
gjörónýtur.
–mm
Tillaga um nýtt útlit á Grímshúsinu í Borgarnesi
Grímshúsfélagið í Borgarnesi hefur
fengið Sigurstein Sigurðsson arki-
tekt til að gera tillögur að endur-
hönnun hússins. Sigursteinn hef-
ur nú skilað tillögum sem að sögn
Sveins G. Hálfdánarsonar ritara
stjórnar, á að kynna frekar á al-
mennum félagsfundi sem líklega
verður síðar í þessum mánuði.
Grímshús stendur í Brákarey. Hús-
ið sjálft er ekki mjög gamalt og því
ekki friðað en þeim mun merkilegri
er saga þess sem samofin er út-
gerðar- og atvinnusögu Brákareyj-
ar. Einnig er talið að sveitarstjórn
Borgarneshrepps, sem þá var, hafi
á einhverjum tímapunkti verið með
skrifstofur sínar á lofti hússins.
Sigursteinn sagði í samtali við
Skessuhorn að stífir fundir hafi ver-
ið með honum og stjórn í tengslum
við verkið, en smáatriði útfærsl-
unnar verði kynnt á fundinum. Að-
spurður um fjármögnun á verk-
inu sagði hann stjórn Grímshúss-
félagsins ótrúlega seiga að afla fjár
svo hann teldi að eitthvað væri til í
framkvæmdir. Stjórnin hefði í raun
lyft grettistaki því ekki væri langt
síðan hefði átt að rífa húsið. „Hug-
mynd skaut upp kollinum, þar sem
gluggar í húsinu eru margir og
misjafnlega stórir, að leyfa fólki að
kaupa einn glugga og kosta við-
gerð á hinum. Og vegna þessa fjöl-
breytileika gætu líklega flestir tekið
þátt. Sumir keypt stóra glugga, aðr-
ir litla, allt eftir efnum og aðstæð-
um, því nauðsynlegt er að fara að
laga gluggana og klæðinguna einn-
ig. Það er orðið illa farið.“
Sigursteinn sagði staðsetningu
hússins í raun sérstaka. Hryggj-
arstykkið í gatnakerfi Borgarness
eru Borgar- og Brákarbraut og við
endann á þeirri síðarnefndu stend-
ur Grímshús. Staðsetningin býður
upp á mikla möguleika að mati Sig-
ursteins því ekki skarta mörg bæjar-
félög heilli eyju sem auðveldlega er
hægt að komast út í. „Gaman væri
ef hægt yrði að hafa sýningu í hús-
inu í kringum þessa útgerðarsögu.
Félagið hefur látið gera skipslíkön
sem auðvitað eiga heima þarna og
svo væri gráupplagt að hafa kaffi-
hús og jafnvel menningarhús af
einhverjum toga. Gestir og gang-
andi geta þá skoðað eyjuna, farið á
Samgöngusafnið eða í Nytjamark-
aðinn og sest síðan í rólegheitum
með kaffi og vöfflu.“
Sveinn Hálfdánarson ritari
stjórnar sagði í samtali við Skessu-
horn að sveitarfélagið Borgarbyggð
væri eigandi að húsinu en Gríms-
húsfélagið skyldi ráðstafa fjármun-
um og sjá um viðhald í samvinnu
við forsvarsmenn sveitarfélagsins.
Samkomulag hafi verið gert milli
sveitarstjórnar og Grímshússfélags-
ins um húsið og framkvæmdir þar.
Því væri nauðsynlegt að sveitar-
stjórn og félagið gengju í takt varð-
andi lagfæringar. Sveitarstjórn ætti
eftir að segja sinn hug á þessum út-
færslum og vegna samkomulagsins
við sveitarstjórn þarf hún að blessa
yfir áður en farið verður í næstu
framkvæmdir. Sveinn sagði jafn-
framt að stjórnir Grímshússfélags-
ins og sveitarfélagsins hefðu sam-
þykkt að nýta húsið undir útgerð-
arsögu svæðisins ásamt því að vera
alhliða menningarhúss og jafnvel
fjalla þar um atvinnusögu eyjarinn-
ar.
bgk
Grímshús eins og það lítur út í dag. Grímshús eins og Sigursteinn Sigurðsson arkitekt sér fyrir sér að það gæti litið út
í framtíðinni.
Svipmynd innan úr húsinu samkvæmt hugmyndum Sigursteins.
Leitarmenn vitjuðu slysstaðar frá 1955
Á miðvikudaginn í liðinni viku kom
hópur félaga úr lávarðadeild Flug-
björgunarsveitarinnar í Reykja-
vík að rótum Akrafjalls. Tilefnið
var heimboð Skagamannsins Sig-
urjóns Jósefssonar, en hann vinn-
ur um þessar mundir að gerð heim-
ildamyndar um flugslysið þeg-
ar C-47 vél bandaríska flughersins
fórst í norðvestanverðu fjallinu 21.
nóvember 1955. Fórust allir fjór-
ir sem í vélinni voru. Fjórir af 32ja
manna leitarhópi Flugbjörgunar-
sveitarinnar, sem kom að flaki vél-
arinnar 23. nóvember þetta ár, eru
enn á lífi og vitjuðu flaksins í síð-
ustu viku ásamt félögum sínum.
Ítarleg frásögn um aðdraganda
flugslyssins í Akrafjalli síðla árs
1955 birtist í Skessuhorni í maí
2013 í samantekt Magnúsar Þórs
Hafsteinssonar blaðamanns. Þar
var slysið rifjað upp, en ekki síst að-
dragandi þess og að því er virðist
ótímabært reynsluflug vélarinnar.
Byggði frásögnin á skýrslu banda-
ríska flughersins um atburðinn, en
efni þetta hafði ekki birst í fjölmiðl-
um áður. Þar sagði m.a: „Miðviku-
daginn 23. nóvember 1955 gat að
líta dapurlega frétt í dagblöðum á
Íslandi. Mörgum var brugðið, ekki
síst íbúum Akranesbæjar og fólki
í sveitunum umhverfis Akrafjall.
Tveimur dögum fyrr hafði banda-
rísk herflugvél frá Keflavíkurflug-
velli rekist á klettabeltin í norð-
urhlíðum fjallsins, tæst í sundur
og fjórir menn farist. Enginn virt-
ist hafa orðið var við slysið. Flak-
ið fannst ekki fyrr en rúmum sól-
arhring eftir að vélin fórst. Þá hafði
þegar verið lýst eftir henni og um-
fangsmikil leit hafin bæði á sjó og
úr lofti.“
Á næsta ári verða 60 ár liðin frá
slysinu. Enn má finna tætlur af braki
úr vélinni í hlíðum Akrafjalls á stað
sem kallast Pyttar ofan við bæinn
Ós. Þar neðan undir var í fyrrasum-
ar reist minnismerki um slysið, að
forgöngu nokkurra Skagamanna,
meðal annarra Magnús Karlsson
en Sigurjóns Jósefssonar vinnur að
gerð heimildarmyndarinnar. Sigur-
jón segir að þrír af Flugbjörgunar-
sveitar mönnunum hafi farið með
honum að þeim stað neðan við slys-
staðinn. Enn megi þar finna brak úr
vélinni. Sigurjón segist nú vera að
safna að sér ýmsum þeim heimild-
um sem hann komist yfir um slys-
ið. Meðal annars tekur hann viðtöl
við björgunarmennina auk fjölda
annarra. Sjálfur segist Sigurjón
vera flugáhugamaður en auk þess
áhugamaður um kvikmyndatöku.
Hafi hann myndað mikið á Akra-
nesi síðasta áratuginn. Þannig sam-
ræmist þessi heimildamyndargerð
áhugamálum hans.
mm
Frá heimsókn félaga úr lávarðadeild Flugbjörgunarsveitarinnar að minnisvarð-
anum um flugslysið við rætur Akrafjalls. Á fánanum halda þeir sem komu að
slysstaðnum 1955. F.v. Birgir, Guðmundur, Sigurður og Pálmi. Sigurjón Jósefsson
var leiðsögumaður þeirra í heimsókninni og er efstur á myndinni.
Minnismerkið við rætur Akrafjalls, en
það er m.a. gert úr hluta hjólabúnaðar
úr vélinni.
Flugvél sömu gerðar og sú sem fórst í Akrafjalli síðdegis 21. nóvember 1955. Þessi
vél er í sömu litum og sú sem flaug á fjallið. Rauði liturinn var öryggisatriði. Hann
var notaður á herflugvélar á norðurslóðum svo flök þeirra sæust betur í snjóhvítu
landslaginu ef þær færust. Í daglegu tali kölluðu Íslendingar þessar vélar „þrista“
eða Douglas Dakota.