Skessuhorn - 13.08.2014, Side 26

26 MIÐVIKUDAGUR 13. ÁGÚST 2014
Að taka Jónas Kristjáns með - með allt sitt prúða og góða geð!
Vísnahorn
Það eina sem ekki breytist er að allt breyt-
ist sagði einhver gáfaður maður fyrir margt
löngu. Ég hef nokkra tilhneigingu til að trúa
þessu. Þær ákvarðanir sem á einhverjum tíma
eru teknar og sýnast þá skynsamlegar verða
ekki endilega svo skynsamlegar mörgum árum
seinna þegar aðstæðurnar eru orðnar breyttar.
Eitt af þeim vandamálum sem við erum bless-
unarlega laus við er það þegar tvær eða fleiri
þjóðir búa í sama landi eða þegar ein þjóð
býr í mörgum löndum. Við höfum líka slopp-
ið blessunarlega við að einhverjir stórlaxar í
úttlandinu tækju uppá að skipta landinu ein-
hvern veginn með reglustiku án þess að spyrja
nokkurn mann álits eða ákveða að nú skuli
þessi hópur búa þarna og þessi þarna. Þegar
Ísraelsmenn gerðu sprengjuárás á barnaskóla
á Gasasvæðinu var Birgi Marínóssyni nóg
boðið og varð að orði:
Hvílík vá og voði.
Veröld höndum fórnar.
Barnamorð í boði
Bandaríkjastjórnar.
Eitt og annað hefur verið rætt bæði nú og
áður um gáfnafar íslenskra lögregluþjóna og
þeirra yfirmanna eða kvenna. Þegar Sólveig
Pétursdóttir kom á sínum tíma fram með
sína bráðsnjöllu hugmynd um pappalöggurn-
ar, sem gæta skyldu Keflavíkurvegarins, orti
Hjálmar Freysteinsson:
Eiginleika löggunnar
lengi þekkt ég hefi.
Margan vissi ég þunnan þar
sem þó var ekki úr bréfi
Síðar þegar næsta ráðuneyti Davíðs Odds-
sonar var skipað átti Sólveig ekki sæti þar:
Strikuð út úr stjórnarbók
stoð þó ætti ríka.
Drottinn gaf og Drottinn tók
og Davíð gerir það líka.
Það er ef til vill svolítil tímaskekkja að birta
vísu um sinuelda svona upp úr miðju sumri
eftir allar þær rigningar sem á okkur hafa
dunið að undanförnu. Eldar hafa þó logað í
Svíþjóð og orðið fólki til tjóns og skaða þar og
hver veit hver verður næstur. Eftir þá frægu
Mýraelda kvað Hálfdan Ármann Björnsson:
Er á Mýrum mikið puð
frá morgni dags og fram á kveld.
Viltu ekki góður Guð-
ni glönnum banna að kveikja eld.
Það kemur stundum fyrir að ég sé í fjöl-
miðlum nöfn á fólki sem virðist gert ráð fyr-
ir að allir þekki. Ég bara kannast ekkert við
þessar manneskjur og hef ekki einu sinni
drukkið með þeim kaffi. Sýnir það best fá-
visku mína og heimóttarhátt. Kona mun
nefnd Pamela Anderson og ku vera þekkt af
leik í kvikmyndum. Sérstaklega þeirri tegund
mynda sem gengur út á að sýna í verki hlý-
hug og kærleika milli karls og konu en gerir
minni kröfur til efnismikils fatnaðar. Sú um-
rædda kona mun hafa farið til Færeyja nýver-
ið þeirra erinda að skamma Færeyinga fyrir
grindhvaladráp. Ekki mun henni hafa orðið
svo mjög ágengt við þá iðju en þrotlaust efni
frændum vorum til brosvipra. Hélt langar
ræður um ættrækni og ættfræði hvala ásamt
greind þeirra sem hún taldi verulega mikla.
Skal í sjálfu sér ekki úr því dregið en raun-
ar tel ég að greind flestra dýra sé almennt
vanmetin. Jafnvel þó um sé að ræða stera-
fóðraða bola sem hafðir eru til að fóðra fólk í
því Guðs eigin landi. Reyndar er greind dýra
ekki alltaf á nákvæmlega sömu sviðum og
mannskepnunnar en fjölbreytninni ber líka
að fagna og enda er mönnunum full þörf á
að gera sér grein fyrir ófullkomleika sínum.
En sem sagt um veru miss Pamelu í Færeyj-
um var þetta kveðið:
Þú barmmikla brjóstgóða mær
þú blómlega síðjúgra hind
auðvitað áttu í Fær-
eyjum að pass´uppá grind.
Fjölskyldu tengslin þú fannst
fávísum hvölunum í
Ekki svo ólíkt, þú manst
árin með Tómasi Lee.
Sumir telja að okkur Íslendingum væri fyr-
ir bestu að ganga aftur inn í Noreg og ætli við
eigum ekki álíka rétt til landa þar og Ísrael-
menn til þess svæðis sem þeir telja sitt. Það
er styttra síðan við fórum. Á hagyrðingamóti
á Borgarfirði eystra lagði Þórarinn Eldjárn
þetta til mála:
Með því hiklaust mæla þor’eg
sem mikið þjóðráð gæti virst
að Gunnar Smári gangi í Noreg
og gjarnan bara sem allra fyrst.
Einnig teldi ég tilvaleð
að taka Jónas Kristjáns með
með allt sitt prúða og góða geð.
Stefán heitinn Jónsson frétta- og alþing-
ismaður var mikill húmoristi og prýðilegur
hagyrðingur. Hann lagði töluverða rækt við
þann bragarhátt sem kallaður er Slitruhátt-
ur og byggist á því að orð eru slitin í sundur
og orðum eða atkvæðum stungið inn á milli.
Gjarnan er líka röð orðhlutanna ruglað eitt-
hvað. Nokkrir hafa haldið uppi merkinu eftir
lát Stefáns og þar á meðal Einar Baldvin Páls-
son sem orti um ástand mála í Úkraínu:
-tín er orðinn tæpur Pú-
taka -kraínu vill Ú-
-dmíla þungan dæsir Ljú-
dömpar -sslandsforseta Rú-
Í tilefni nýafstaðinna hinsegin daga, því
öll erum við nú hinsegin ef miðað er við þá
sem eru hinsegin miðað við okkur, orti Ant-
on Helgi Jónsson:
Þótt vilji engar Jónur Jón
oft Jónar hafa gaman;
það tíðkast jafnt að hjónur, hjón
og hjónar búi saman.
Það er sameiginlegt með öllum mönnum
hvaða stöðu sem þeir gegna í þjóðfélaginu og
hver sem kynhneigð þeirra getur verið að þeir
þurfa að taka til sín einhverja fæðu og helst
svona tvisvar til þrisvar á dag. Á bak við þá
fæðu stendur yfirleitt bóndi með einum eða
öðrum hætti, annaðhvort innlendur eða er-
lendur. Það er hinsvegar til þæginda að hafa
einhverja milliliði því það getur orðið snún-
ingasamt fyrir venjulega bændur að elta uppi
fólk um allar jarðir til að selja því kjötbita. Um
konu nokkra sem ástundaði kjötsölu á Siglu-
firði norður kvað Stefán Stefánsson:
Frúin seldi flestum ket
fjölguðu kunningjarnir.
Fyrir aura allt hún lét
eins og gyðingarnir.
Það gengur reyndar á ýmsu í heimi við-
skiptanna eins og við Íslendingar höfum sann-
reynt. Guðmundur Sigurðsson, bankamaður
og gamanvísnahöfundur, lýsti því þannig:
Á viðskiptanna vegaleysu
víða leynist klifið bratt,
Mammon bakar mörgum hneisu
manni, sem í byrjun reisu
gróðaveginn gengur hratt.
Samvizkuna sumir flekka:
Í sýndargengi kapp er þreytt:
Blankir menn á börum drekka.
borga síðan allt með tékka
akkúrat á ekki neitt.
Í fjármálanna ys og erjum
ýmsa grípur hik og fát,
á réttvísinnar skreipu skerjum
skakkafall er búið hverjum
sem fer þar ei með fullri gát.
Ætli það þætti ekki nokkuð sæmandi að
enda þennan þátt með vísu sem Matthías
Jochumsson orti til frænda sinna á unglings-
aldri og mættu fleiri taka þessar ráðleggingar
sér til fyrirmyndar:
Lærið guðspjöll Gyðinga.
Göfuglyndi Araba.
Snilld og fegurð Forn-Grikkja.
Frægð og hreysti Rómverja.
Með þökk fyrir lesturinn,
Dagbjartur Dagbjartsson
Hrísum, 320 Reykholt
S 435 1189 og 849 2715
dd@simnet.is
Segir tóna Önfirðinga og Skagamanna passa vel saman
Karlakórinn Fjallabræður hefur
verið starfandi um árabil og nýt-
ur sívaxandi vinsælda. Halldór
Gunnar Pálsson stjórnandi kórs-
ins er tekinn tali því spurst hafði að
Skagamönnum færi ört fjölgandi í
Fjallabræðrum. Um upphaf þess
að þessi einradda kór var stofnaður
segir Halldór Gunnar þeir hafi eitt
sinn verið að vinna saman tónlist-
arefni, Ásgeir Andri Guðmundsson
og hann. Sá fyrrnefndi í textagerð
en Halldór Gunnar í tónunum.
„Og þar sem við vorum nú klár-
ir með fullt af efni en engan til að
syngja, sagði ég að það vantaði kór
í þetta. Ég hringdi bara í vinina og
þaðan kom nafnið sem einn þeirra
stakk upp á. Kórinn blómstraði svo
hægt og rólega, menn af nærliggj-
andi fjörðum fóru að vera með og
hér erum við svo staddir í dag,“
segir Halldór Gunnar.
Fyrir utan Vestfirðinga eigi Ak-
urnesingar einna greiðustu leið-
ina inn í kórinn. „Allir eru jafnir í
kórnum en þessir tveir hópar eigi
mjög vel saman. Ég er frá Flateyri
og eftir snjóflóðin 1995 buðu Ak-
urnesingar börnum úr grunnskól-
anum á Flateyri að koma til sín í
heimsókn. Farið var í tveimur hóp-
um og móttökurnar voru hreint út
sagt stórkostlegar. Þetta var eigin-
lega eins og að komast í sumarbúð-
ir af bestu gerð fyrir okkur krakk-
ana að vestan. Þetta var dásam-
legur tími, vel hugsað um okkur
og kannski má segja að ég sé bara
að borga þetta til baka með því að
bjóða Skagamenn sérstaklega vel-
komna í kórinn. Allavega var það
svo að þegar fyrsti Skagamaðurinn
óskaði eftir því að ganga í kórinn,
sagði ég strax já, þeir væru alltaf
velkomnir til okkar. Af um ríflega
50 manna karlakór í dag, eru lík-
lega tíu Skagamenn í kórnum.“
Halldór Gunnar segir merki-
legt að þegar farið sé að skoða ætt-
ir kórfélaga, virðast flestir eiga
rætur á Flateyri eða fjörðunum í
kring. „Sem dæmi er einn ágæt-
ur Mýramaður í kórnum. Á sín-
um tíma var hann að læra söng hjá
Margréti Eir og vildi halda áfram
að syngja. Hún sagðist vita um fé-
lagsskapinn sem hentaði honum og
benti á Fjallabræður. Honum leist
nú ekkert meira en svo á að fara
að syngja í einhverjum karlakór en
mætti samt á æfingu og leist svo vel
á að hann er hér enn. En þegar far-
ið var að spjalla saman kom í ljós að
afi hans var frá Flateyri og Pöbbinn
á staðnum er rekinn í húsi afa hans.
Við höfum ítrekað rekið okkur á
svona tilviljanir innan hópsins.
Besta sagan er þó tengd kórfélaga
sem heitir Arnar,“ segir Halldór
Gunnar með kátínu í röddinni.
„Langamma hans átti heima á Flat-
eyri. Hún hafði verið hálf bresk en
dáið ung og átti fjölskyldan eng-
ar myndir og hafði litla vitneskju
um hana. Í samtali kemur fram
að hún hafði átt heima hjá ömmu
minni og afa,“ og nú hlær Halldró
dátt. „Sem sagt. Ég fer að skoða
og þá finnst þar fullt af myndum
af konunni svo nú átti Arnar allt í
einu myndir og frásagnir af þessari
langömmu sinni sem hafði eigin-
lega verið týnd fram að því. Svona
eru tengingarnar allsstaðar í þess-
um frábæra kór.“
Aðspurður af hverju svona gerð
af kór, svarar Halldórs stutt og lag-
gott. „Það er bara af því að þetta er
svo skemmtilegt. Félagsskapurinn
er góður, við njótum þess að vera
saman því allir eru vinir.“ Í flestum
sveitum hafa líklega verið starf-
andi karlakórar einhvern tímann,
sú hefð er gömul á Íslandi og það
er kannski einnig eðlilegt að form-
ið taki breytingum. „Við höfum al-
veg heyrt gagnrýnisraddir líka eins
og að við syngjum bara einraddað,
séum falskir og annað í þeim dúr.
En við látum það ekkert trufla okk-
ur. Menn eru ánægðir og viðtök-
ur hafa verið góðar. Okkur finnst
þetta gaman sem skilar sér líka til
áheyrandans.“
Kórinn var að koma af þjóðhá-
tíð í Vestmannaeyjum þegar blaða-
maður Skessuhorns náði tali af
Halldóri. Hann sagði næsta verk-
efni vera að skríða hægt og rólega
út úr hýðinu eftir þá törn sem ný-
liðin er, „en svo förum við að taka
upp nýja plötu,“ sagði kórstjórinn
að endingu.
bgk
Fjallabræður hafa notið vaxandi vinsælda og innan kórsins ríkir andi vináttunnar.
Halldór Gunnar Pálsson kórstjóri
Fjallabræðra segir tóna Önfirðinga og
Skagamanna passa vel saman.