Skessuhorn - 24.09.2014, Blaðsíða 26

26 MIÐVIKUDAGUR 24. SEPTEMBER 2014
Roggnir og svásir en rámir og hásir - því það var svo þurrt að kalla
Vísnahorn
Ferðalög á sjó byggjast núorðið mest á ann-
arri orku en vindi og vöðvum en allir ættu
þó að vera óskemmdir af þessum leiðarvísum
milli Akraness og Reykjavíkur og gæti jafnvel
ýmislegt af þeim verið í fullu gildi enn:
Kollafjörðinn miðjan má
maður talinn vera
Lágafell og Lundey þá
lítur saman bera.
Fjarðamótum einatt á
er að vænta hviðu.
Bragnar segja beri þá
Borg í Vallárskriðu.
Beri ekki bátinn fall
brimils kviku jarðar
múlinn undir Akrafjall
er á miðju fjarðar.
Þeir sem ekki þjáir stolt
þurfa ei dýpra að slaga.
Beri háls í Brautarholt
brimleið fyrir Skaga.
Það er nú svo í blessaðri pólitíkinni að nán-
ast það eina sem allir eru sammála um er að
allir hinir hafi rangt fyrir sér. Ekki veit ég með
vissu hvort Bjarni frá Gröf orti eftirfarandi í
orðastað stjórnmálamanns en frekar finnst
mér það líklegt:
Endalaust ég alltaf finn
annarra sálir grunnar.
Ég er sjálfur manni minn
miðja tilverunnar.
Margir eru þeir sem berjast í bökkum við
að standa fjármálastofnunum skil á sínum
verðtryggðu lánum og hafa ýmsar skoðanir
á útreikningum þeirra sem og fjármálastofn-
unum yfirleitt. Auðvitað er eðlilegt að menn
borgi sínar skuldir en ef til vill ekki marg-
faldar. Ég man líka fullvel þá tíma þegar all-
ir græddu á að skulda en peningarnir brunnu
upp í verðbólgunni ef þeir voru lagðir í banka.
Eitthvert basl hefur þó trúlega verið á Hjálm-
ari frá Hofi þegar hann kvað:
Ennþá ber ég baggann minn
brekkuna heim að leiði.
Það er aumi áfanginn
yfir Þrælaheiði.
Hvernig sem fer nú um þann áfanga eða
aðra þá þurfa flestir einhvern náttstað þangað
til kemur að þeim síðasta. Um næturgistingu
kunningja síns kvað Pétur Jónsson frá Stökk-
um á Rauðasandi:
Einn á kvisti Ari gisti,
ekki tristur var.
Hrund ei missti heldur kyssti
hana lystugt þar.
,,Alltaf breytist ástand lýða, eyðikotum
fölgar víða,“ sagði Lúðvík Kemp hér um árið
og enn finnst mér óþarflega mikið af eyðibýl-
um. Við eyðirúst kvað Hjálmar frá Hofi:
Yfir nóttin færir frið,
fegurð óttu þrotin,
því er hljótt að hlusta við
húsatóftarbrotin.
Almennt hugsa bændur vel um heilbrigði
bústofns síns enda eiga þeir allt sitt undir
því að bústofninn sé hraustur og afurðagóð-
ur. Þjónusta dýralækna hefur reyndar aukist
mjög á undanförnum áratugum og þar með
kostnaður sem ýmsum þykir alveg nógur þeg-
ar á að borga, hvort sem dýralæknarnir eru nú
eitthvað ofsælir af sínum hlut. Ég held að það
hafi verið Sigmundur Jónsson á Vestara Hóli
sem orti um sinn dýralækni:
Á mér svínar óþokkinn,
ekkert hag minn bætti.
Ég dýralæknis djöfulinn,
dræpi ef ég mætti.
Þó fyrri hluti sumarsins hafi ekkert verið
okkur of góður er svosem ekkert hægt að vera
að kvarta undan haustinu, enda orti Magnús
Halldórsson:
Blasir við oss boðlegt haust,
blíðuveður löngum.
Því mun vera þrautalaust,
að þvælast um í göngum.
„Mér er alveg sama hverju hann spáir. Bara
að veðrið verði gott,“ var haft eftir einum
látnum vini mínum eitt sinn sem hann reið
í leit og kom við á bæ og fékk sér kaffisopa
örlítið bragðbættan. Veðurstofan er líka sí-
fellt að spá einhverju og oftast góðu. Stund-
um hljóðar spáin uppá „þurrt að kalla“ og um
það veðurlag kvað Björn Ingólfsson:
Bændurnir flykktust til fjalla
og færðu heim sauðina alla,
roggnir og svásir
en rámir og hásir
því það var svo þurrt að kalla.
Sigurlín Hermannsdóttir bætti síðan við:
Menn sóttu sitt fé upp til fjalla
og fundu víst sauðina alla.
Þreyttir og þurrir
þrumuðu kjurrir
en vættu svo kverkar að kalla.
Það hefur löngum verið hentugra að sem
gangnaforingjar séu valdir vaskir menn sem
ganga ódeigir að hverju því verki sem þarfnast
framkvæmdar og ljúki því rösklega með skjót-
um og skilvirkum hætti. Eftirfarandi bragur
mun vera eyfirskur að uppruna þó ekki þekki
ég tilurð hans nánar:
Frækinn maður til fjalla reið,
fáknum lipra hleypti á skeið
sem gangnaforingi lagði leið
um Leirdalsheiði og Hnjúka
Og göngunum þarf með glæsibrag að ljúka.
Féð var til réttar rekið hratt,
regnið í fossum niður datt,
fáum var þá í geði glatt
en gangnaforinginn kenndur
hver viskýdropi var sem af himnum sendur.
Dálítill kom á doði í hann
datt hann í blund sem á hann rann
í réttinni svefnstað reyndar fann
en rollurnar á hann skitu.
Þeir sáu það glöggt er sofandi manninn litu.
Inni í réttinni hrýtur hátt,
hóar stöðugt í norðurátt,
munnurinn opinn upp á gátt,
í honum klígja að vonum
því rolluskíturinn rataði í munninn á honum.
Í draumalandi hann drakk um stund
dreypti á veig með ungi hrund
allt í einu hrökk upp af blund.
andann við það að missa,
því rollubjálfi var rétt í þessu að pissa.
Svona er þegar sofið er
á svefnstað er fáir velja sér,
margt gerist þar sem miður fer
og mönnum verður að grandi
því skepnurnar fylla allt af skít og hlandi.
Með þökk fyrir lesturinn,
Dagbjartur Dagbjartsson
Hrísum, 320 Reykholt
S 435 1189 og 849 2715
dd@simnet.is
Dag ur í lífi...
Nafn: Haraldur Sigurðsson.
Starfsheiti/fyrirtæki: Eldfjalla-
fræðingur hjá Eldfjallasafninu í
Stykkishólmi.
Fjölskylduhagir/búseta: Ein-
hleypur, bý í Stykkishólmi.
Áhugamál: Náttúra, vísindi, saga,
listir og stjórnmál.
Vinnudagurinn: Mánudagur 22.
september 2014.
Mætt til vinnu og fyrstu verk:
Klukkan 06 vaknaði ég og athug-
aði strax vefsíðu Veðurstofu Ís-
lands varðandi jarðskjálftavirkni
undir Bárðarbungu og nágrenni.
Einnig GPS mælingar á sigi öskju
Bárðarbungu. Skoða helstu fréttir
á mbl.is, New York Times og Gu-
ardian. Athuga tölvupóstinn og
svara sumum.
Klukkan 10: Fundur með bæjar-
stjóra og ritara Stykkishólmsbæj-
ar um skipulagsmál varðandi söfn
í Stykkishólmi.
Klukkan 11: Opna Eldfjallasafn.
Hringi í rafvirkjann til að fá gert
við ljós í safninu.
Hádegið: Gönguferð á Kothraun-
skúlu og Berserkjahraun í Helga-
fellssveit, í rigningu og hvassvirði
en hressandi ganga, um einn og
hálfur tími.
Klukkan 13: Klára grein fyrir
Iceland Review um óróann und-
ir Bárðarbungu og gosið í Holu-
hrauni. Sendi greinina inn til rit-
stjórans. Skipulegg fund hjá
Ferðafélagi Íslands í Reykjavík nk.
fimmtudag, þar sem ég flyt mynd-
skreytt erindi um Bárðarbungu og
gosið í Holuhrauni.
Klukkan 15: Vinn að grein fyr-
ir Morgunblaðið um ferð mína til
Scoresby Sunds á Grænlandi í lok
ágúst mánaðar.
Klukkan 17: Vinn við að skrifa
blogg mitt fyrir daginn. Blogg-
ið er vulkan.blog.is og ég reyni að
senda inn nýtt efni á hverjum degi.
Í þetta sinn fjallar bloggið um sig
öskjunnar í Bárðarbungu.
Hvenær hætt og það síðasta
sem þú gerðir í vinnunni? Það
er aldrei hætt í þessu starfi, sem
er reyndar ekki starf heldur lífið
sjálft.
Fastir liðir alla daga? Lesa og
svara tölvupósti, lesa helstu frétt-
ir frá fjölmiðlum á netinu, fara í
göngu. Helst á fjöll, ef veður leyf-
ir, í tvo til þrjá tíma. Skrifa blogg,
koma við í Eldfjallasafni til að at-
huga stöðuna.
Hvað stendur upp úr eftir
vinnudaginn? Spennandi undir-
búningur fyrir myndskreytt erindi
í Reykjavík um Bárðarbungu og
gosið sem nú stendur yfir.
Var dagurinn hefðbundinn?
Nokkurn veginn.
Hvenær byrjaðir þú í þessu
starfi? Árið 1963.
Er þetta framtíðarstarfið þitt?
Ég vona það.
Hlakkar þú til að mæta í vinn­
una? Vissulega.
Eitthvað að lokum? Nei.
eldfjallafræðings
Félag eldri borgara í Grundarfirði
stóð nýlega fyrir heilmikilli sviða-
veislu í samkomuhúsi bæjarins. Þar
voru heit og köld svið, sviðalappir,
kartöflumús og rófustappa á borð-
um. Það fór því enginn svangur
heim frá þessari veislu enda svign-
uðu borðin undan kræsingunum
hjá eldri borgurum.
tfk/ Ljósm. sk.
Sviðaveisla í Grundarfirði