Skessuhorn - 10.12.2014, Síða 10

10 MIÐVIKUDAGUR 10. DESEMBER 2014
Elkem Ísland á Grundartanga
heiðraði síðastliðinn föstudag
starfsmenn sína fyrir langan starfs-
aldur. Boðið var til hátíðarkvöld-
verðar á Hótel Natura í Reykja-
vík þar sem um 50 starfsmenn voru
saman komnir ásamt mökum og
forsvarsmönnum Elkem Ísland.
Að sögn Þóru Birnu Ásgeirsdótt-
ur mannauðsstjóra voru þar á með-
al 13 starfsmenn sem hafa unnið í
35 ár eða lengur. Þóra Birna segir
að sérstaklega hafi verið boðaðir til
þessa hátíðarkvöldverðar þeir sem
voru búnir að vinna í 25-35 ár eða
lengur, en einnig hafi verið boð-
ið ásamt mökum þeim sem höfðu
10-20 ára starfsreynslu. Starfsmenn
voru einnig leystir út með gjöf-
um. „Við vildum með þessu þakka
starfsmönnunum fyrir hollustu í
garð fyrirtækisins og líka mökunum
fyrir að horfa á eftir þeim til starfa
hjá okkur í allan þennan tíma,“ seg-
ir Þóra Birna. Samtals var starfstími
þeirra 51 starfsmanns sem saman-
komnir voru á föstudagskvöldið
1.340 starfsár. þá
Fyrr á þessu ári voru 35 ár liðin frá
því verksmiðja Íslenska járnblendi-
félagsins tók til starfa á Grundar-
tanga, fyrirtækið sem mörg síðustu
árin hefur heitið Elkem Ísland.
Á dögunum var þeim sem starf-
að hafa hjá fyrirtækinu í meira en
tíu ár haldin veisla og starfsmenn
leystir út með höfðinglegum gjöf-
um. Stjórnendur lögðu áherslu á að
makar kæmu með starfsmönnum til
þessa fagnaðar, enda margir þeirra
búnir að sjá eftir þeim til krefjandi
starfa alveg frá því verksmiðjan tók
til starfa í lok júní 1979. Þeir eru
13 starfsmenn sem Elkem heiðr-
aði fyrir að hafa starfað hjá fyrir-
tækinu frá upphafi. Þeir fengu hver
og einn borgarferð fyrir tvo til Evr-
ópu. Blaðamaður Skessuhorns brá
sér á Grundartanga á dögunum og
átti stutt spjall við þrjá þeirra sem
starfað hafa lengst í verksmiðjunni.
Þeir sögðu að þessi veglega gjöf
hafi komið þeim á óvart. Það hafi
samt alltaf verið þannig um tíðina
að starfsmönnum hafi verið umb-
unað þegar vel hafi gengið og þeir
líka ávallt staðið með fyrirtækinu
þegar ekki hafi vel árað í starfsem-
inni.
Smíðaði fyrsta
skauthólkinn
Þórður Björgvinsson vélvirki er
einn starfsmanna Elkem Ísland
með lengsta starfstímann. „Ég
byrjaði hérna 1. mars 1979 þeg-
ar farið var að undirbúa gangsetn-
ingu verksmiðjunnar. Tíu árin þar
á undan starfaði ég í Vélsmiðju
Þorgeirs & Ellerts, lærði vélvirkj-
unina þar. Þegar ég ákvað að færa
mig hingað inn á Tanga og sagði
upp hjá Þ&E sagði Halli á Sönd-
um, verkstjóri minn: „Jæja, það er
þá best að þú fáir það verkefni að
smíða prufuhólka fyrir skautbún-
aðinn hjá Íslenska járnblendifélag-
inu. Það var síðasta verkefnið mitt
hjá Þ&E og svo fyrsta verkefnið
eftir að ég kom hingað að smíða
skauthólkana. Þannig að það má
segja að ég hafi óbeint verið byrj-
aður að vinna fyrir verksmiðjuna
hérna áður en ég kom hingað. Við
vorum einmitt að reikna það út fyr-
ir stuttu að frá upphafi er búið að
smíða alls 30 kílómetra af skaut-
hólkum. Það eyðist af þeim á sól-
arhring um það bil fjórir og hálf-
ur metri,“ sagði Þórður. Hann seg-
ir að margt hafi breyst á þessum 35
árum í sambandi við framleiðsluna
og vinnuna. „Fyrstu árin var fram-
leiðslan flutt með vörubílum nið-
ur á hafnarbakka og þaðan hífð um
borð í skip. En svo komu gámarn-
ir og mikil breyting varð með til-
komu þeirra.“
Barnið fæddist næstum
í verksmiðjunni
Svandís Vilmundardóttir byrjaði í
sumarafleysingum á skrifstofunni
sama árið og verksmiðjan tók til
starfa. „Þetta er mjög eftirminni-
legt sumar og ár. Við vorum tvær
konurnar hérna á skrifstofunni og
það var byrjað á því að fara með
okkur um svæðið, alveg frá bryggj-
unni og meðfram öllum færibönd-
unum upp í hráefnisgeymslu. Þar
fórum við upp í rjáfrið í hráefna-
geymslunni og svo þaðan eftir stig-
unum upp allar hæðar í ofnhúsinu.
Ég var í hvítum sumarfötum í þess-
ari skoðunarferð og án öryggisfatn-
aðar nema með hjálminn. Það hefur
margt breyst í öryggismálunum frá
þessum tíma,“ segir Svandís. Hún
var ófrísk að eldri dóttur sinni þetta
sumar og það munaði litlu að barn-
ið fæddist í verksmiðjunni. „Dóttir
mín fæddist í októbermánuði. Rétt
áður en rútan var að fara með fólk-
ið heim úr vinnu einn daginn fann
ég að eitthvað var að gerast hjá
mér. Ég fór inn á snyrtingu og þá
kom í ljós að ég var að missa vatn-
ið. Þegar ég kom fram af snyrting-
unni var rútan farin en sem betur
fer var einkaritari forstjórans ennþá
á skrifstofunni. Ég sagði henni í
óðagoti að ég væri að missa vatn-
ið. Hún hringdi eftir sjúkrabíl og
þannig bjargaðist það að ég kæmist
á fæðingadeildina til að fæða barn-
ið. Fyrst að þetta gerðist svona þá
finnst mér að dóttir mín tengist
svolítið fyrirtækinu. Hún hefur þó
ekki unnið hérna nema í vinnuskól-
anum þegar hún var 15 ára. Hún
fór með mér í veisluna þegar við
fengum viðurkenningarnar og fer
svo með mér í borgarferðina.“
Hvergi betra að starfa
Það voru ekki nema um tíu vikur
sem Svandís var frá vinnu eftir að
barnið fæddist. „Ég var beðin að að-
stoða við ársuppgjörið og þar með
var ég komin í stanslausa vinnu aft-
ur,“ segir Svandís sem hefur unn-
ið í bókhaldinu hjá verksmiðjunni
alla tíð. En er það ekki einhæft til
lengdar allar þessar debit- og kred-
itfærslur, fob og cif og þar fram eftir
götunum? „Nei, endalausar áskor-
anir og svo hef ég líka verið með
bókhaldið fyrir starfsmannafélag-
ið og félög og klúbba innan verk-
smiðjunnar. Ég hef alltaf kunnað
vel við mig hérna og hvergi betra
að starfa,“ segir Svandís.
Fyrsti iðnneminn
Smári Njálsson var nýorðinn 18 ára
þegar hann byrjaði að starfa hjá Ís-
lenska járnblendifélaginu sem í dag
er Elkem Ísland. Það var strax og
verksmiðjan tók til stafa 26. júní
1979. „Ég byrjaði í afleysingum á
lager. Um haustið fór ég svo í flutn-
ingadeildina til Péturs Baldursson-
ar og Björgvins Ólafssonar. Þar
vann ég þrjú ár. Mér fannst þetta
svolítið einhæf vinna og ákvað því
að leita eftir því að komast á samn-
ing hjá verksmiðjunni í vélvirkjun.
Ég var fyrsti iðnneminn á samningi
í verksmiðjunni og meistari minn
var Jóhann Landmark. Ég hef unn-
ið samfleytt í verksmiðunni utan
þess að ég starfaði hjá lögreglunni
í tvö sumur,“ segir Smári.
Starfsandinn
og félagslífið
Þegar spjallað var við þremenn-
ingana um hvað hafi ráðið því að
þeir hafa unnið svona lengi hjá fyr-
irtækinu, svarar Smári. „Andrúms-
loftið hefur alltaf verið mjög gott og
góð samskipti á milli deilda fyrir-
tækisins og fólksins.“ Þau eru sam-
mála um að vaktafyrirkomulagið
og vinnutíminn sé mjög fjölskyldu-
vænt. Sólarhringnum er skipt í þrár
átta tíma vaktir. Þeir sem starfa á
dagvinnutíma fara í rútuna klukk-
an sjö á morgnana og vinna frá hálf
átta til hálf fjögur á daginn. Venju-
legri vinnuviku lýkur svo klukkan
tvö á föstudegi.
Þau segja að félagslíf hafi um
tíðina verið mikið hjá Elkem Ís-
land, sérstaklega á árum áður áður
en fésbók og aðrir samskiptamiðl-
ar fóru meira og minna að stjórna
samskiptum fólks. „Þetta var heil-
mikið félagslíf. Ljósmyndaklúbb-
ur, íþróttaklúbbur, kórinn og
briddsklúbbur. Eitt vorið héld-
um við meira að segja íþrótta- og
fjölskylduhátíð í íþróttahúsinu við
Vesturgötu,“ segja þau. Sumt er
enn í fullum gangi eins og til dæm-
is Grundartangakórinn. Þórður
Björgvinsson var einn stofnend-
anna og þeir eru tveir stofnfélag-
arnir sem enn syngja með, Þórð-
ur og Þorsteinn Ragnarsson. Þre-
menningarnir voru sammála um að
ekki væri eins auðvelt að ná fólki
saman eins og áður. Til að mynda
hefði verið mikil ásókn í sumar-
ferðir fyrirtækisins hér á árum áður.
Þá þurfti tvær eða þrjár rútur fyrir
Þórsmerkurferð starfsmanna en nú
þætti gott að ná í eina rútu í sum-
arferðina.
þá
Góður starfsandi og fjölskylduvænt vaktafyrirkomulag
Rætt við þrjá starfsmenn Elkem Ísland sem ásamt tíu öðrum hafa 35 ára starfstíma
Þórður Björgvinsson, Svandís Vilmundardóttir og Smári Njálsson hafa öll starfað í kísilmálmverksmiðjunni á Grundartanga
frá upphafi.
Starfsmenn með 30 ára starfsaldur að baki.
Elkem heiðrar starfsmenn fyrir langan starfsaldur
Starfsmenn með lengstan starfsaldur hjá fyrirtækinu.
Starfsmenn með 25 ára starfsaldur að baki.