Skessuhorn - 12.11.2014, Blaðsíða 3

Vitbrigði Vesturlands eru orðin eins árs.
Í tilefni þess höldum við Ráðstefnuhlé á
Rifi. Það er ástæða fyrir því að við höldum
„Ráðstefnuhlé.“ Hún er sú að á ráðstefnum
gerast hlutirnir í hléunum. Við leggjum
því einmitt áherslu á pásuna og samtalið
hvort við annað á milli erinda. Við höfum
nefnilega góða reynslu af því að hittast og
ræða saman. Á þessu ári sem við höfum
verið til höfum við haldið „Kaffistopp“
hér og þar á Vesturlandi og reyndar einu
sinni í Reykjavík á Hönnunarmars líka. Það
hefur bæði verið mætt vel og illa en alltaf
hafa átt sér stað gullin samtöl sem hafa
orðið að einhverju meiru. Nú þegar má
telja upp nokkra viðburði og verkefni sem
hafa orðið til út frá samtölum okkar sem ég
ætla ekki að rekja hér. Samtölin hafa ekki
aðeins verið kveikjan að nýjum verkefnum,
heldur höfum við verið ófeimin við að
ræða saman um hugmyndir okkar án allrar
samkeppni og tortryggni um hugmynda-
stuld viðmælenda. Þannig hafa opnast
aðrar víddir í okkar vinnu og ný hugljómun
orðið til – Vitbrigði.
Hugverk eru okkar afurðir. Þær verða
gjarnan betri ef við fáum önnur sjónarhorn
á verkin. Sérstaklega sjónarhorn frá öðru
fagfólki og þess vegna urðu Vitbrigði
Vesturlands til. Fólki í skapandi greinum er
að fjölga á Vesturlandi og sérstaklega ungu
fagfólki sem er að stíga sín fyrstu skref í
faginu. Fyrir okkur, þetta unga fólk er svo
gott að vera með þannig bakland.
Vitbrigði Vesturlands urðu einmitt til í
samtalinu. Ég og Elísabet Haraldsdóttir
menningarfulltúi Vesturlands höfðum
áhyggjur af því að það væri ekki nógu
kröftugt bakland fyrir ungt fólk í skap-
andi greinum. Elísabet benti mér á nokkra
ofurhuga sem höfðu áhuga á að starfa að
skapandi greinum í landshlutanum. Við
hittumst og spjölluðum. Þann 18.nóvember
2013 urðu Vitbrigðin til. Kröfur um aðild
að Vitbrigðum
Vesturlands eru ekki
endilega að fólk þurfi
að hafa búsetu á
Vesturlandi. Félagar
eru búsettir í Reykja-
vík og reyndar um
allan heim.
Fjarlægasti félaginn okkar er arkitekt frá
Hvanneyri sem býr og starfar í Dubai.
Þvert á móti eru framandi áhrif og skoðanir
vatn á myllu sköpunarkraftsins.
Síðastliðin ár hefur verið erfitt fyrir alla sem
eru að klára og hafa klárað nám að fóta sig
í erfiðu árferði. Engin eru betur undir það
búin en listafólk að hugsa út fyrir rammann
og finna upp lífsbjörgina. Listnám gengur
út á að hugsa í víðara
samhengi. Í mínu tilfelli
var fyrsta lexían sem
mér var kennd fyrir
næstum 15 árum síðan
að maður yrði að læra
reglurnar til að brjóta
þær. Ég get fullyrt að
ég brýt reglur á hverjum
degi, á jákvæðan hátt
að sjálfsögðu.
Á næsta ári verða liðin
fjögur ár síðan ég kom
aftur heim. Það var
einstaklega kalt vor. Enn
snjóaði í júní. Það var
líka eldgos í Gríms-
vötnum. Aska var út um
allt. Arkitektastofur
lögðu upp laupanna
í stórum stíl. Vega-
nestið úr mínum skóla
í Glasgow var að eini
staðurinn með mögu-
leikum á arkitektavinnu
væri í London. Þó væri
ekki hlaupið að því
að sú vinna væri yfir
höfuð launuð. Slíkt var
eiginlega ekki kostur fyrir ungan mann
með fjölskyldu. Eiginlega var eini kosturinn
að flytja í heimahagann í Borgarnesi, úr
lífinu, glamúrnum og menningunni sem
er rík í Glasgowborg til litla þorpsins sem
er þekkt fyrir sjoppur og pissustopp. Ég
viðurkenni alveg að mér þótti þetta ekki
álitleg örlög og við ætluðum að stoppa
aðeins í nokkrar vikur. En í Borgarnesi
tók ég eftir tækifærunum og fór að vekja
athygli á þeim út frá minni menntun og
hugmyndum. Til að gera langa sögu stutta
er ég þar enn, er með mína vinnustofu
í Hugheimum (nýja frumkvöðlasetrinu í
bænum sem Vitbrigðin tóku einmitt þátt
í að stofna), orðinn umkringdur skapandi
fólki og er á kafi í
verkefnum.
Verkefnin hafa
verið fjölbreytt, allt
frá hefðbundnum
arkitektaverkefnum
upp í þróun á menn-
ingarverkefnum, við-
burðum og sýningum.
Stofnun Vitbrigðanna var eitt af því. Með
þeim tók ég eftir hversu jákvæð áhrif
menningarstarf hefur á samfélög. Miðað
við það sem ég hef upplifað þá er ég farinn
að hallast að því að menningin sé það eina
sem getur bjargað hnignandi samfélögum
úti á landi. Menningartengdar greinar eru
þannig að þær eru gjarnan búnar til úr
engu. Oft á tíðum kemur skapandi hugur
auga á vannýtt tækifæri í hráefni eða fram-
leiðslufyrirtækjum sem geta malað gull.
Áhrif menningarstarfs á samfélagið eru líka
áþreifanleg. Í mínu sveitarfélagi sagði einn
frambjóðendanna fyrir síðastu kosningar
að hann „stundaði ekki menningunna“ en
áhrif hennar næðu til hans með jákvæðni
og tilfinningunni fyrir sterkara samfélagi.
Í raun og veru er að koma í ljós á Íslandi
eftirhrunsáranna að menningarhátíðir eru
að lyfta samfélögum úti á landi upp úr
bölmóði um að allt sé á leiðinni til fjandans.
Því veltir maður fyrir sér af hverju skorið er
svona niður til skapandi greina og þær enn
flokkaðar sem afþreying og settar í sama
flokk og trúmál. Menningarstarfsemi er
atvinnumál.
Vitbrigðin eru vaxandi samtök. Við erum
í dag í kringum sextíu talsins og fer fjölg-
andi. Þetta listafólk sem við höfum tínt
saman á það allt sameiginlegt að vera stút-
fullt af hugmyndum og sköpunarkrafti. Það
er líka einstaklega jákvætt og ekki hrætt við
að gera mistök. Það er frekar hrætt við að
framkvæma kannski aldrei góðu hugmynd-
irnar sem vöknuðu eitthvert kvöldið.
Framundan er blómlegt starf Vitbrigða-
meðlima. Kári Viðarson er með stút-
fulla dagskrá í Frystiklefanum á Rifi sem er
að gjörbreyta bæjarlífinu þar. Anna Leif
stendur í að flytja list á Safnasvæðið
á Akranesi í samstarfi við Nýló og er
kyndilberi samtímalistar þar. Dögg
Mósesdóttir er að halda stórkostlega,
alþjóðlega kvikmyndahátíð á hverju hausti
í Grundarfirði. Hún var að rúlla upp þeirri
sjöundu nú í ár. Bærinn blómstrar í hvert
sinn. Bryndís Geirsdóttir og félagar eru
nú að framleiða þriðju þáttaröðina af hinu
Blómlega búi sem var tilnefnt til Eddu-
verðlauna í fyrra. Soffía Óðinsdóttir frá
Einarsnesi í Borgarfirði er að gera það gott
með Orfíu, Brother Grass og Tilbury. Hún
er að koma fram á Airwaves í ár. Á sama
tíma sit ég og skrifa þetta, með æðislega
spennandi hönnunarverkefni sem bíða á
borðinu. Þetta eru bara nokkur dæmi af
svo óendanlega mörgum. Vitbrigðin munu
áfram leika hlutverk baklandsins og leiða
listamennina saman.
Skrifað í Borgarnesi undir tónum Children
of the Revolution með T. Rex.
SKAPANDI
BREYTUM VIÐ
HEIMINUM
Oft á tíðum
kemur skapandi
hugur auga á
vannýtt tækifæri
„
“
SIGURSTEINN
SIGURÐSSON
Arkitekt - Gjafi
& formaður VV
FYRIRLESTUR/ 15.11. kl.14.40
Vitbrigði Vesturlands | 3 |