Akureyri - 08.12.2011, Blaðsíða 13

138. DESEMbEr 2011
og þeg ar þetta ger ist, að menn frá ör­
ygg is deild fyr ir tæk is ins koma og keyra
mig heim, þá hringi ég í fé laga minn og
á langt trún að ar spjall við hann. Leggst
svo upp í rúm en sef ekki dúr alla nótt­
ina. Um morg un inn hell ist eitt hvað
skrýt ið yf ir mig. Ég fer út að ganga og
verð sann færð ur þeg ar ég arka fram hjá
Gler ánni að það besta sem ég geti gert í
stöð unni sé að henda mér í ána. Það er
svo skrýt ið að ég finn ekki fyr ir nein um
til finn ing um vegna þeirr ar hug mynd ar.
Sem ég hugsa þetta, til móts við há skól­
ann, mæti ég vinnu fé laga mín um, konu
sem ég þekki ágæt lega, klukk an hálf átta
um morg un inn. Hún var fyr ir al gjöra
til vilj un á gangi þenn an morg un, það
ger ist ann ars aldr ei. Þeg ar við hitt umst
þá brotna ég bara sam an og segi henni
allt af létta. Hún verð ur mið ur sín líka
og eft ir að hún fer renn ur upp fyr ir mér
að mín ör lög eru ekki mitt einka mál.“
Þann ig að þessi kona birt ist þér sem
bjarg vætt ur?
„Ég hef aldr ei upp lif að svona hvorki
fyrr né síð ar. Ég hafði oft velt því fyr ir
mér hvað fólk væri að pæla að svipta
sig lífi en þarna fatt aði ég að löng un in
get ur kom ið fyr ir alla og með skömm­
um fyr ir vara. Svo labb aði ég beint upp
á spít ala og fór fram á að tala við lækni.
Það an lá leið in upp á geð deild og þar
streymdi að fólk til að heim sækja mig.
Það skipti mig gríð ar legu máli.“
Þú hef ur þá ekki ver ið yf ir heyrð ur af
lög reglu fyrr en síð ar?
„Ekki fyrr en löngu seinna; þrem ur
vik um seinna.“
Áttu von á þung um dómi?
„Ég bara velti því ekk ert fyr ir mér.
Því hef ég ekki áhyggj ur af í dag. Ég hef
allt af kom ið nið ur á lapp irn ar og mun
gera það nú eins og áð ur, það sem ég
ætla hins veg ar að breyta er að ég ætla
að vanda mig meira en nokkru sinni.
Ég ætla að vinna í heið ar leik an um meir
en nokkru sinni.“
Ertu trú að ur?
„Já. Ég trúi á mátt mér æðri og nú
er helsta verk efn ið að nýta mér trúna
og bæn ina og gera mig að betri manni.
Mál ið er að ég er lé leg ur lyg ari, lé leg ur
þjóf ur, lé leg ur í öll um þess um óheið­
ar leika...“
...Það kemst allt af upp um þig.
„Já, það kemst allt af upp um mig og
ég bara skil ekki hvað ég er að remb ast
við að vera eitt hvað ann að en mér er
ætl að að vera. Ég reyndi að drekka en
ég gat það ekki, ég reyndi að reykja og
fékk bronc hit is, ég kann ekki að vera
drullu sokk ur held ur fer mér miklu bet­
ur að vera al menni leg ur við fólk. Það
er orð ið tíma bært að lifa góð an seinni
hálf leik án þess að koma sér í kland ur.
Fjöl skyld an á það skil ið af mér.“
Þú tal ar um sjálfs vígs hugs an ir og geð­
deild. Ertu núna kom inn út í birt una
á ný?
„Já, ég er í raun al veg ótrú lega hepp­
inn mað ur. Ég er ekki að gera lít ið úr
að hafa stol ið og af leið ing um þess en
mitt vanda mál er djók mið að við það
að eiga son sem væri fíkni efna neyt­
andi eða konu með krabba mein. Ég er
rúm lega fimm tug ur, á hell ing af vin um
og ynd is lega fjöl skyldu. Börn in elska
mig og þau sýna mér það. Mér finnst
fram tíð in brosa við mér.“
Þú ert bú inn að ræða veik leika þína
en hverj ir eru helstu styrk leik ar Óð ins
Svans Geirs son ar?
„Sko, ég hef unn ið nán ast óslit ið hjá
Bón us í 11 ár og þar af á Ak ur eyri í ein
sex til sjö ár. Ég opn aði þessa versl un
ár ið 2000 og hún hef ur geng ið frá bær­
lega. Ég var í góð um tygj um við Jó­
hann es [Jóns son, inn skot blaða manns]
og hann hef ur allt af bent mér á hvað
ég ætti auð velt með að tengj ast fólki,
hvað ég er kúnna vænn. Ég legg upp úr
per sónu leg um við skipt um og það held
ég að gagn ist mér best.“
Er uð þið Jó hann es vin ir enn þann dag
í dag?
„Mjög góð ir.“
Þrátt fyr ir það sem nú hef ur ný gerst?
„Jájá. Við töl um sam an reglu lega og
hann stend ur við bak ið á mér í þess um
erf ið leik um sem, eins og ég sagði áð an,
eru minni hátt ar þótt ég geri mér grein
fyr ir al var leik an um líka.“
Hvað viltu segja við bæj ar bú ana sem
hafa keypt inn hjá þér í ár anna rás og
hafa treyst þér?
„Ég hef kynnst fólki ótrú lega vel í
þess ari búð og veit ekk ert skemmti legra
en að snú ast í kring um við skipta vin ina.
Síð an ég var rek inn hef ur fjöldi þeirra
hringt eða sent skila boð og sagt að þeir
sakni mín úr búð inni. Þótt ég hafi svik­
ið sjálf an mig og aðra í leið inni veit ég
að ég gerði marga góða hluti í þess ari
vinnu og ef mað ur gef ur öðr um eitt­
hvað þá fær mað ur eitt hvað í stað inn.
Ég er í raun inni bara með eitt vanda­
mál; haus inn á mér. Ég hef upp lif að á
síð ari ár um að eiga allt; ynd is lega konu,
nóg af pen ing um, ynd is lega krakka og
gott starf, en samt hef ur mér stund um
ekki lið ið nógu vel. Ég þarf að vinna
bet ur í því. Mig lang ar að segja við við­
skipta vin ina mína: „Ég er mjög leið ur
yf ir þess um mála lok um. Ég miss teig
mig. En eng inn er full kom inn og ég
trúi að ég eigi eft ir að koma sterk ur inn
aft ur síð ar. Von andi get ég aft ur þjón að
Ak ur reyr ing um á ein hvern hátt.“
Ertu að leita þér að vinnu hér í bæn­
um núna?
„Ekki núna. Kon an mín býr í Reykja­
vík og þar hill ir und ir nýja at vinnu­
mögu leika, spenn andi starf. Ég gæti
líka far ið að vinna í Nor egi ef ég vil. Ég
er van ur fjar búð en það á ekki vel við
mig að gera ekki neitt í lang an tíma.“
Ertu sátt ur?
Ja, mér þyk ir ég þrátt fyr ir allt hel víti
fínn ná ungi, enda er mik il vægt að fest­
ast ekki í hug mynd inni um að mað ur
sé mis heppn að ur. Þeir sem muna mig á
ár un um milli 1970 og 1980 vita hvern ig
ástand ið var hjá mér þá, eng an grun aði
að ég ætti eft ir að eign ast allt sem ég
hef eign ast. En ég hef nátt úr lega ekki
ver ið full kom inn eins og dæm in sanna
en mað ur verð ur að stefna upp. Ann að
geng ur ekki.“
Við tal: Björn Þor láks son
Mynd ir Vö lund ur Jóns son.
Óð inn svan geirs son, guLL dreng ur inn hjá bÓn us sem
í tví gang hef ur misst vinn una í kjöL far ÞjÓfn að ar.
við ur kenn ir að hafa hegð að sÉr eins og að hann
ætti bÓn us búð ina við und ir hLíð á ak ur eyri.
„Já. Ég trúi á mátt mér æðri og nú er
helsta verk efn ið að nýta mér trúna
og bæn ina og gera mig að betri
manni. Mál ið er að ég er lé leg ur
lygari, lé leg ur þjóf ur, lé leg ur í öll um
þess um óheið ar leika...“