Alþýðublaðið - 09.07.1924, Blaðsíða 3

ALtt'
3
stððu samvinnuunsr kom með
þeim undirstaða hagsmunabaenda-
stétUrinnar og þá sérstaklega
stórbændanna. í>ess végna er nú
áherzlan iógð á >bændavaid<
gegn >kaupstaðavaidi«, en ekki
á samvinnuna, og undlrtök hinna
irjálslyndu eru nú orðin að >yfir-
tökum<.
Samvinna og frjálslyndi.
Samviona í anda jafnaðar-
manna útheitntir frjálslyndi. Þvi
var eðiiSegt, að það færi saman
í upphafi í >Framsóknár<-flokkn-
um. En samvinna og ssmvlnna á
skki saman nemá nafnið. Burg-
eisar íhaldsins haia öfluga sam-
vinnu gegn alþýðu, þótt þeir
bsijist sín á milll sem grimmir
hundar, því að þeir eru engir
samdnnumenn vegna hagsmuna
sinná. Stórbærdur eru Kkir. Þeir
gfcta haft samvinnu um sameig-
iulega hagsmunl, en lengra nær
hún ekki. Þeir hirða ekkert um
að vinna áð samvinnu meðal
annára, því að þá skapa þsir
andstóðunni styrk gegn sér. U tn
breytingunaí >Framsóknarfiokkn
um< bar það vitni, að hann legg
ur ekkert kaþp á að efla sam-
vinnu nema meðal bænda. H^nn
skiftir sér litið ai samvinnu
verkamanna í kaupstöðum. Hann
hefír slakað á samvinnustefnunni;
hún er nú frémur merki hans
en stsfna. L'kt er um frjálsiýndið.
Eignamenn einkennir ekki frjáls-
lyndi, heidur vaid. Inntak írjáls -
Einu eða tveimur herbergjum
óska ég eftir í háust. Guðjón Ó.
Guðjónsson, Tja nargötu 5, sími
1269
lyndisins er að unna iífi og skoð-
unum annara fuiis réttar, en
éignamenn vilja einir ráða. t»eir
unna því einu lífs, er þeir hata
hag áf, og vilj: heízt banna með
va’di ailar hre)fingar og skoð-
anir, er þeim eru ógeðíeldar.
Þess vegna hefir frjálslyndið f
flokki >Timans< þorrlð að sama
skapi, sem undlrtök stórbænd-
anna hafa vaxið þar. Frjálsiyndu
mennirnir þar e u orðnir í >iang-
samlegum« minni hluta. Því ber
tylftin af mökunum vitnl. Hin
almenna eflelðing hefir orðið sú,
að nú órðíð er ekki nema einn
trjáisíyndur flokkur f iandinu,
Alþýðuflokkurinn. Hann ánn öðr-
um mönnum Kis og sköðana;
hann neitar því ekkl, að skoð-
anir auðvaldssinna í bæjum eða
stórbænda í sveitnm gerl þeim
gagn, þótt þær séu skaðiegar
alþýðu, verkamönnum alls konar
og elnyrkjum. Hann hirðlr ekkl
um að banna þær, en hann viil,
að þeir einir aðhyliist. þær, sém
þær eiga við. Þess vegna heimt-
ar hann frjtlsiyndi og berst fyrir
sámvinnu og sameign, svo vfð-
tækri og djúptækri, sem að-
stæður og þjóðarþroski ieifa.
Nema >Tsminn< styðjl hann f
starfí sfnu gegn fhaldi og auð-
ðtheeiðii Mi|týiuha«eeS
hvae sem þil eeuð oa
hwert sem þii iarlil
vaidl burgeisa, er hann ekkl
fr jálsiyndnr samvinnuflokkur, þótt
hann iýsi svo yfir á hverjum
laugardegi: >Samvinna og frjáís-
iyndi — það er ég!< >Rí«ið —
það er ég<, sagði Lúðvík XIV.
Samt dó hemn, en rfkið iifir.
Þjóðnýting.
Víðtækasta mynd samvinn-
unnar er fulíkoœln þjóðnýtiog
íramleiðslu og vérzlunar á þann
hátt, að öll þjóðin vinni f sam -
eioingu að þvf að fyila þarfií
sínar sem héiidar og eiastakiinga
til þess að útrýma fátækt og
méntunarieysi, - ■ svo að >so!t-
inn Sýðor þnrfi ekki að vera
neinum búsældarmanni þyrnir í
augum. Kenningar jafnaðar-
manna um það, hvernig koma
eigi þessari miklu samvlnnubyit-
ingu f kring, telur >Tfminn<
með >öðrum firrum< þeirra, sem
hann annars tilgreinir ekki nán-
ara. Sem betur fer, mun þetta
þó ekki sagt fyrir munn allra
flokksmanna >Tímans<. Að minsta
kosti telnr Klemens Jónssoó,
fyrrverandi atvinnumála- og íjár-
mála-ráðherra þess flokks, enga
firru þjóðnýting sfma, póstflutn-
inga, járnbrautarstarfræksiu og
verzlunar með koi og salt >og
-1 1 """■. "'i..1 iux.
Edgar Eice Burroughs:
Tarzan og yimsteinar Opar-borgar. *
hún var barn umhverflsins, og tilfinningarnar léku með
hana. Ýmist var hún grimdarleg gyðja heiftúðugs gnðs
eða viðkvæm kona, full ástúðar og gæða, stundum
þrungin afbrýðisemi og hefndarþorsta eða grátklökk,
veglynd og sáttfús, i einu kvenleg og gáskafull, en
ætíö — kona. Þannig var La,
Hún þrýsti vangnnum að herðum Tarzans. Hún snéri
höfðinu hægt, unz varir hennar snnrtn hold hans; hún
elskaði hann og hefði glöð dáið fyrir hann; samt hafði
hún stundu áður verið reiðubúin að roka hníf i hjarta
hans, og innan stundar gat hún verið albúin að gera
það aftur.
Af tilviljun sá Tantor prest, sem hafði falið sig i
skóginum. Dýrið sveigði af leið og réðst á eftir litla,
bogna manninum, náði honum, tapaði spori þeirra
Tarzans og hólt i suðurátt. Innan skamms dvinaði ómur-
inn af öskrum hans i fjarska.
Tarzan fór til jarðár, og La rendi sór af baki hans.
„Kallaðu fólk þitt saman!“ sagði Tarzan.
„Þeir drepa mig,“ svaraði La.
I „Þeir drepa þig ekki,“ staðhæfði apanaðurinn. „Eng»
inn drepui' þig, meðan Tarzan apabróðir er hór. Kallaðu
á þá! Yið skuluni tala við þá.“
La rak upp hátt og hvelt hljóð, sem heyrðist viða
um skóginn. Fjær og næf svöruðu prestarmir: „Við
komum!“ Aftur og aftur endurtók La kallið, unz flestir
úr liði hennar voru komnir og höfðu stanzað i hópi
skamt frá henni og Tarzan. Þéir kómu brúnaþnngir og
möglandi. Þegar fleiri komu ekki, ávarpaði Tarzan þá.
„La ykkar er borgið,“ sagði apamaðurinn. „Hefði
hún fórnaö mér, hefði hún sjálf farist og miklu flieri
Bi———æ———HW——>■■■■ mammmammmmmammmmmmaammea
Tarzan'Sðgurnar
fást á fsaflrði hjá Jónasi Tómassyni bóksala, í
Hafnarflrði hjá Haraldi Jónssyni Kirkjuvegi 16, í
Vestmannaeyjuih hjá Magnúsi Magnússyni Bjarma-
landi og á Sandi hjá Ólafi Sveinssyni.
HHHHHl 3HHHHE9HHHHHHH