Þjóðlíf - 01.04.1988, Blaðsíða 65

ÞJÓÐFÉLAGSMÁL
vinna eingöngu peninganna vegna — og að
þessi hórdómur sjálfsins sé raunverulegur til-
gangur lífsins. Pannig að með hverri mínút-
unni vex hið ómannlega. En með hverri mín-
útunni eykst einnig þráin, að minnsta kosti
hjá einhverjum hluta mannkyns, að segja af-
gerandi: „NEI" við peningavitfirringunni."
Stemmningin í þessu flugriti var dálítið
sérstök og við skrifuðum þeim til að fá að
vita meira.
Fljótlega eftir áramótin bárust okkur ný
skilaboð frá „Friends". í þetta sinn létu þeir
vita af aðgerð sem Anders og Boudewijn
framkvæmdu í Lundi skömmu fyrir jólin:
Síðdegis föstudaginn 19. desember (1986)
brutu þeir rúðu (í fyrsta sinn) í PK-bankan-
um, algerlega fyrir „opnum tjöldum". Inn-
andyra fagnaði bankinn tíu ára afmæli sínu;
bauð viðskiptavinum sínum upp á glögg, pip-
arkökur og allt að 45 þúsund (sænskra)
króna skyndilán — afgreitt samdægurs og án
ábyrgðarmanna! En fyrir utan munduðu þeir
sleggjuna og létu höggið ríða af í viðurvist
nokkurra blaðamanna. Þeir voru handjárn-
aðir fyrir aftan bak, teknir „upp á stöð“, en
sleppt síðar um daginn. Þá létu þeir þau boð
út ganga að þeir ætluðu sér að halda sams
konar aðgerðum áfram allt til jóla; „Við vilj-
um frekar halda jólin í fangelsi en að ganga
um, frjálsir ferða okkar, í þjóðfélagi sem
lætur sig í engu varða peningavitfirringuna
og þá þjáningu sem henni fylgir; andlega
þjáningu hinna ríku og líkamlega þjáningu
þeirra fátæku".
Þeim varð að ósk sinni þegar þeir ætluðu
að endurtaka aðgerðina þrem dögum síðar.
Við SE-bankann í Lundi voru þeir hand-
teknir. Þeir héldu jólin í fangelsi; voru þar
samtals átta daga.
Það rignir glerbrotunum.
Endalok vestrænnar
siðmenningar —
Jesús — Anarkí —
Um hádegisbilið 3. febrúar var svo bankað
upp á hjá okkur. Fyrir utan stóð fullorðinn
maður, örugglega um fimmtugt, lágvaxinn,
þybbinn, með grátt mikið skegg og hvítt sítt
hár í kringum skallann — föðurlegur! Hann
kynnti sig: „Boudewijn Wegerif frá
Friends".
— Úff, er þetta einn af þessum? Sem sest
upp á mann ef maður sýnir honum áhuga;
einn af þessum gestum sem aldrei fara?
Áður en við vissum af var hann sestur til
borðs með okkur og samræðurnar snerust
strax að peningum; skuldum, bönkum, arð-
ráni og mannlegri þjáningu. Þegar við létum
í ljós undrun okkar á vitneskju hans og kunn-
áttu á tölum og efnahagsskýrslum sagði hann
okkur frá fyrri störfum sínum í Suður-Afr-
íku. Þar var hann deildarstjóri hjá stórum
blaðahring og ritstjóri efnahagsárbókar iðn-
aðarins í nokkur ár, allt fram til þess tíma er
honum var vísað úr landi árið 1971 vegna
pólitískrar afstöðu sinnar og viðhorfa til
stefnu stjórnvalda í kynþáttamálum.
— Maðurinn er forvitnilegur —
Boudewijn sagði að heildarskuldir heims-
ins séu nú sem samsvarar 200 þúsund íslensk-
um krónum á hvern jarðarbúa og það er
auðvelt að gera sér í hugarlund hversu mikla
vinnu (verðmætaframleiðslu) hver og einn
þarf að sinna, til að standa skil á þessari
skuld og þóknast lánadrottnunum. Þessar
skuldir hafa forgang í efnahagsmálum
heimsins; allt snýst nú um þessar skuldir og
að fullnægja kröfum þeirra sem „eiga“ þær.
Því er hvergi hægt að vinna á heilbrigðan hátt
að skógarhöggi, landbúnaði, fiskveiðum,
námugreftri eða annarri verðmætasköpun.
Og meðan svo er, verður ógerningur að end-
urskipuleggja þjóðfélagið og efnahagskerf-
ið; draga úr framleiðslu og notkun á olíu,
bílum, vopnum og kemískum efnum. En ein-
mitt niðurskurður á þessum sviðum er bráð-
nauðsynlegur til að koma í veg fyrir hrun á
vistkerfinu og afgerandi breytingu á veður-
fari — og þar með endalok siðmenningarinn-
ar.
— Úff, úff, úff; svart, svart, svart!
Við sem vorum svo „high“ yfir nýja litla
barninu okkar, að fá svona dembu yfir okk-
ur. En maðurinn var engu að síður skemmti-
legur (og húfan hans frábœr) svo að við vor-
um löngu hœtt við að henda honum út.
— Boudewijn hellti ekki aðeins yfir okkur
tölum og skelfingu. Hann talaði einnig um
Jesúm; um þann veg sem hann vísaði. Sá
vegur þýddi ekki að maður þyrfti að játast
einhverri kirkjudeild eða söfnuði. Raun-
verulega kristinn maður er sá sem er reiðu-
búinn að fórna sjálfum sér fyrir aðra, þráir
paradís, tekur Jesúm af fullkominni alvöru;
er fátækur, sorgbitinn, hógvær, hungrar og
þyrstir eftir réttlætinu, er miskunnsamur og
sætir jafnvel sakir þessa, ofsóknum. Það sem
Jesús fjallar um er kærleikur, fórn og trú.
Kærleikur hans var til guðs og réttlæti guðs,
65
L