Þjóðlíf - 01.05.1989, Page 15

INNLENT
Neytendur vita sjaldnast hvernig verðmyndun á lambakjöti er háttað, en þeir vita að kjötið er dýrt.
Og ekki er aukinn útflutningur heldur
vænlegur kostur fyrir ríkið, því í raun er út-
flutningur dýrasti kosturinn. Á aðalfundi
Búvörudeildar Sambandsins, sem haldinn
var 17. mars sl. kom fram í máli Jóhanns
Steinssonar, forstöðumanns útflutningssviðs
indanýtingar af ýmsu tagi, 2.5 milljónir
runnu til kanínuræktar, 5 milljónir til fiski-
ræktar og um 4.5 milljónir til iðnaðar,
hrossaræktar og fleira. Á árinu 1987 kostaði
þátttakan í búvörusamningnum sjóðinn 184
milljónir og fjármagnskostnaðurinn var um
20 milljónir.
Árið 1988 hækkuðu tekjur sjóðsins frá ár-
inu áður um tæplega 58% og námu 429 millj-
ónum. Hinsvegar lækkuðu heildarframlög
sjóðsins til búháttabreytinga frá árinu 1987
um tæplega 35% og námu alls 46.6 milljón-
um. Þar af runnu 26.2 milljónir til loðdýra-
ræktarinnar, 1.5 milljón til fiskiræktar, ein
milljón til kanínuræktar, 4.5 milljónir til
ferðaþjónustu, 7.7 milljónir til hlunninda-
nýtingar og 6 milljónir til hrossaræktar, iðn-
aðar o.fl. Á árinu 1988 kostaði þátttakan í
búvörusamningnum sjóðinn um krónur 230
milljónir og fjármagnskostnaðurinn var um
65 milljónir.
Eins og sjá má af þessum tölum jókst fjár-
magnskostnaðurinn hjá Framleiðnisjóði um
325% á árinu 1988 og beinn kostnaður vegna
þátttökunnar í framkvæmd búvörusamn-
ingsins jókst um 25%. Af þessu má vera ljóst
að sjóðurinn er alls ófær um að sinna lög-
bundnum skyldum sínum. Og úr því að
svona er komið fyrir sjóðnum er í raun búið
að kippa stoðunum undan gildandi búvöru-
lögum.
Kristján Ari.
Steingrímur J. Sigfússon landbúnaðar-
ráðherra. Mikil mistök á sínum tíma.
Framleiðnisjóðurinn er tómur.
kostnaður sjóðsins vegna þátttökunnar í bú-
vörusamningnum væri enn hærri. Afgangur-
inn af fjármagni sjóðsins fór síðan í hin lög-
bundnu verkefni sjóðsins. Það er því ljóst að
fjármunir fóru ekki nema að litlu leyti í þá
hluti sem þeim var ætlað skv. búvörulögunum.
Árið 1987 voru tekjur sjóðsins 272 milljón-
ir en hinsvegar námu framlög sjóðsins til
búháttabreytinga árið 1987 einungis um 70
milljónum króna. Þar af runnu 42 milljónir
til loðdýraræktar, rúmar 12 milljónir til
ferðaþjónustu, tæpar 8 milljónir til hlunn-
Búvörudeildar Sambandsins, að erlendir
markaðir væru ekki tilbúnir að greiða meira
en 9 til 36% af því verði sem ríkið þarf að
greiða fyrir kjötið. Og þar sem Framleiðni-
sjóður landbúnaðarins, sem skv. lögum á að
vinna að markaðsmálum er nær févana
vegna mikils fjármagnskostnaðar er vart að
vænta að hann standi fyrir miklum markaðs-
öflunum erlendis.
í allt byggja um 4.800 bændur lífsafkomu
sína af landbúnaði. Og þó svo að það megi
færa gild rök að því að landbúnaðurinn skili
ríkissjóði einhverjum tekjum er ljóst að út-
gjöld ríkissjóðs til að viðhalda kerfinu eru
mun hærri. Hörðustu andstæðingar kerfisins
benda á að heildarútgjöld ríkissjóðs til land-
búnaðarmála samsvari því að ríkið kosti um
120 þúsund krónum á mánuði á hvern starf-
andi bónda til þess eins að tryggja afkomu-
möguleika hans.
Kristján Ari.
15