Þjóðlíf - 01.05.1989, Blaðsíða 65

Þjóðlíf - 01.05.1989, Blaðsíða 65
VÍSINDI forystudýrs. Hann eltir því aðeins móður sína sé hún honum næst á þessu skeiði. Vilji hins vegar svo til að einhver annar er hjá unganum þegar þetta skeið stendur yfir, eltir unginn hann hvert sem hann fer. Þetta sannaði Konrad á sjálfum sér. Hann fjarlægði móður Renötu frá unganum ein- mitt á því skeiði sem hún lærði að elta for- ystudýr sitt, og þar sem Konrad var henni næstur á þessum tíma gekk hann unganum í móðurstað. Þegar þessu lærdómsskeiði er lokið skiptir það engu máli þótt móðirin birt- ist að vitja afkvæmis síns. Unginn virðir hana ekki viðlits. Atferli afleiðing þróunar Þessi tilraun færði Konrad Lorenz heim sanninn um að ekki aðeins líkamsbygging tegundanna væri afleiðing margra milljón ára þróunar og aðlögunar, heldur einnig at- ferli hennar. Því aðeins ef andlegt og líkam- legt atgervi hennar væru í fullkomnu sam- ræmi hvort við annað ætti tegundin von um að sigra í baráttunni um úrval tegundanna. Maðurinn hafi þurft að laga sig að þessari samkeppni og þannig breytt atferli sínu svo til sigurs horfði. Til þess hafi honum ekki aðeins nægt líkamlegir yfirburðir heldur hafi hann neyðst til að herða hug sinn og jafn- framt að taka upp breytta lifnaðarhætti. Þessi aðlögun hafi gert hann að drottnara merkurinnar og nú sé svo komið að hann hafi örlög gjörvallrar jarðarkringlunnar í hendi sér. Svartsýni? Mörgum þykir gæta fullmikillar svartsýni í hugmyndum Konrad Lorenz. Hann efast um að maðurinn sé nógu skyni borinn til þess að lifa af á atómöld. Hann segir manninn standa frammi fyrir hinni dýrðlegustu framtíð en á sama tíma hafi hann aldrei verið nær því að tortíma sjálfum sér. „Hugtakahugsun mannsins veitir honum frelsi sem ekkert dýr hefur,“ sagði Konrad Lorenz í viðtali skömmu fyrir andlát sitt. „í því liggur grundvallarmunur: dýr geta ekki gert neitt sem þau ekki mega, en maðurinn getur hins vegar gert margt sem hann ekki má. Þess vegna eru allar ákvarðanir sem snerta framtíð mannkyns fyrst og fremst sið- ferðilegar." Konrad Lorenz lést í lok febrúar s.l., 85 ára aldri. Hann hlaut Nóbelsverð- launin í læknisfræði árið 1973. Gunnsteinn Ólafsson Bækur Lorenz ollu miklu fjaðrafoki í vís- indaheiminum. Frægust er bókin um „Hina svonefndu reiði“, sem kom út 1963. 65
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Þjóðlíf

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðlíf
https://timarit.is/publication/1099

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.