Þjóðlíf - 01.01.1991, Blaðsíða 17

Hclgi S. Guðmundsson. Allir hafa þörf fyrir andlegt samfélag. Mikil vakning á síðustu fjórum
árum.
(Mynd: Gunnar H. Ársælsson)
með því að engum er boðið í félagið nema
hann sé á þessari opnu línu. Það kemur í
veg fyrir að öfgar geti þrifist þar.
Hefur það frá upphafi verið þannig að
gestum er boðið að koma, og hafið þið
markvisst boðið fyrirmönnum í landinu
til ykkar?
— Já, við höfum boðið gestum frá upp-
hafi af öllum þjóðfélagsstigum. Hitt er
meira tilviljun og meira talað um það
þegar ráðherrar og háttsettir menn koma
til okkar. En það er engin stefna hjá okkur
að velja þannig úr og eins og ég hef sagt,
það er fólk úr öllum þjóðfélagshópum í
Norðurljósunum.
Finna menn fyrir styrkari mætti bænar-
innar þegar þeir biðja saman heldur en
þegar þeir biðja í hljóði og einrúmi til
síns guðs?
— Það er náttúrulega mjög sterkt að
biðja saman. Menn hafa stuðning hver af
öðrum. Menn læra margt í bænalífinu og
hinu kristna lífi. Það gefur þeim geysilega
mikið sem eru t.d. á kafi í viðskiptum í
dagsins önn að hittast á allt öðrum grund-
velli. Menn ræða líka ýmislegt sem þeim
liggur á hjarta á þessum fundum.
Það er þá gefið tóm til samræðna?
— Já, eftir bænahaldið borðum við og
ræðum saman undir borðum um hvað sem
er. Svona samfélag er eins og kirkjan og
flestir tala um að Norðurljósin gefi þeim
mikið. Allir hafa þörf fyrir andlegt samfé-
lag, að eiga vini og kunningja á öðrum
grundvelli en í amstri dagsins.
Hafa orðið breytingar á trúarvitund fólks
þennan tíma sem þið hafið starfað í
Norðurljósunum?
— Það hefur orðið gífurleg breyting á
viðhorfum fólks á þessum fjórum árum
sem Norðurljósin hafa starfað. Áður fann
maður meira fyrir því að fólk var feimið
við að ræða trú sína. Sama átti við um tal
um Jesú Krist sem frelsara okkar. Nú leita
menn meira eftir að skilja betur kristna trú
og leita eftir andlegu samfélagi. Þeir eru
meira að segja í ríkari mæli en áður reiðu-
búnir til að ræða þessi mál. Menn í ólíkleg-
ustu stöðum eru trúaðir.
— Það er engin spurning að það hefur
orðið andleg vakning í landinu, og hún
streymir um kristindóminn. Ég tel reynd-
ar að nýaldarhreyfingin muni einnig nema
staðar í kristinni kirkju. Fólk er andlega
leitandi og margir leita til Norðurljós-
anna. Starfið þar hefur líka ýtt undir
meira starf tengt trúmálum og andlegri
leit manna. Þannig er ég t.d. í átta manna
hópi sem hittist vikulega í fyrirtæki hér í
borg til að eiga bænastund saman og fleiri
slíkir hópar eru til. Þá taka margir Norð-
urljósamanna þátt í kyrrðarstund í Laug-
arneskirkju í hádeginu á fimmtudögum.
Taka eingöngu karlmenn þátt í starfi
ykkar?
— Nei, margar konur hafa komið á
fundi hjá okkur. En hinu er ekki að leyna
að þær eru færri en karlarnir.
Það er ekki þannig að karlmenn eigi erf-
iðara með að koma fram sem trúmenn í
návist kvenna?
— Alls ekki. í þessu efni hefur orðið
mikil breyting, menn eru ófeimnir við að
rækta trú sína, ekki síst karlmenn. Ég
hugsa að á þessu fjögurra ára tímabili hafi
yfir 400 manns komið til okkar í Norður-
ljósunum. Sumir koma sjaldan, láta líða
langan tíma og birtast svo aftur. En fólk er
almennt mjög leitandi í dag og opið gagn-
vart þessum málum.
Eru fleiri félög hliðstæð Norðurljósun-
um starfandi í landinu?
— Ekki svo ég viti til, nema Norður-
ljósin eru einnig starfandi á Akureyri. Ég
er hins vegar einnig í Gideon félaginu, sem
er gamalt og traust félag. Markmið þess er
að breiða út kristna trú m.a. með því að
gefa Nýja testamentið og biblíur inn á hót-
el eins og allir þekkja. Það er náttúrulega
ekki rekið eins og Norðurljósin, þó það sé
einnig gott samfélag. Sjálfsagt eru til
margir lokaðir bænahringir, en ég þekki
bara ekki til þeirra.
Hvert heldur þú að verði framhaldið á
þessu starfi?
— Ég held að Norðurljósin séu komin
til að vera. Rekstur félagsins og umfang er
svo lítið; þetta er ekkert bákn, engin skrif-
finnska og engir peningar í spilinu. Fólk
finnur sig í þessu og nýtur samverunnar.
Er einhver pólitískur litur á þessu félagi?
— Alls ekki, ég veit ekki til þess að
pólitík sé nokkurn tíma rædd þarna. Og
fólk úr öllum stéttum og flokkum tekur
þátt í starfinu. Ég get alls ekki fundið að
trúarþörf sé minni hjá hægri mönnum en
vinstri mönnum eða öfugt. Þetta er bara
mannlegt eðli. Efnishyggjan er á undan-
haldi og alls konar fólk hætt að vilja fórna
hverju sem er fyrir eftirsóknina. Við leit-
um að friði og menn hlakka til að koma á
fundi. Þarna eru engir öfgar, heldur friður
og vinátta. Og þarna ríkir að sjálfsögðu
alger trúnaður milli manna.
0
ÞJÓÐLÍF 17