Þjóðlíf - 01.02.1991, Blaðsíða 15

Munu Múlagöng tengja saman byggðarlögin —eða auðvelda flóttann?
fiskvinnslu og útgerð, að hluta til í sam-
starfi við bæjarfélagið. I fyrravor kom
Samherji svo til skjalanna og keypti 64%
hlut KEA í rækjuvinnslu Söltunarfélags
Dalvíkur, en bærinn hélt sínum 36%.
KEA keypti hins vegar tæplega helmings-
hlut Dalvíkurbæjar í Útgerðarfélagi Dal-
víkinga og á nú það félag að fullu.
Sögulega og pólitískt er líka margt sem
skilur bæina tvo að. Ólafsfjörður hefur
búið við einangrun í samgöngum og er
fyrir vikið rótgrónara samfélag en Dalvík.
íbúar í Ólafsfirði voru orðnir tæplega þús-
und árið 1950 en þá bjuggu aðeins 640
manns á Dalvík. Þann 1. desember sl.
bjuggu 1.170 manns í Ólafsfirði en 1.490 á
Dalvík. Þessar tölur sýna að Dalvík hefur
vaxið mun örar auk þess sem þar er meiri
hreyfing á mannfólkinu.
Pólitískt mynstur er afar ólíkt á þessum
tveimur stöðum. í Ólafsfirði hafa lengi
verið tvær valdablokkir sem ólíklegt má
telja að geti nokkurn tíma starfað saman.
Annars vegar Sjálfstæðisílokkurinn sem
hefur haft meirihluta í bæjarstjórn síðan
1986, hins vegar vinstrimenn sem samein-
uðust árið 1978 og voru við völd fram til
1986. A Dalvík hafa framboðslistarnir tek-
ið sífelldum breytingum milli kosninga. I
síðustu kosningum var ekki um neitt
hreint flokksframboð að ræða. Bæði Sjálf-
stæðisflokkur og Framsókn skeyttu orð-
unum „og óháðir" við lista sína, hluti Al-
þýðubandalags og kratar buðu fram undir
merkjum Jafnaðarmannafélags Dalvíkur
(óánægðir Allaballar gengu til liðs við
Framsókn) og skömmu fyrir kosningar
kom fram listi bæjarbúa sem voru
óánægðir með áðurnefnd umskipti í at-
vinnulífinu og fengu einn mann kjörinn.
Eftir þessar sviptingar var svo haldið
áfram samstarfi Sjálfstæðisflokks (og
óháðra) og Jafnaðarmannafélagsins í bæj-
arstjórn.
úlagöngin opna fyrir aukið sam-
starf sveitarfélaga við utanverðan
Eyjafjörð. Raunar hafa verið haldnir um
nokkurt skeið „leiðtogafundir" framá-
manna frá Ólafsfirði, Dalvík, Svarfaðar-
dal, Árskógsströnd og Hrísey um hugsan-
legt samstarf á ýmsum sviðum, en saman-
lagður íbúafjöldi þessara byggðarlaga
losar þrjú þúsund. Þeir fundir ásamt
mörgu öðru endurspegla þær hræringar
sem eiga sér nú stað í íslenskum sveitar-
stjórnarmálum og einskorðast langt í frá
við Eyjafjörð. Víða um land hafa menn
verið að sameina sveitarfélög, nú eða fella
það í kosningum að sameinast.
Árið 1988 var sýslunefnd Eyjafjarðar
lögð niður en í hennar stað var Héraðs-
nefnd Eyjafjarðar sett á laggirnar. í henni
hafa komið saman fulltrúar allra byggðar-
laga við fjörðinn (að Svalbarðsströnd
frátalinni), frá Ólafsfirði til Grenivíkur
sem raunar tilheyrir Suður-Þingeyjar-
sýslu. Raunar ætti það að liggja beint við
að íbúar við Eyjafjörð hafi með sér sam-
starf, en það er samt ekki einfalt mál. Starf
héraðsnefndarinnar skarast til að mynda
töluvert við umsvif Fjórðungssambands
Norðlendinga sem nær yfir allt svæðið frá
Hrútafirði austur á Langanes. Svo er á
Kristjáni Þór Júlíussyni bæjarstjóra á
Dalvík að heyra að mönnum vaxi í augum
kostnaðurinn við að halda báðum þessum
apparötum úti, en þá er spurningin hvoru
eigi að farga. Þarna þvælist m.a. fyrir
mönnum skorturinn á þriðja stjórnsýslu-
stiginu sem þingmenn hafa verið að velta á
undan sér og þæfa í þingnefndum um ára-
bil, landsbyggðinni til mikillar óþurftar.
Þótt sýslunefnd Eyjafjarðar sé fokin er
sýslumaðurinn í Eyjafirði enn við lýði og
nær yfirráðasvæði hans frá sýslumörkum
andspænis Akureyri út að Múlagöngum
en Ólafsfjörður er sjálfstætt lögsagnarum-
dæmi með eigin fógeta eins og áður var
nefnt. Þessari skipan una Dalvíkingar illa
því þeir þurfa að sækja inn til Akureyrar
ÞJÓÐLÍF 15