Heima og erlendis - 01.10.1946, Blaðsíða 7

en hann hefÖi orðið þrítugur. Síðustu fjögur
ár æfi sinnar var hann mjög tengdur Skag-
anum. þar hafði hann mætt konu sinni, sem
var hollenzk. Haföi hún búiÖ þessum heim-
ilislausa manni heimili í þrjú hamingjusöm
ár og fætt honum son.
Hann dó á Skaga-hóteli. — I tæplega eitt
ár hafÖi hann kennt sjúkleika. — Snemma
morguns vaknaði Anni, kona hans. En hún
var sjaldgæf kona, sem hafði verið oss öllum
eins og móðir á þessurn árum.
Hann hafði 1'engiÓ blóðspýting. Anni sat
alein við rekkju lians. Aprílsólin kastaði
fyrstu geislum sínum inn um gluggann. —
Síðustu orð hans voru: Sjáðu vorsólina ....
Svo nefndi hann nöfn konu sinnar og son-
ar síns.
Gröf hans er í SkagakirkjugarÖi, rétt hjá
hinu mikla listamannaleiði. Dálítill hópur af
vinum reisti honum bautastein, og ekkert
sumar líöur til enda án þess, að einhverjir
veröi til að leggja hlóm á leiði hans.
„Kólfur“.
Hefí heðiö dr. Sigfús Blöndal að segja frá
þessum félagsskap og fer svar hans hér á
eftir:
Hann er svo til kominn, að meÖan hér
var Hafnardeild Bókmenntafélagsins var þaÖ
komiÖ í venju aÖ stjórn þess félags á eftir
hverjum aÖalfundi borÖaði kvöldverð bjá
á Porta á horninu á Nytorv, og var þá stú-
dentum, sem eitthvaö höfÖu aöstoðað stjórn-
ina, oft boðið með. þegar svo Bókmenntafé-
lagió fluttist heim héðan, söknuÓum viö sem
þá vorum í síðustu stjórninni þessara kvöld-
veröa, og viö fímm (Finnur Jónsson, Bogi
Melsteð, þorv. Thoroddsen og Gísli Brynjólfs-
son auk mín) fórum svo að halda þeim
áfram og oftar en áður, og fengum nokkra
aöra menntamenn hér búsetla smámsaman
meö okkur. ViÖ kölluðum okkur „Kólf" —
ég var „Forkólfur" af því ég hafÖi átt upp-
tökin. ViÖ komum saman einu sinni á mán-
uöi lijá á Porta, og höfÖum |)ar herhergi út
af fyrir okkur. ViÓ ákváöum sjálfir hverja
yiö tókum meÓ sem fasta félagsmenn, og
huóum sjaldan gestum; þó kom þaö fyrir.
A síöustu árum hefur ekki verið hægt aÖ
halda uppi mánaðar kvöldveröum; við höfum
komiö saman einu sinni eða tvisvar á ári,
°S þá venjulegast lunch á sunnudögum.
Minningartafla Jónasar Hallgrímssonar.
Flestum Islendingum mun nú kunnugt, að
sett befír verið minningartafla á hús þaÖ i
Sct. Pederstræde 22 (áður 140) í Kaupmanna-
höfn, þar sem Jónas Hallgrímsson hjó seinast.
A töflunni, sem er úr marmara, stendur:
Den islandske Digter
JÓNAS HALLGRÍMSSON,
fodt paa Gaarden SteinstaÖir i Öxnadal
16. November 1807,
dod i Kobenhavn 26. Maj 1845
havde her sin sidste Bolig.
Fyrir þessu gekst dönsk kona frk. Ingeborg
Stemann, cand. mag. og safnaði hún fé til
þessa hér rneðal Islendinga og Dana. Töfl-
una teiknaði Arne Finsen arkitekt, en Schan-
nong steinhöggvari l)jó hana til.
Minningartaflan var afhjúpuÖ föstudaginn
16. nóv. 1928. AÖal ræöuna flutti prófessor
Vilhelm Andersen en þáverandi sendiherra
Islands í Khöfn, Sveinn Björnsson, þakkaöi
fyrir töfluna fyrir liönd Islands.
Eigandi liússins, BischolT koparsmiður, lof-
aÖi að sjá svo um, aÖ þótt húsiö yröi rifið
niöur, skyldi minningartallan verða áfram á
hinu nýja húsi.
Fyrir tveimur árum lét Islendingafélagið
hreinsa töfluna og heldur henni vonandi
viö áfram.
Frk. Ingeborg Stemánn hefír áhuga fyrir
Islandi og ísl. bókmenntum, hefir haldið
fyrirlestra um Island víöa erlendis, gefíð út
hók um Island, land og þjóÖ, á pólsku. Hún
ferÓaðist á íslandi 1924—25 og hefír gefið
út Praktisk Lærebog í Islandsk Nutidssprog
ásamt dr. Sigf. Blöndal 1943.
HAFNAR-ANNÁLL
Fyrsta fundinn á þessum vetri hélt íslend-
ingafélagiö sunnudaginn 29. septemher í húsi
Slúdentafélagsins danska, Vestre Boulevard
6. Átti þetta að venju aÖ vera aöalfundur
félagsins, en eins og svo oft áður komu ekki
svo margir, að fundurinn yrði lögmætur.
Stjórnin liafói fengið Chr. Westergárd-
Nielsen til aö segja félagsmönnum frá ferÖ
sinni á íslandi síöastl. sumar, gerði hann þaö
á íslenzku og lét vel af, bæði viðtökum, þjóÖ
23